Op 7 april is het weer zover. Na 6 weken Nederland gaan we weer op pad en zijn we te volgen op dit nieuwe blogadres. Onze eerdere reisverslagen vanaf september 2017 zijn te vinden op ons oude blog. (paulenmarijke.weebly.com.)

We vertrekken naar Griekenland, naar Preveza, waar sinds vorig jaar onze zeilboot ligt. Dit keer ook een motortrailer mee, met de Transalp erop en een hoop spullen voor motor en boot. Zelfs een nieuwe buiskap met een enorm RVS frame, dat we aan de fietsendrager hangen en de uitschuifbare spinakerboom van 2,5 m lang en een zonnepaneel.
Het moet niet gekker worden!

In Lahnstein ontmoeten we onze vrienden Gerd en Ina. Een leuk weerzien en we gaan gezellig een hapje eten. We maken de volgende dag een heerlijke wandeling langs de Lahn. Maar dan zorgt de trailer voor ruis. Door een slepende rem loopt het wiel heet, waardoor het vet in het wiellager smelt. In Bayern krijgen we hulp. Een aanhangerbedrijf in München maakt tijd voor ons, echt super, en heeft het gelukkig weer snel gefikst.

Aan de mooie Millstätter See in Karinthië, zijn de campings nog gesloten, dus parkeren we de karavaan op een parkeerplaats midden in het dorp voor een paar prachtige gebouwen en iedereen lijkt het goed te vinden. Misschien komt het door de regen, die uit de hemel stort!!

In Kroatïe, ten zuiden van Zagreb verdwalen we op zoek naar een camping en komen we aan het eind van het asfalt bij een groot hek, dat net wordt geopend door de automobilist die voor ons rijdt. De camping die we zoeken kent hij niet, maar we mogen wel achter het hek kamperen. Blijken we in een oerboscentrum van de universiteit van Zagreb te zijn terechtgekomen. Milan, de professor schenkt ons een drankje, regelt handdoeken voor de douche en verdwijnt vervolgens met zijn gelijknamige collega, die in '92 nog in Wageningen studeerde op jakhalzenjacht, ons achterlatend bij de kachel "dit is jullie huis". Dit onder toeziend oog van mr. moeflon, die al in het verleden tegen een Kroatische kogel aanliep. Wat een verpletterende gastvrijheid.
Door Servië is een pittige trip met veel regen en tol door een overwegend saai landschap. We overnachten op een bewaakte truckstop langs de snelweg.

In Macedonië knapt het weer op en besluiten we wat langer te blijven aan het meer van Ohrid, met uitzicht op besneeuwde bergen. Vanaf de camperplek, waar we alleen staan is het een paar km lopen naar de stad Ohrid met een gezellig centrum en mooie monumenten. Zo is er een antiek theater, diverse oude Grieks-Orthodoxe kerken, waaronder de kerk van St Jan, schitterend gelegen op een rotspunt en klimmen we naar het indrukwekkende fort van Samuel. Ook heeft de stad een verrassend Nederlands tintje. Net buiten het centrum is een monument opgericht voor de Nederlandse schrijver A. Den Doolaard, die in de jaren dertig van de vorige eeuw veel over de geschiedenis en het wel en wee van de Macedoniërs heeft geschreven, waaronder het bekende boek de Oriënt Express, dat hij opdraagt aan de vrijheidsstrijd van de Macedoniërs tegen de Serven. Zijn boek De bruiloft der zeven zigeuners speelt zich af in Ohrid en omstreken.

We verlaten dit meer wat onbedoeld maar wel interessant aan de Albanese kant, waar het even wat oponthoud geeft aan de grens. De douanier trekt serieus, of is het nieuwgierig een paar kastjes open en knikt dan dat we verder kunnen. Opvallend is dat het straatbeeld meteen verandert. Slechte wegen met wel érg veel Mercedessen en aan de andere kant ook vervoer per paard en wagen. We maakten er tijdens ons vorig verblijf in Albanië ook al melding van.
Dan, vanaf een mooi "wild" plekje bij het meer van Ioannina in Epirus, noordwest Griekenland de laatste etappe naar Preveza.

De komende tijd is het klussen geblazen aan de boot, die op de wal staat tussen een woud van masten. Op 23 april gaat Lysander te water, inshallah!!!

Geschreven door Paulenmarijkeoppad