Vandaag stond ik om 6:45 uur naast mijn bed. Want ik wilde suppen om 8:30 uur, ik wilde ontbijten, douchen, aankleden voor die tijd en ik ik moet me maar liefst 2x insmeren 2 (1x zonnebrand 1x prikmijniet). Anders dan in NL was ik op tijd vertrokken, zonder ontbijt - dat wel.
'No left, no right, only straight', zoals de altijd vriendelijke dame achter de balie van het hotel zei. Ik volgde het grijze asfalt, dat veranderde in een grindpad, dat over ging in rode modder en tenslotte eindigde ik op een oranje aarde weg. Geen Supasia. Ik sloeg af om het bij een afgelegen guesthouse te vragen. 'It's at the Old Market, they not here anymore', vertelde de barvrouw. Dan maar terug op mijn Aziatische ros, niet zo schokbestendig als mijn Nederlandse stadsfiets, ik had overigens nooit gedacht dat ik die zou missen. Bij elke steen die ik raakte was ik bang dat de Aziatische variant uit elkaar zou vallen.. ik fietste zo hard als ik kon, helaas was ik net te laat voor 8:30 uur tour. De vriendelijke Amerikaanse van Supasia zei dat ik wel om 15:30 mee kon. Oke cool, maar wat doe ik in godsnaam tot die tijd?? Ik besloot lekker te ontbijten bij Ellies, met banana pancakes. De blueberry shake bracht me op een fantastisch idee! Ik moest en zou die veranderende weg ontdekken op een scooter. Ik vertrok en reed eindeloos rechtdoor tussen palmbomen en hutjes op palen. Ondanks al dat moois links en rechts van mij, moest ik mijn ogen vooral op de weg houden. Poeeh Cambodja wat ben je mooi! Zo onvoorstelbaar groen, muisstil en ongerept was het daar op die weg. Toen voelde ik een druppel, het weer vernaderde, ik besloot te gaan want de weg terug zou onbegaanbaar worden. Dag bijzondere weg, ik kom terug hoor!

Geschreven door Myrthe.op.reis