Sinds 11 April vertoef ik op dit prachtige eiland met hagelwitte stranden, helderblauw water, palmbomen en naaldbomen! Mijn dagen hier breng ik door samen met Elise, zij is ook vrijwilliger voor Bemore maar op een ander project in Kampot. Omdat haar school de hele week dicht is in verband met Khmer New Year konden we samen naar de eilanden. Vandaag nam Scott mij en 18 anderen mee de zee op. Hij liet ons snorkelen op de mooiste plekken in de zee. Het eerste stukje je zee rondom het eilandje waar we voor anker lagen was prachtig, heel veel vissen en koraal, maar het water in Malta vond ik helderder.. Klink ik nu verwend? Eigenlijk is het niet zo gek als je een blik op het hagelwitte strand van Koh rong werpt. Je vindt er namelijk veel plastic, verloren slippers en andere verwaarloosde gebruiksvoorwerpen. De lokale bevolking is nog niet zo milieu bewust, er is hier nog wel een vacature voor strandschoonmaker; anyone? Na een uurtje varen kwamen we aan bij de volgende snorkel hemel, dit moest goed worden beloofde de goedlachse Fransman naast me, die er gelijk in dook toen het anker de prachtige zeebodem raakte. Scott waarschuwde voor de sea urgins, 'watch out cauz they will hurt you!' Met als gevolg dat iedereen als een bejaarde te water ging. Except for me and the French guy. De Fransman had gelijk, dit was nog beter dan de eerste plek, zoveel koraal en veel meer verschillende vissen, ik ging op zoek naar Nemo want Scott zei dat we die hier ook zouden kunnen vinden.. Helaas- Nemo gaf niet thuis en ook de zeepaardjes heb ik gemist. Toch was ik absoluut niet teleurgesteld want het zeeleven hier beneden is prachtig! Ik heb zoveel mooie vissen gezien, zo jammer dat ik geen tropische-vissen-kenner als vader heb, want anders kon ik jullie nu haarfijn vertellen wat ik allemaal gezien had daar. Ik kom nu niet verder dan 'did you see the fish with the blue, yellow, green and red?' Zelfs een echte tropische-vissen-kennende-vader had deze vraag niet kunnen beantwoorden.. En nu vragen jullie; 'Maar Myrthe waarom laat je ons geen foto's zien, je hebt toch zo'n soort van gopro voor onder water?' En dan zeg ik; 'Ja.' Maar mijn waterdichte omhulsel blijkt dus niet zo water dicht.. Het spiet mien donders jongens maar ik heb alleen maar verhalen. Niks visueels van onder de zeespiegel, op verzoek kan ik natuurlijk een tekeningetje maken. Na deze prachtige ervaring vertrok de boot naar Sunsetbeach. Daar hebben we onder genot van een super sterk drankje je de verkleurende hemel aanschouwt. Toen de zon in de zee was gezakt, vertrok de boot naar de laatste en misschien wel de beste bestemming. 'You guys are so lucky tonight', zei Scott stoned, ja stoned- je kan hier dus gewoon blowen en drinken onder je werk(?).. Enfin, we hadden dus geluk omdat de volle maan nog niet scheen. Want dan zouden we het fluoriserende plankton nog beter kunnen zien! We sprongen voorzichtig van de boot in het zwarte water en wachtten op de zee. 'Look at the water!' Schreeuwde iemand super enthousiast, ik maakte net nog grapjes met een stel meiden uit Noorwegen en Nieuw Zeeland, waarvoor hebben we onze snorkels nou nodig? We zien toch niks? Waarschijnlijk vertraagde de lokale whisky ons denkvermogen, het fluoriserend plankton moest je dus onderwater bekijken, vandaar je snorkel. Plus als iets licht geeft in het donker dan zie je het natuurlijk ook. Na dit briljante inzicht dook iedereen met zijn hoofd onder water. Maar waar is het dan? 'You need to move your arms!', riep de enthousiaste jongeman die alles eerder zag dan wij. Oh en daar was het, het magische fluoriserende plankton lichtte op en twinkelde naar het oppervlak als ik met mijn lijf in het water bewoog. Ik probeer het visueel voor jullie te maken; bijna net als vuurvliegjes maar dan in het water. Het was zo onwerkelijk!

Geschreven door Myrthe.op.reis