Elke dag wordt het warmer. In ieder geval wilde ik naar het meer lopen, om het gezien te hebben. De berg af ongeveer 2,5 kilometer ging nog wel. Cato kon ik achterlaten bij Huib in de schaduw op de camping, gelukkig.

Eenmaal bij het meer aangekomen, ging er een wereld voor me open! Ik moet wel zeggen, dat 1985 de laatste keer was, dat ik echt aan het Balatonmeer ben geweest. Het is erg toeristisch en wij hebben daarna deze plek gemeden. Niet terecht, zoals ik nu zag. Het is er vreselijk mooi, prachtige stranden, mooi onderhouden . Geen enkel strand is gratis, dat is ook weer waar. Grote, mooie huizen, bijna allemaal zomerhuizen, mooie terrassen. Het water is diepblauw, veel zeilboten, surfers. Dure auto's. In een supermarktje even wat gehaald, maar de prijzen zijn ook wonderbaarlijk. 250 gr gemalen koffie bijna 3 euro, kleine flesje kefir 2 euro.........met de salarissen van hier, kan je echt niet rondkomen. Eigengemaakte limonade (lavendel-limonade) 3,5 euro per glas, croissantje bij de bakker 2 euro.

We konden niet het strand op, omdat Jacqueline haar hond meenam. Overal is dat verboden. Op de terugweg (weg omhoog) werd het de hond ook iets te warm. Een man, die zijn tuin stond te sproeien , hebben wij water voor de hond gevraagd. We moesten binnen komen, hond kreeg een bad en drinkwater, hij wilde voor ons ook gaan inschenken. Dat hebben we afgewimpeld. In ieder geval opgefrist het laatste stuk geklommen.

Ik had de eigenaar van de camping gezegd, dat ik een kapotte koplamp had, en naar een garage gevraagd. Toen ik terugkwam, zei hij, dat ene Chris over een half uurtje zou komen voor mijn auto. Wat een verrassing: een Hongaarse auto kwam, een Nederlands man stapte uit. Chris woont hier in Csopak en was eigenaar van de Solmar autobussen. Deze heeft hij verkocht en is hier gaan wonen. Hij deed alle onderhoud zelf, dus een lamp vervangen, was geen probleem. Hij had alles bij zich, zelfs een lamp, die ik niet had. Hij wilde er niets voor hebben, ja, kop koffie, en daarmee lekker zitten kletsen. Hij was verliefd op het Balatonmeer, heeft een 300 jaar oude paardenstal met behulp van een architect (de zoon van de campingeigenaar) helemaal verbouwd en woont daar permanent.

s'Avonds nog een proeverij op de camping gehad. Ik zit zelf bomvol met wijnen en eerlijk gezegd, vind ik de Balatonwijnen wat hard. Gelukkig kochten Jaqueline en Huib wat, zodat ik me niet verplicht voelde. De campingeigenaar is dus óók wijnboer en kon veel vertellen over de bodemsamenstelling en de ligging van de velden .

Morgen ga ik weer alleen verder, vrienden gaan verder naar Roemenië, maar t was wel even gezellig met elkaar op te trekken.

Het Balatonmeer heeft diepe indruk op mij gemaakt. Wat een prachtige plek. In het seizoen, begint 20 juni, tot eind augustus, vertelt wel iedereen dat t bijna ondraaglijk toeristisch is. De foto's van landschappen en uitzichten doen geen recht aan de werkelijkheid. Zeker een plek om nogmaals (buiten het seizoen) terug te komen!!

Geschreven door Liesbeth.op.avontuur