We besloten na het strand van Kuta gezien te hebben dat we naar de bergen van Lombok wilden gaan. Ik vind Lombok prachtig, ik ervaar het als meer Indonesië dan Bali, Bali is zo ingericht op Westerse toeristen.. Het enige jammere hier in vergelijking met Bali is naast de kans op Malaria - dat het vrij duur is om naar een andere plek te gaan want ze hebben hier geen uber, gojek of grab. Via deze apps kun je voor veel minder geld drivers vinden die je naar de volgende bestemming brengen dan wanneer je bij de 'echte taxi chauffeurs' in de auto springt Gelukkig bood de eigenaar van onze homestay een rit aan naar Senaru voor een redelijke prijs en waren we binnen 6 uur in Senaru aangekomen. De meeste toeristen die naar Senaru komen gaan de Rinjani vulkaan beklimmen een vulkaan van bijna 4 (!) km hoog. Ons werd ook al meerdere malen een trekking aangeboden door de drivers, 'I give you cheap price' en 'What are you going to do in Senaru? There is nothing else to do' , het waren wanhopige pogingen van gewiekste salesmannen om mij en Samir een reisje naar de hoge vurige berg te verkopen. We bedankten. We wilden juist naar de bergen om precies niks te doen dan genieten van het prachtige landschap en misschien een scooter huren om dan langs wat watervallen te touren. Aangekomen bij onze nieuwe homestay werden we vriendelijk ontvangen door een jonge man en nog meer vriendelijke jongere mannen. Ik vond het bijzonder dat er niemand was die ouder was dan wij en dat het alleen maar jongens waren. De feminist in mij was blij toen er een meisje verscheen, in de keuken.. Nemo de jongen van 22 die alle touwtjes in handen had, stelde me gerust dat hij ook de kamers schoonmaakte en eten voor de gasten kookt. Het is Nemo trouwens ook gelukt om de Panorama tour aan ons te verkopen, hij vertelde ons zo enthousiast wat we allemaal zouden zien als we met hem of een andere gids op pad zouden gaan. Die avond was er geen stroom en Aldi (niet de Duitse supermarkt) kwam ons kaarsjes brengen. We bestelden eten en Nemo ging voor ons koken. Een van de jongens had een Noodlamp aan de balken bevestigd zodat we niet in elkaars vingers prikten tijdens het eten. Twee Duitse jongens zaten tegenover ons we wisselden leuke verhalen uit en het was sehr gezellig. Totdat Samir iets op zijn arm voelde en van schrik het onbekende voorwerp van zijn arm sloeg. Van schrik sprong hij op ik slaakte een dramatische gil. Een van het Duitse stel echoode mijn noodkreet na. 'Wat the fuck is dat?' We keken naar het onbekende ding. Het lag onhandig op tafel het ding was zwart met witte stippen, zo groot als mijn hand, had lange poten, vleugels en voelsprieten en een pantser die me deden denken aan een kreeft. Deze observatie was maar van korte duur want Samir stoer als hij is veegde het beest zo van tafel. De mini guide wie zijn Rinjani uitleg verstoord was door ons gegil prikte het ding met zijn aanwijsstok. Het bizarre beest begon te gillen! Mijn ergste nachtmerrie een gillend insect, mijn rugharen stonden overeind en vol verbazing en afschuw keek ik naar hoe de gids het ding de tuin in wipte en hoe het in de nacht verdween. De hele avond was ik angstig voor een tweede verassingsaanval.

Geschreven door Myrthe.op.reis