Vanmorgen na een diepe slaap naast de weg, zijn we vertrokken naar Peach Springs. Helaas hebben we Joshua Tree gemist, maar we willen nu eerst op schema komen. Als we starten is het oranje lampje uit, dus rijden maar. Overleg gehad met de camperverhuurder en het kan geen kwaad. Na een uurtje rijden, jippie daar is het oranje lampje weer.....
We rijden deze dag door veel woestijn gebied, ongelooflijk is dan dat je langs de kant van de weg een klein tentje ziet waar iemand in woont, of twee fietsers die langs de drukke weg hun weg volgen. Om 16.00 komen we aan in Peach Springs, Arizona. Dionne en Maaike gaan een nachtrit maken met paarden en slapen in de open lucht. De cowboy is een echte cowboy; yeah, your names will be honey and sweetie, i can't remember names ( jullie namen voor deze trip zijn Honey en Sweetie, want ik kan jullie namen toch niet onthouden, morgen ochtend ken ik jullie wel, maar jullie namen....). Voor de zekerheid nam hij wel zijn vriendin mee, want alleen op stap met twee jonge meisjes dat leek hem geen goed idee. Gerda, Ben en Mieke gaan naar de camping, een oude cowboyachtige omgeving. Het hoogseizoen is hier nog niet begonnen. Ruimte en prachtige natuur. We maken in de avond een kampvuur en genieten van een prachtige sterrenhemel, wauw wat zijn er veel sterren.
De jetlag is aardig verdwenen en we gaan slapen in onze heerlijke bedjes, hoe zal het de meiden vergaan in de natuur....

Sweety and Honey hier. Vannacht hebben we onder de sterrenhemel geslapen naast de paardjes. Cowboy Boon en zijn vriendin brachten ons de paarden, twee prachtige mustangs (Buck de buckskin (Spirit) voor maaike en Cisco de palomino voor Dionne). Er was ook een pakpaard mee voor de slaapzakken. Op de Western manier (incl cowboyhoed) reden we weg de berg op, lekker warm in de lange broeken. Boon vertelde dat hij namen niet zou onthouden (maar ons wel, you are cool) dus hij zou ons sweety en honey noemen. We kwamen langs de plek waar de eerste treinrails door de USA ooit was (we zijn immers bij route 66) en de nieuwe treinrails is niet ver weg dus we hoorden de toeter steeds). Na een rit kwamen we aan bij de camp plek: een picknick tafel en bank om het kampvuur, een kraal voor de paarden en twee plateau's om op te slapen. De paarden zijn gered ooit, en nu zagen ze er bijzonder gezond en gelukkig uit. We aten cobble Peach in een dutch oven: een zwarte pan die in het vuur werd gezet en waar hout bovenop werd gelegd. Hierdoor werd het eten van twee kanten verwarmd. Het eten was een soort cake met perziken. We deelden verhalen aan het kampvuur, over het cowboy leven en de vier kinderen van onze begeleiders. 's Nachts lagen we op het plateau, in dit gebied zaten slangen, schorpioenen, mountain lions, wilde zwijnen, Bobcats, en nog heel veel meer insecten. Het klimaat was gelukkig te droog voor muggen. En oh de sterren. De lucht was gevuld met miljoenen sterren, de Melkweg was makkelijk te zien en we zagen veel vallende sterren. Telkens als we eventjes wakker werden s nachts hoefde je maar even naar boven kijken en je zag het. Om 5 uur werden we weer wakker (jetlag) en zagen de zonsopgang. We ontbeten met potatoes, sausage and eggs, allemaal in een prutje in de pan en koffie vanaf het vuur. Mijn maag knorde vanaf 4 uur al (jetlag), dus het smaakte heerlijk. Binnen no-time waren de paarden gezadeld en reden we terug naar de ranch. Onderweg was prachtig uitzicht over de vallei en in de verte kon je het Colorado plateau zien. Echt een geweldige ervaring!

Geschreven door Miekes.reizen