Vanuit Lefkas varen we terug naar Préveza. Op zee staat nauwelijks wind, dus tijdens ons laatste tochtje van het seizoen kan er niet gezeild worden. Jammer, meestal staat hier wel een stevige westenwind.

Eenmaal aan de kade maken we een begin met het opruimen en inpakken van onze persoonlijke zaken en laten we kleding en lakens wassen.
De boot wordt van binnen en van buiten gesopt.

Een dag voordat Pim en Jonna arriveren steken we over naar Cleopatra Marina, waar we de camper reanimeren na zijn zomerslaap van zo’n vier maanden. We parkeren hem in de buurt van de steiger om onze spullen te verhuizen. Gelukkig is er een handkar, zodat het gesleep overzichtelijk blijft.

We maken Lysander op de werf maar weer eens schoon. Door wind en stof is dit een sisyphusklus. Het stof blijft zich verzamelen, hoe vaak je ook sopt en poetst. Er staat echter een bezichtiging in de agenda, dus moet ze zich van haar beste kant laten zien.

De volgende ochtend rijden we naar Aktion Airport, waar Pim en Jonna zich met hun spullen melden. Wat leuk om elkaar weer te zien. Ze voelen zich snel thuis aan boord van Keros en ruimen hun spullen in terwijl wij de camper verder inrichten voor de thuisreis.

Er meldt zich bij de makelaar een Pools stel als belangstellenden voor Lysander. We doen de rondleiding grotendeels zelf. Ze waren al eerder geweest, dus ze lijken oprecht geïnteresseerd. We leggen het een en ander uit en duimen maar dat ze zullen toehappen.
‘s Avonds eten we samen gezellig op het terras van het havenrestaurant, waarna wij in de camper gaan slapen en Pim en Jonna aan boord.

We maken samen een proefvaart in de baai, waarbij alle functies en manoeuvres worden geoefend en uitgelegd. Aan Pim hoef ik niet veel uit te leggen, die weet wel hoe het gaat op een boot, maar er zijn altijd wel individuele eigenaardigheden op een boot die je nog niet kent.

We leggen samen aan aan de stadskade, waarna wij weer de shuttleboot van 13.00 uur naar Cleopatra denken te nemen.
We zien deze wel varen, maar hij legt niet aan op de vaste plek. Kennelijk waren er om 10 uur geen gasten voor de heenweg, zodat ze het retourtochtje maar geschrapt hebben. Daar staan we dan, met een kilometer water tussen ons en de camper.
Dan maar weer terug naar Keros. We hangen de buitenboordmotor achter de bijboot, zodat Pim ons over kan varen. Dat wordt met de golven nog een nat tochtje, maar met 30+ graden en een zeetemperatuur van ruim 28 graden is dit niet zo erg.

Bij de makelaar horen we dat de Polen serieus geïnteresseerd zijn in Lysander en er wordt een voor beide partijen aantrekkelijke koopprijs afgesproken. Ze willen nog wel dat de boot wordt gekeurd door een surveyor inclusief proefvaart.
Dat zal begin september plaats gaan vinden, als wij al weg zijn. Contracten tekenen kan tegenwoordig ook digitaal ook al snappen wij niet meteen hoe dat moet.

We stappen in de camper en rijden door de tunnel onder de baai door naar een leuk camperplaatsje aan de rand van het stadje en wandelen naar Keros. We houden met Pim en Jonna nog een afscheidsetentje bij onze vriendinnen van Mythos en zwerven nog wat door het stadje, waar we op live muziek stuiten; een mooie afsluiting van een heerlijke zeilzomer!

Nog twee dagen voordat de veerboot ons naar Venetië brengt. Na Pim, Jonna en Keros te hebben uitgezwaaid te hebben rijden we langs de kust naar het noorden en overnachten op twee prachtige plekken met uitzicht over zee en baai, voordat we om vijf uur ‘s ochtends de veerboot Asterion 2 oprijden.
De camper wordt nog zorgvuldig gecontroleerd op verstekelingen. De douanier vertelt ons dat ze regelmatig illegale migranten uit voertuigen plukken, die er met of zonder medeweten van de chauffeur zijn ingeklommen.

Eenmaal aan boord, we hadden geen hut gereserveerd en het is wél 24 uur varen, liggen de mensen overal in de gangen en ruimtes; het lijkt het wel een vluchtelingenkamp. Zelfs aan dek staan koepeltentjes en hangen hangmatten van backpackers.
Omdat we wel graag uitgerust in Venetië willen aankomen voor de terugreis trekken we bij de receptie toch maar de betaalkaart en boeken een ruime vierpersoonshut.
We duiken na een douche onmiddellijk te kooi en slapen een gat in de dag. De overtocht verloopt rustig met een gangetje van zo’n 21 knopen, wat een snelheidsverschil met Keros!

Bij aankomst in Venetië worden de Covidpapieren zorgvuldig gecontroleerd, waarna we door mogen rijden.
We rijden met de vlam in de pijp over de oude Brennerpas, veel leuker dan die stomme en drukke tolweg en vinden aan de Oostenrijkse kant een prachtig vrij camper plekje op een parkeerplaats van een wandelroute, waar niemand ons wegstuurt.
De Milkakoeien aan de overkant van de weg slaan ons nieuwsgierig gade.

Omdat we het relaxed willen houden en geen zin hebben om voor één dag zo’n Autobahnvignet te kopen rijden we via mooie binnenwegen via Innsbruck en de Fernpass door Tirol naar de Duitse Romantische Strasse. We overnachten op een drukke camperplaats in Landsberg am Lech, een mooi oud stadje, waar we het laatste plekje en het laatste stopcontact kunnen bemachtigen. De huishoudaccu’s van de camper hebben hun beste tijd wel gehad, dus is zo’n stroompaal meer dan welkom.
Na nog een overnachting bij onze vrienden in Lahnstein bij Koblenz komt ons natte kikkerlandje weer in zicht. Eerst even bij Anja en Erik lunchen en daarna naar Renkum, waar we de camper in de oprit bij de buren mogen zetten. Ons huis staat er nog, maar het is nog steeds verhuurd.

We verheugen ons erop om iedereen weer te ontmoeten! Ontzettend bedankt voor jullie leuke reacties op onze reisverhalen!

Geschreven door Paulenmarijkeoppad