De lucht is weer wat blauwer. De regen is gelukkig opgehouden. Het camperterrein ligt vol met plassen. We drinken koffie, met de laatste stukken Paasstol erbij. Dan komt de parkeer-controle weer. Deze keer komen we er niet onderuit. We betalen 20 euro voor twee nachten verblijft hier. Om, 1215 uur zouden we bij John en Grace zijn, om naar het stadje te wandelen. We lopen via de Boulevard en zien in de verte al 10-tallen vliegers vliegen. Er staat genoeg wind. Het is wel een koude wind. We bekijken de vele prachtige vliegers, maken foto’s en filmpjes. Dan gaan we het centrum in. Het is veel drukker dan gisteren, en hier en daar staan zelfs rijen. We wachten bij de favoriete crêperie van John en Grace tot er binnen een tafeltje vrij komt. Nellie en ik bestellen een gewone pannenkoek, John en Grace nemen een rechthoekige pannenkoek, gevuld met ham en kaas. Allemaal een appelcider er bij. Dat zit in een flesje, maar je drinkt het uit een kommetje zonder onder met Bretonse motieven. Best lekker eigenlijk, cider. We wandelen weer naar de camper, via het reuzenrad 🎡 terug over de boulevard. Wij hadden alles al vertrek-klaar gemaakt, qua deuren, ramen, koelkast, dus we konden direct weg. John en Grace moesten eerst hun grijze water nog kwijt, dus we zien elkaar in Gravelines. Mocht je dit niet kunnen vinden in de NKC App, zoek dan naar Grevelingen. Of anders gewoon naar nummer 8366, Parking des Islandais. Het betalen van de verschuldigde €7,50 gaat zeer lastig. Het is zo’n apparaat, waarbij je ook je kenteken moet invoeren. Alles is in het Frans, en de bediening is verre van intuïtief. De bank-kaart kan niet geheel in de gleuf worden gestoken, er zit iets in. Contactloos betalen zou ook moeten kunnen, en je hoort binnenin iets gebeuren, maar de betaling wordt afgebroken, er komt geen bonnetje uit. Ook een man uit Wales had geen succes, met drie verschillende bankpasjes niet. Uiteindelijk lukte het hem via een App en zijn Credit Card. Welke App dat was weet ik niet. Even later kwamen John en Grace ook. Ze hadden nogal last gehad van roekeloos rijdende truckers, die blijkbaar haast hadden om boot of trein te halen. Intussen was wijnbar ‘LaMama’ geopend. Er is hier een goed patatzaakje, en John en Grace gaan het halen met hun camper. Het is net te ver weg om te lopen. Ze komen terug met twee enorme bergen patat, en twee ook wel flinke hamburgers. Meer dan genoeg voor vier man. We laten het ons smaken. Na het eten gaan John en Grace weer naar hun eigen camper en kijken wij nog twee afleveringen van een Netflix serie. Welterusten.

Geschreven door Jan.en.nellie.zijn.onderweg