Na het ontbijt moest Jacqueline weer onderweg naar huis. Dat heeft ze via camping de Samaritaine gedaan. Ze heeft mij nog een lift gegeven naar Châtel, omdat ik cash nodig had (en brood en wat lekkers) Ik nam aan dat Châtel wel een pinautomaat had. Dat bleek ijdele hoop. Ik moest nog 2 kilometer lopen, met Cato, in de zon, naar een Centre du commerce, waar wel een pinautomaat was. Onderweg bij een epicerie artisanale me laten verleiden tot het kopen van kippenboutjes. Tja, Jacqueline eet geen vlees, ik merkte toch dat ik erg veel zin had in kip. Maar met 35 graden een uur lopen met kippenboutjes in je rugtas, vond ik onderweg opeens geen goed idee meer. Onderweg wel Cato laten afkoelen in de Moezel, die liep zo te hijgen.

Met dank aan Google maps heb ik een bospad gekozen, die niet aangegeven stond, maar mijn gevoel voor richting (?) zei me, dat het moest kunnen. De schaduw leek me zo aantrekkelijk, dat ik de gok nam. Voor deze ene keer bleek mijn gevoel te kloppen! Ik kwam keurig uit het bos , zo op de camping uit! Direct de kip aangebraden, want vanavond staat pizza op het menu! Om 6 uur precies kan je je melden bij de boerderij en daar staat de kleindochter met eigengemaakte bolletjes deeg pizza's te maken in de pizzaoven! Heerlijk! Een echte traktatie. Het werd zelfs bij de camper gebracht, zo aardig.

Een bruine kip kwam nog buurten. Met doodswens, want liep vlak bij Cato, pikte zelfs in de voerbak mee......de boer vertelde dat de week ervoor de andere 6 kippen door een vos zijn vermoord. Deze voelde zich eenzaam......

Ik heb t verder niet over het vreemde echtpaar met caravan, die vlàk naast mij gingen staan met de opening en stoelen aan mijn kant. Ik heb iets gemompeld over privacy en de giga ruimte die nog vrij was op de camping. Er werd mij te kennen gegeven, dat t maar voor één nacht was. Raar hoor, zo leuk ben ik toch. niet.

Geschreven door Liesbeth.op.avontuur