Vanaf Bangkok zijn we met een sleepingtrain naar Chiang Mai gereden, de rit duurde maar liefst 14 uur. Absoluut geen vervelende rit want de sleeping train vond ik zo gezellig! Elke cabine heeft een eigen steward die van ons was super gay zijn loopje en van die blauwe kleur lensen in zijn ogen - gave it away. Omdat we dachten dat we ons zouden gaan vervelen hadden we een mini monopoly spel gekocht zodat we dat in de trein konden spelen. Onze steward klapte onze bedden als laatst uit (tot zijn grote ergernis pas nadat we ons potje monopoly haddennuitgespeeld)een state of the art systeem, maar goed dat we er hulp bij kregen. Toen mijn bed was uitgeklapt kon ik mijn geluk niet op, het was alsof ik mijn eigen hutje in die mega trein had. Ik zal er even bij vertellen dat mijn fascinatie voor hutjes en tenten begonnen is in mijn jonge jaren toen de familie Denkers nog in het bos woonde. Deze fascinatie was overigens ook de reden om samen met mijn zusjes bij de scouting te gaan. Oh het boskind in mij kwam naar boven, wat heerlijk zeg om even zo'n klein hol helemaal voor jezelf te hebben. Samir zijn hol was tegen over die van mij en zo af en toe deden we de gordijntjes even open. In Chiang Mai zouden we worden opgepikt door een minivan die ons naar Pai zou brengen, natuurlijk kwam ook die weer te laat. Een beruchte weg, ik had er al veel over gehoord er zouden kotszakjes worden uitgedeeld bij het instappen want de weg door de bergen telt maar liefst 762 bochten en niemand, maar dan ook niemand zou de tocht overleven zonder te moeten spugen, althans dat zeiden de getraumatiseerde reizigers tegen mij. Wat een klinklare onzin ik heb de hele kronkelende weg en alle 762 bochten geslapen, het hangt wel van de chauffeur af want de terug weg was minder plezierig. Pai is fantastisch, ook al is er niet veel te doen. Je kunt er heerlijk tot rust komen, lekker eten halen in de walkingstreet, feesten als je wilt, lekker touren door de bergen en op diezelfde walkingstreet kun je prachtige vaak handgemaakt souvenirs bewonderen/ kopen.

Geschreven door Myrthe.op.reis