We worden wakker in Blokhus, op het strand met de zee op enkele meters van ons weg. We moeten enkel de verduistering naar beneden schuiven om ons prachtige uitzicht te kunnen bewonderen vanuit ons bed.

De meiden zijn beiden zo vol van deze ervaring. Fae maakt zichzelf een ontbijtplekje buiten, in de zon, uit de wind. Ze is helemaal in haar nopjes.

Finn kan niet snel genoeg ontbijten om alweer te gaan spelen in het zand. Op deze plek zou ze het liefst nog enkele dagen blijven. We gaan vandaag echter echt wel de baan op naar cold Hawaii. Eens kijken of de swell daar echt zo fijn is als ze beschrijven.

Bij het opruimen merken we plots een vreemde snuiter die over het strand wandelt. Een pad wandelt van het water naar de duinen. Ze laat zich fotograferen langs alle kanten en wandelt dan vrolijk verder. Ik lees op Google dat amfibieën helemaal niet tegen zout water kunnen. De app ObsIdentify leert ons op het einde van de dag dat het toch een doodgewone pad is. Van het pad afgedwaald dus...

Het was even spannend om met de camper van het strand af te rijden, maar ons mobiele huisje heeft dat prachtig gedaan.

Onderweg naar Klitmøller kochten we honing en aardbeien langs de kant van de weg, recht van de kwekers. De aardbeien waren heerlijk en giga. Finn heeft er 5 op. Die kan alvast een nieuw fruitje op haar 'wat-ik-wel-lust-lijstje' schrijven. En ook Fae proefde alweer dapper.

De Deense namen klinken voor ons Vlamingen af en toe wel grappig. Inge wilde absoluut een foto met een wegwijzer naar het 'slettenstrand'. Wat dus eigenlijk 'verdwijnend strand' betekent.

Het weerzien met Tim, Elisa en de jongens was heerlijk. Fae was niet te houden en wilde absoluut de zee in, ondanks toch wel stevige golven. Finn heeft zich dan weer geweldig geamuseerd naast het water, met zand en steen en de jongens. Tot het moment dat ze voelde op welke plek we zaten. Ondanks een dubbele trui had onze warmbloedige dochter toch te koud. Cold Hawaii dus...

Jesse, Elisa en ik probeerden wat golven te scoren, wat niet eenvoudig was. De stroming stond zo hard, dat we meteen naast de goede golven terecht kwamen nadat we richting zee probeerden te peddelen.

Ik heb toch een keer of 5 recht kunnen staan, waarvan eentje echt heel lang.

Ook Elisa heeft haar eerste golf kunnen pakken en is helemaal mee met het euforische gevoel.

Veel te moe om te koken kochten we dankbaar een gebraden kip met gebakken patatjes. En of die smaakten na deze stevige dag. We kijken al zo hard uit naar morgen, naar onze date met de golven...

Geschreven door Nature.lovers.on.the.move