We hadden met zijn vieren weer genoeg wasgoed om een wasje te draaien. Nellie nam deze taak op zich.
Hierna ook maar de wasdroger gebruikt, want er hingen donkere wolken, en af en toe vielen er dikke druppels.
Na de lunch, een heerlijke omelet met champignons en versgeperste sinaasappels gingen we fietsen. Na ongeveer 5 kilometer waren we bij het best bewaarde amfitheater van Griekenland. (Zie ook
https://maps.app.goo.gl/RMjwXLqxBCrNTVtXA?g_st=ic ).
We kochten kaartjes voor gereduceerd tarief. Theo mocht met zijn e-bike naar binnen. Voor mensen met een handigcap was er een pad naar boven, Sophia, Nellie en ik namen de trap. De aanblik van het amfitheater was geweldig. Ook de akoestiek was heel bijzonder. Toen hoorden we een gil. Theo was gevallen. Dus er naar toe gesneld. Theo kan uit zichzelf niet meer opstaan, dus Sophia en ik hesen Theo omhoog. Hij was vol met zijn gezicht op het fijne grit gevallen, en er zaten allemaal kleine steentjes in zijn voorhoofd. Bril beschadigd. Met water en doekjes de wond schoongemaakt. Er kwam nog een Griekse dame van het archeologische park die hulp aanbood. Na deze verzorging is Theo op een bankje gaan zitten, en hebben wij nog wat foto’s gemaakt en een ander deel van het complex bekeken. We wilden bijkomen op een terras, maar de prijzen waren ontzettend hoog. Geen wonder dat er niemand zat. Terug naar het dorpje, waar we een terras vonden met normale prijzen. Op een ander terras hebben we een pita broodje met gyros dan wel patat met gyros gegeten, met een Griekse salade er bij. Terug op de CP met bier en ouzo de dag doorgenomen. Morgen weer verder!
Geschreven door Jan.en.nellie.zijn.onderweg