Inge heeft gisterenavond haar puppy-ogen opgezet en kreeg het klaargespeeld dat ze vandaag passagier zou mogen zijn van Anatole. Anatole was dat deze ochtend precies wat vergeten. Gelukkig was de tandem van Jean-Yves mee in de camionette, zodat Inge toch nog haar vlucht kon hebben.

De meiden twijfelden eerst of ze wel mee wilden gaan, maar het verlangen om mams te zien vertrekken en de lange rit in de cabrio wonnen toch uiteindelijk.

We leken alweer aan de top van de wereld te staan wanneer we met de kabellift op de startplaats toekwamen. Dat zicht hadden we nog niet gehad deze vakantie. Iedereen hangt pas tegen 14u in de lucht, misschien zelfs wat later, hoewel Inge en Anatole al een uur in de lucht hingen, te tonen waar de thermiek zit.

Bea verkiest niet te vliegen vandaag en gaat met ons terug naar beneden. De rit terug naar het huis waar ook onze mobilhome staat geeft ons veel tijd om bij te tetteren, terwijl de meisjes spelletjes spelen op de achterbank.

Eens terug aan het meer zie ik dat er een briesje staat. De meiden willen ook nog zwemmen, ze hebben het gevoel dat ze vandaag nog niet veel gedaan hebben. Bea is zo lief om even bij hen te blijven, zodat ik kan optuigen en een poging wagen om te wingen. Tegen dat ze meisjes in het water liggen met hun waterspeelgoed, is de bries al zo goed als gaan liggen. Ik bak er dan ook niet veel van. Super jammer, wingen in een landschap als dit is alleen maar een droom. We zullen nog eens moeten terugkomen. 😉

Inge is nog steeds niet terug van haar droomvlucht die meer dan 1,5u duurde. Ik probeer ondertussen ons boeltje bijeen te pakken en ondertussen de meiden ook nog eten te geven.

Tegen dat Inge terug is, hebben de meiden wel gegeten, maar Finn is de tranen nabij. Afscheid nemen van de cabrio valt haar heel zwaar. De meiden willen graag nog een steen voor Christina ook in Annecy achterlaten. We beslissen dan ook dat Inge nog een laatste rondje met de cabrio gaat maken met de meiden om de stenen op een mooi plaatsje achter te laten in Annecy.

Ik kan ondertussen alles verder inladen en klaar maken voor vertrek. Het is dan ook pas half 11 wanneer we kunnen vertrekken, net op het nippertje om nog afscheid te kunnen nemen van Jean-Yves en Ugette.

Het plan is om de nacht door te rijden, zodat we morgen op een respectabel uur bij de surfvriendjes kunnen zijn. 🏄🏼‍♀️🏄🏼‍♀️🏄🏼‍♀️

Geschreven door Nature.lovers.on.the.move