Mijn eerste dagen oo Bali bracht ik door in een super leuk hostel Berewa beachgarden hostel in Canggu. Ik kwam eraan om 03.00 uur in de morgen. Toen ik de taxideur (van een veel te dure taxurit- maar hee het was 3 uur in de morgen en ik wilde slapen) dicht gooide schoof een schimmige figuur de deur open er kwam een hond naar buiten: honden zijn altijd goed. Als er dan geen leuke mensen zijn.. De schimmige figuur had inmiddels een gezicht en keek me vriendelijk aan en gebaarde me de weg naar binnen. Toen ik het glazen gebouw binnen kwam werd ik begroet door Paulina en Andrew die een voetbalwedstrijd zaten te kijken. Ze zaten op een bed, op de begane grond allemaal bedden, oh god hier moet ik toch niet slapen?? De figuur was de trap opgelopen en ik wachtte in spanning af. Niet veel later en na wat geklets met P en A wenkte hij me naar boven. Hij drukte me een kussen in de handen, deed de deur van de dorm open, wees naar mijn bed en maakte duidelijk dat de bacpack op de gang moest blijven. Zo zachtjes mogelijk probeerde ik in het bovenste bed te klimmen, ik had al gezien dat de dorm vol was en wilde niemand wakker maken. Muisstil was ik door de kamer geslopen toen ik eenmaal mijn voet op het trappetje zette vreesde ik voor het ergste. Wat een enorme kraakbedden, wie verzint dat? Snel klom ik in mijn bed, wat een heerlijk matras maar waar is mijn kussen?? Oh nee he, dat onding heb ik nog op de houtenbank in de gang laten liggen. Even dacht ik eraan om de stilte weer te verbreken en mijn kussen te pakken, ik besloot zonder kussen te slapen. Naast al het lawaai dat ik zou maken was het me de inspanning ook niet waard. Dezelfde dag werd ik om 11.00 uur wakker. De hele dorm was leeg. Ik klom uit bed, de deur ging open. Een jongen zei; 'Did you sleep well? You must have arrived late in the night if you slept enough, you should go downstairs we are having breakfast.' Eenmaal beneden ontdekte ik dat de schimmige figuur helemaal niet schimmig was in daglicht en ontmoette ik al mijn 'dormmates'. Er was een leuke blonde meid- ik weet niet waarom maar ik lachtte naar haar alsof ik vriendinnen met haar wilde zijn en ze lachtte net zo vriendelijk terug. Ik raakte aan de praat met een Amerikaanse jongen Tom geloof ik, toen de blonde meid ineens op mij af kwam lopen en enthousiast zei 'Hee jij bent van Nederland of niet?' Haar naam was Jess, ze spreekt Neederlants want ze is een Vlaming en we zouden samen 10 dagen gaan doorbrengen. Ik weet nog dat ze die dag later op het strand zei; 'We kunnen wel samen reizen, maar als je dan weer de behoefte krijgt om alleen te reizen moet je het maar zeggen hoor.' Ze was heel enthousiast maar ze dacht vast hooo ik moet nu niet overdrijven, dat vond ik leuk, ik herkende mezelf erin. Paulina had een groepje geregeld om samen naar de AlingAling waterval te gaan. 'You want to jump off a waterfall?', zei Paulina, ze vroeg ons ook mee; natuurlijk zeiden we ja. Het enige was dat we de volgende morgen om 8.00 uur weg zouden moeten gaan en dat er die avond een feest was was op het strand waar we heen gingen.. De volgende dag was het heel stil in de taxi. Zoals je je misschien wel kunt voorstellen, ons hele groepje was brak behalve Paulina. Ik zat/lag tegen het raam en probeerde zo min mogelijk te bewegen. Toen ik mijn rechte oog half open deed om te checken of iedereen nog oke was zag ik dat Jess ook halfopgekrult zat, we hadden het zwaar in de bergen met al die bochten. Op dat moment bedacht ik dat de taxi chauffeur maar weer terug moest nemen naar Caggu (3 uur rijden) en dat ik echt niet van zon waterval zou springen. Boy was I wrong eenmaal boven op de berg en een hurktoilet bezoek later, voelde ik me weer topfit. En was ik klaar voor de waterval💪🏼

Geschreven door Myrthe.op.reis