Via Christine hoorde ik, dat de camping waarschijnlijk wèl open zou zijn. De camping waar alles hier in Tata begon in 1996, die toen prachtig was met natuurbaden, wedstrijdbaden, kioskjes met bier, wijn, patat, pannenkoeken, langos.....

Ik heb eerst een beetje uitgeslapen. De gemiddelde Hongaar gaat om 21 uur naar bed en staat om 6 uur op. Winkels openen vaak ook al om die tijd! Mij vinden ze lui en in het begin werd er aan me gevraagd, of ik ziek was, als ik om half 8 nog in pyjama was. Judit is eraan gewend, dus is zij met de buurvrouw om half 8 naar de markt getogen. Bij terugkomst hebben we eerst de 10 kg abrikozen opgehaald, beetje geïrriteerde Judit. Ik kocht het bij de verkeerde groentezaak, die vrouw mag ze niet.

Judit had al hele verhandelingen gegeven, dat de politie in Hongarije verkeerd bezig was. Ze had maar 1 km/uur te hard gereden en nu had ze een bon van 40000 Ft (100 euro) Ik begreep waarom, toen we in haar autootje naar de camping gingen om te kijken of deze nu echt open is of niet. De auto slaat steeds af, dan doet ze de alarmlichten aan, start en geeft een enorme dot gas, omdat ie anders afslaat. Ik zat achterin, omdat ze met het onweer het raam open had laten staan en de stoel nat was. Achterin werd ik in de stoel gedrukt als een opstijgend vliegtuig. Ik zei: nu rijd je echt te hard door de winkelstraat. Heb later de foto's van de bekeuring gezien, dat was niet 1km/uur.

De camping was daadwerkelijk open, maar nog niet in orde. Er stond een Duits echtpaar, waar we mee hebben gesproken. Alles werkte zeiden ze, maar is heel basic. Zwembad is voor kleine kinderen klaar, maar het grote bad werd aan gewerkt. Al bij al niet echt superleuk en honden verboden, dus blijf ik gewoon in de straat staan.

Bij Judit thuis wat schoongemaakt. Ik moet toch in die keuken mijn jam gaan maken Zij is met kersenjam bezig,maar dat vind ik veel te veel werk. Morgen aan de abrikozen, op mijn manier, dat wordt nog een gevecht.

In de middag gaat zij rusten, ik ben de stad weer ingelopen, richting het grote meer en de Burcht. Er is qua horeca veel veranderd in positieve zin. Het wemelt van de kleine (en grote) barretjes en eetgelegenheden. In een oude bekende (szörf bisztro) een glas typisch witte Hongaarse lokale wijn genomen, de Irsai Oliver) met een gebakken visje, hekk. (denk dat t heek is)

Boodschappen gedaan, ik zorg bij Judit voor het eten. Morgen een bezoekdag aan oude vrienden!

Geschreven door Liesbeth.op.avontuur