Mijn 3 weken als docent Engels bij het MJC zitten erop. Wat gaat de tijd toch ontzettend snel en wat ga ik die lieve studenten allemaal missen! En wat hebben ze veel geleerd, ontzettend hun best gedaan en wat hebben ze van de hutspot die ik voor ze maakte genoten!
Ik had aan het begin van deze 3 weken nooit verwacht dat het afscheid me zo zwaar zo vallen. 'You know I am used to this, my other volunteer had the same, you people are so sensitive', zei Thou toen ik een beetje emotioneel werd in de docentenkamer tijdens het bespreken van mijn afscheid. Ik had het gewoon niet meer, ik wil het liefst nog langer blijven en nog beter helpen.. Maar op een gegeven moment is het gewoon klaar. En mijn moment was vandaag. Van een aantal studenten kreeg ik een bedankje, dat was super aandoenlijk. Anderen barstte in tranen uit en verstopten zich in een lokaal zodat ik het niet zou zien. En sommigen renden achter me aan en omhelsden me heel stevig, zo stevig dat ik bijna omviel. Wat een schatjes en gek eigenlijk dat je elkaar zo goed kan leren kennen in 3 weken..
Wat jammer vind ik het, dat ik afscheid moet nemen. Ik blink niet echt bepaald uit in afscheid nemen.. Gelukkig staat er morgen nog een afscheidsstripje met studenten geplanned naar de grotten en Kep beach.

Geschreven door Myrthe.op.reis