Samir en ik zijn nog een dag op dit paradijselijke eiland. Het is hier prachtig, witte stranden, turquoise water, palmbomen, koraalriffen, vriendelijke mensen, weinig toeristen.. Het enige nadeel is het weer, het regenseizoen is dit jaar namelijk eerder begonnen. Zo af en toe worden we verast door een tropische regenbui, dit overkwam ons de tweede dag op het eiland toen we het Nationaal park hadden bezocht. Helemaal niet erg want het blijft warm en als het te hard naar beneden stort dan schuilen we gewoon bij een leuk strandtentje, met palmbladeren als dak en daarbij als de zon weer gaat schijnen ben je zo weer droog. Gisteren hadden we ook geluk om 8.00 uur werden we opgehaald voor ons snorkeltripje en de lucht was grijs, ons tripje was nog niet begonnen of het begon al te regenen. Toen we werden afgezet bij de haven stopte het op miraculeuze wijze. De lucht klaarde snel op en de zon begon weer te schijnen, snorkelen in de regen lijkt me niet zo'n probleem je wordt toch nat. Maar de zon heb je echt wel nodig om al die prachtige vissen en het koraal goed te kunnen zien. Ondanks het laagseizoen zat de boot aardig vol met een groepje Duitsers, een Nederlander, Italiaan, Fransman, Columbianen en een groepje Argentijnse jongemannen. Die laatste hebben mijn snorkeltripje een bittere nasmaak gegeven. Leuke jongens hoor, gezellig maar wat een imbicielen. De eerste snorkelstop was vlak voor de kust van een onbewoond eiland. Er werden een aantal kwallen gesignaleerd en niemand stons eigenlijk echt te springen om het heldere water in te gaan.. Tot dat een van de bemanningsleden een kwal met zijn blote hand pakte om ons het gelei achtige beest te laten zien. Binnen 5 minuten was de boot leeg. Ik voelde me als een vis in het water en genoot alle prachtige flora en fauna onder het wateroppervlak. Tot mijn schrik ontdekte ik dat een van die Argentijnen zijn schoenen had aangedaan zodat hij zijn voeten niet zou bezeren aan het koraal- oke denk je, logisch- als hij er over heen liep(!) En ook de Fransman zag ik met zijn tenen het koraal aanraken.. Meerdere voeten stonden nu op het steenkoraal.. Bij elke schending van het koraal voelde ik een steek door mijn lijf en groot onbegrip. Ja, de milieuactiviste in mij kwam naar boven, dit kan toch niet? Iedereen weet toch dat je koraal niet mag aanraken? Er ontstonden meerdere worstelingen in mijzelf. Ik wilde er iets van zeggen maar hoe? Ineens voelde ik een enorme afkeer tegen alle mensen wilde ik niet meer snorkelen, ook ik deed op deze manier mee aan het verbleken van de kortaalriffen. Waarom gaven die stomme bootmensen ook geen instructies? Ooh. Ik was zo boos. Ik had mezelf voorgenomen wat meer te doen wat ik in het allerdiepste van mij voelde.. Het is mislukt ik kon alleen nog maar boze blikken naar die stomme koraalstampers werpen, ze hadden mijn humeur verpest. Gelukkig was de andere Nederlander aan boord net zo ondaan als ik 'Ja verschrikkelijk niet?', schreeuwde hij. Ook hij deelde mijn worsteling. Hij vond het niet zijn plek om er wat van te zeggen, net als het groepje Duitsers. Ik heb zo'n spijt dat ik mijn mond niet gelijk had opengetrokken toen ik uit het water klom en een van die Argentijnen aan mij vroeg of alles goed ging. Ik wou dat ik in plaats van geirriteerd en verbaasd ja zei; 'Are you okay? Walking on coral are you out of your fucking mind?!' Ik weet dat ik misschien geen punten bij jullie scoor met dit verhaal. Ik hoop dat ik jullie in elk geval bewust kan maken en misschien als je in zo'n soort gelijke situatie wel zou luisteren naar het allerdiepste in jezelf en dat je niet de goede vrede bewaard ook al zit je nog de hele dag met die botte idioten op één boot.

Geschreven door Myrthe.op.reis