Vandaag gaan we Athene bezoeken. De camping beheerster belt een taxi voor ons. Die komt al binnen een paar minuten, en dan duiken we het drukke verkeer in! We laten ons naar de noordkant van de heuvel rijden. Aan die kant is een lift voor gehandicapten. Die lift brengt je naar het plateau waar de beroemde tempel op staat. Onze taxi mag daar komen, blijkbaar mag niet elke taxi dat.
We kunnen kaartjes kopen voor het tijdslot van 14.00 tot 15.00 uur. Maar daar zo lang wachten is zinloos. Ik zwaai met de de gehandicapten kaarten van Theo en Sophia en bestel 4 kaartjes voor het tijdstot van 17.00 tot 18.00. De normale prijs is €80, maar ik betaal 2x €0 en 2x €10. Da’s een meevaller. Er staan een heleboel hop-on/hop-off bussen. Om de highlights van de stad te zien moet je de blauwe hebben. We zien nergens, waar je een kaartje moet kopen. De chauffeurs geeft met een gebaar aan maar in te stappen. We zien het wel. Nellie en ik gaan boven zitten, buiten, maar onder een canvas dak. Voor Theo is het trapje te lastig, dus Sophia en Theo blijven beneden, en gaat achterin de bus zitten. De bus vertrekt, en de zeer kundige chauffeur rijdt door de nauwe staatjes de heuvel af. Eerste stop. Er wordt iets omgeroepen, ik meen iets van ‘Zeus’ te verstaan, maar wij blijven zitten. De volgende stop gaan we er uit. Er kwam niemand om ons een kaartje te verkopen, dus dit was een goedkoop ritje!
De staan nu bij het grote plein bij de parlementsgebouwen. Het is 10 minuten voor 12, over precies 10 minuten begint het wisselen van de wacht. Een toeristisch hoogtepunt, wat we niet willen missen. Een hoop mensen staan al de wachten. De twee wachters staan in hun traditionele kledij naar hun hokjes, in de brandende zon. Dan komt de aflossing van de wacht. Een commandant brult een aantal bevelen, en als speelgoed soldaatjes beginnen de mannetjes te bewegen. Ik weet gelijk, waar John Cleese zijn inspritatie vandaan heeft voor zijn ‘Ministery of Silly Walks’! Het is echter indrukwekkend om te zien, en het publiek is stil.
Ik heb het hele gebeurd gefilmd, zodat ik niet veel foto’s heb.
Na dit gebeuren steken we over en belanden na 100 meter op een terras. Honder meter is voor Theo al heel veel, en bovendien is Theo verzot op koffie. Sophia, Nellie en ik hebben de Café Freddo ontdekt, en nemen dat. Ondanks de warmte buiten heeft Theo liever hete koffie. We nemen er allemaal een halve banquette bij. We lopen weer 100 meter en rusten weer uit onder een paar sinaasappelbomen. Hierna lopen we door een aantal straatjes richting vlooienmarkt. We gaan nog een heel oud kerkje in, en Theo rust even uit. Hierna zoeken we weer een terras op. Tijd voor de eerste Mythos, een heerlijk Grieks bier.
Hierna blijft Theo zitten, en ik ga met de dames naar de vlooienmarkt, via de restanten van de Bibliotheek van Hadrianus.
Heel toeristisch, maar er hangt een heel leuke sfeer. Er zijn genoeg leuke souveniers te vinden. Het leukst vond ik zelf de Bouzuki shop, die behalve dit typisch Griekse instrument ook gewone gitaren verkocht.
We gingen weer naar Theo, en bestelden nog wat te drinken. Hierna was het tijd om terug naar ‘boven’ te gaan, naar het Parthenon.
We hielden een taxi te zijn. Het bleek een Uber. We stapten in, en vertelden waar we heen wilden. En vroegen, wat dit zou kosten.
Hij durfde voor dit korte ritje €48 te vragen. Toen we dreigden uit te stappen, werd de prijs verlaagd naar €20. Daar gingen we mee accoord. Hij bracht ons echter naar de zuidelijke helling. Te ver lopen voor Theo, die na 100 meter al uitgeput is. Ik breng Theo naar een terras met Free Wifi, en met mijn harem bezoek ik de top van de heuvel. Het is prachtig, druk, en heet. Theo had hier onmogelijk kunnen lopen. Sophia en ik maken veel foto’s respectievelijk filmpjes, zodat Theo later toch nog een indruk kan krijgen.
Terug op het terras zijn we wel weer aan een Mythos toe. Schuin aan de overkant zien we een restaurantje met een dakterras.
De trap is wel een uitdaging voor Theo, maar we komen er! Een liter rode wijn, twee Griekse salades en twee souvlaki maaltijden en vier koffie met baklava later zijn we zeer voldaan een €99 armer. Op advies van de ober, een Pakistaan, download en installeer ik de Uber App. Ik geef in, waar we heen willen. De App ziet waar ik ben, bestel de taxi en betaal via de App met mijn creditcard €15. Ik zie de naam van de chauffeur, merk en type auto, alsmede het kenteken. Binnen een paar minuten is hij er. In no time brengt hij ons naar de camping, en praat hij gezellig met ons. We geven hem 5 euro fooi. Bij onze campers genieten we nog na van deze onvergetelijke dag.

Geschreven door Jan.en.nellie.zijn.onderweg