Vandaag proberen we iets vroeger op het strand te zijn. Dat was echt bijna gelukt. Ons drinkwater was op en we moesten langs de super U. Dat was de spelbreker.

Toch een dik half uur vroeger dan gisteren kwamen we aan het strand en zagen we... 0 komma 0 surfers. Wanneer we in de verte rechts en links keken zagen we 2 scholen elk gebruik maken van een golf.

We kiezen een kant en gaan met z'n allen het water in. Zelfs Finn overwint haar plotse angst voor het water (er zouden maar eens kwallen kunnen zijn, weet je nog?). Finn en Inge bodyboarden, Fae golfsurft (en ik help 😇) en Anita surft ook. Er is dan ook 0 komma 0 bewijs van de prachtige golven die Anita wist te scoren ondanks dat ze minder clean waren dan gisteren, van de vin op Fae haar hoofd, van haar moed om nadien toch nog een golfje te pakken, van het bodyboarden van Inge en Finn en de schaterlachjes. Van Inge die de beide meisjes hielp nadat Fae even groggy was van de vin. Het zit allemaal in onze herinneringen.

De lunch nemen we deze keer in onze mobilhome, met het gezelschap van Anita, om nadien naar de wing-spot te verhuizen. Die verhuis is goed voor 1 keer. We rijden met de MH tot aan de spot en zwieren er alles wat we zouden kunnen nodig hebben uit. Ik zet de MH op 1,5km verder en keer met de step terug.

Wat een gedoe... Maar goed, tegen dat ik terug ben is Inge aan het optuigen en zijn de meiden er helemaal ok mee dat de mama's samen gaan wingen. 😃 Tot het zover is, plots keren ze en hups, Inge als eerste het water dan maar op. 🤷🏼‍♀️

Ik blijf nog even kijken en film toevallig de ene seconde dat Inge in foil ging. 🤙🏻👊🏻

Anita deed wat werk in haar kantoor op wielen en zou dan afkomen. Zij zou dan wel even bij de meisjes blijven.

Eens op het water, tref ik een uitgeputte Inge die niet terug geraakte. De uitputting bleek zo ver te zijn dat ze zelfs moeite had om op haar plank te geraken. Ik probeer haar binnen te varen, maar dat ging niet meer op eigen krachten. Inge bindt dan maar mijn boardleach aan haar board, zodat ik haar binnen kon varen. Dat lukt voor een kwartier, tot de wind wegviel. Dan hadden we nog een half uur te zwemmen met boards en wings. (We zaten in een baai waar dat dat wind vooraan echt low was, maar op zee had een zakdoek als wing ook gewerkt.)

Met platte pap in mijn benen ben ik dan toch nog 45 minuten gaan winnen, soms dansend op de golven, soms crashend. 😂 Wel weer een goede oefening.

Wanneer ik - ook redelijk uitgeput en dorstig - van het water kom, verrast Anita ons met een heerlijk fris pintje dat ze had gekoeld door ijsblokken los in haar tas te gooien. ❤️🍺

Dat was een welgekomen momentje om ons moed te geven. Want, die hele verhuis moest nog gebeuren. Dusssss, ikke de step op, mobilhome gaan halen, en heel het spel opnieuw. Ik zeg het, dat was goed voor 1 keertje...

De avond sluiten we alweer veel te laat af, het is half 11 en de kinderen liggen nu pas in. Ze hebben wel een slaapklusje gekregen van een lieve jongen van 10 weken. 😍🐶 Die is onze buurjongen voor 1 nachtje.

Ze gaan zoet dromen, hopelijk. 😴 En wij ook. Mijnen body battery staat op 8, tijd om op te laden. 😉

Geschreven door Nature.lovers.on.the.move