Vandaag wandelen we van Beek naar Spijk (spreek uit als SPIEK). Het eerste deel gaat door het bos. We maken een stijging naar 80 meter, maar doordat we een fout pad kiezen missen we de uitkijktoren. Gelukkig komen we snel weer op het pad terug en hoeven niet terug te gaan. De wandeling gaat dan verder over een stuk heide gebied, helaas staat de heide er dor en droog bij en is er geen bloemetje meer te zien. De droogte van afgelopen zomer is duidelijk zichtbaar in het bos. De paden liggen vol met uitgedroogd eikeltjes. De bomen zie je dit weekend ook verkleuren van groen, naar donker groen en alle kleuren rood/geel/bruin. Als we even een pauze inlasten, blijkt het bankje niet voor kleine mensen te zijn. Gerda kan heerlijk bengelen met haar voetjes, net als vroeger.
In het bos is een blote voeten pad, maar dit kunnen onze voetjes na 3 dagen niet meer aan. We doen het met onze schoenen aan.
De tocht gaat ook door een stukje Duitsland. We komen langs het plaatsje Elten. In 1949 is dit dorp bij Nederland ingelijfd, maar in 1963 is het weer terug gegeven aan Heimat. De dag van deze overgang was een gekkenhuis. Hoop gedoe rond invoer van goederen. Deze dwaze nacht staat bekend als de “Butternacht”.
Na Elten dalen we sterk af naar Spijk, wat je uitspreekt als Spiek. We wandelen over de dijk langs de Boven Rijn.
We kijken terug op een prachtig weekend met uitzonderlijk mooi wandelweer.
Geschreven door Miekes.reizen