Het spiet mien donders jongens! Dat ik zo lang niks van me heb laten horen. Ik probeer de draad van mijn reisblog schrijven en bijhouden weer op te pakken.
Inmiddels is mijn mocro met de backpack gearriveerd, aka Samir. We hebben vanochtend de boot van Nusa Lembonang naar Lombok genomen. Els en Thirza waarschuwden mij voor een helse reis van ong. 8 uur. Onze speedboot deed er welgeteld 2 uur over om Lombok te bereiken, maar vraag me niet hoe. Echt ongelofelijk hoe hoog de golven hier zijn en hoe ontzettend hard ze tegen de boot slaan. Door gisteren in deze zee gezwommen te hebben realiseer ik me hoe dankbaar ik ben voor zwemvesten. Ik heb die dingen altijd ondergewaardeerd, in mijn ergste nachtmerrie ben ik al 100x neergestort met een vliegtuig en gaf ik stoer mijn zwemvest aan iemand die hem
echt nodig had.. Want wij Nederlanders kunnen toch zwemmen als de beste? Boy was I wrong.. Tegen deze zee is zelfs Inge de Bruin niet opgewassen. Enfin na 2 uur hotsen en klotsen (het was zo heet en we zaten op plakstoelen, dat resulteerde in een aantal druppels op het voorhoofd van bovengenoemde) stonden we met onze benen op Lombokse bodem. En wat is het anders je ziet het gelijk, overal gebedsruimten en vrouwen in prachtige hoofddoeken gehuld. 'Welcome', zei een breedglimlachende kokosnootverkoper hartelijk tegen ons. We sjokten met onze (mijn inmiddels zwaarder beladen) tassen over het strand op zoek naar een restaurant met Wifi en niet geheel onbelangrijk makan (eten). We kozen een plek dichtbij het strand, niet de beate keus. Binnen no time hadden alle strandverkopers, ons gezien welgeteld 6 verkopers zijn ons gepasseerd met armbandjes, sarongs, bananen, ringen en allemaal voor een special price. Ze bleven allemaal wel 3 minuten staan zwaaien met hun koopwaar ik bedankte ze vriendelijk met waarschijnlijk pindasaus all over the place. Can't a woman just eat her satay? Oh oh. Na de verkooptrucjes en lieve (zielige, rimpelige, oude ) gezichten te hebben weerstaan, zijn we op advies van het personeel van het desbetreffende restaurant met de 'public bus' op pad gegaan. Samir en ik cruisen op dit moment door Lombok op weg naar het vliegveld waar we een taxi pakken naar ons hotel.

Geschreven door Myrthe.op.reis