Jaren geleden keek ik naar een uitzending van " ik vertrek" en zag het verhaal van Anita: zij vertrok met haar vriend naar Eksharad om een paardenranch te beginnen. In de tijd dat ik bij tante kom, ga ik ook vaak even daar langs om paard te rijden. Het is een leuke ranch , western rijden (bitloos) , en in het hoogseizoen wordt er veel georganiseerd aan muziekavonden, kampvuren, spirituele workshops en het is een opleidingsplaats voor paardenhouderij. Veel Nederlandse meisjes lopen hier altijd rond, gek van paarden!

In de ochtend nog wat klusjes gedaan voor tante. Zij plukt elke jaar blauwe bessen en veenbessen in het bos. Daarnaast is haar land bedolven onder de wilde frambozen- en bramenplanten (waarvan ik twee heb uitgestoken, wie weet redden ze het ook in Nederland) Daar komen kilo's vruchten vanaf. In de diepvries ligt nog veel van 2020 tot nu. Ze komt er zelf niet meer toe veel jam en sap te maken en kan t ook niet kwijt in haar omgeving. Ik help haar door bessen en frambozen tot jam te maken en moest t allemaal meenemen. Er liggen nog vele kilo's in de vriezer: die zal ik volgende week inkoken. Voor de liefhebbers: bij terugkomst heb ik dus blauwe bessenjam, bramen, veenbessen en frambozenjam. Welkom om wat mee te nemen!

De aankomst op de paardenranch was ongeveer 17 uur. Onderweg een supermarkt, de COOP, aangedaan. Met camper moet je altijd goed in de etensvoorraad zitten, je kan niet met camper en al steeds heen en weer gaan rijden naar de supermarkt of restaurant! Ik vertel later over mijn verbazing: gekke jongens, die Zweden. Ze verknallen de kaas! Maar dat komt nog.


De camping was leeg. Heerlijk om overal te kunnen staan. Ik sta aan het water van de rivier Klarãlven. Bij de avondwandeling met Cato een hele grote hoop elandenpoep gezien: nu de eland nog, wie weet! De score staat op 2 vossen en zeker 8 herten.

Geschreven door Liesbeth.op.avontuur