Op Kohrong Sanloem heb ik 5 fantastische dagen gehad. Er is eigenlijk niet zoveel te doen. Natuurlijk ben ik alle dagen naar het strand geweest het is hier zo rustig en relaxed.. En ik vond het heerlijk om daar alleen te zijn. Met Elise bracht ik mijn eerste dag door op het strand. De dag erna ging ik met Alistair, Becky en Harrie op pad naar Clear water Bay ze wilden 'the fluorescent plankton' zien. En ik weet natuurlijk al hoe je dat kan zien. We vertrokken rond 4 en liepen over het strand, vervolgens gingen we door de zee en klommen we via de rotsen omhoogs de jungle in. Want wie naar Clear water Bay wilde moest wel een uur lopen, door de jungle en door de zee. Voor de terugweg hadden we een boot taxi geregeld. Met deze Engelsen heb ik wel een uur in de zee gedobberd, gekletst, het plankton aanschouwt en de heldere sterren bewonderd. Clear water Bay is echt prachtig, hagelwitte stranden, schoon, begrensd door jungle en er is maar een hostel in de buurt. Aangekomen op de pier werden we begroet door locals die daar een beirtje dronken. Ze vroegen uiteraard waar we vandaan kwamen, hoelang we bleven en of we in dit geval geen tuktuk maar een boottaxi nodig hadden. Het was een leuk gesprek, de ene man vertelde over zijn werk en dat hij al in Engeland en Nederland was geweest. Ik weet niet meer precies wat hij deed, maar hij had een ngo die werd gesteund door onze landen.
De mensen van het hostel waren super vriendelijk, ik mocht de laatste dag met ze ontbijten en lunchen, 'nothing fancy', thats what he said. Ik kreeg 3 heerlijke baguettes met ei, feta, tomaat, sla.. Het was echt fantastisch. Mijn plan was om die dag de 18e te vertrekken. De slowboat zou om 15.30 komen, vaak betekend dat in Cambodjaanse begrippen (+30min). Maar ik wachtte in de hangmat op de pier en er was geen boot in zicht. Dus besloot ik nog een nacht te blijven en te eten bij The Fishinghook, een aanrader van Adele. Ik reserveerde een plekje voor mezelf. 'Alone?' vroeg de jongeman, 'Yes', bevestigde ik deze keer iets zelfverzekerder. Cambodjanen vinden ons Westerlingen maar vreemd. 'You all travel alone', zei de eigenaar van NyNy Guesthouse nog tegen mij met een verbaasd hoofd. Ik schoof aan bij Katy, zij was ook alleen and she was more than happy that I joined her. Die avond heb ik ontzettend lekker gegeten en met leuk gezelschap, jammer alleen dat ik de volgende dag alweer vertrok. De volgende dag vertrok mijn boot om 9.30 maar iedereen in het Hostel was al vroeg in de weer. Kiten moest al met de boot om 6, Leo de eigenaar stuurde hem naar Sihanoukville om boodschappen te doen. De duikinstructeur verraste me toen hij op dezelfde boot stapte als ik. 'If you are going, I am also leaving' grapte hij. Ja die Leni wat een gast, hij hielp de eigenaar met het mooi maken van zijn hostel. Om zijn bed had hij nog net geen fotolijstjes, thuis voelde hij zich er in elk geval wel. En ik ook dat kwam onder andere door de gastvrijheid van deze Turkse mannen.

Geschreven door Myrthe.op.reis