Vandaag voorlopig de laatste etappe in Italië. We rijden naar Bari, waar om 19.30 de ferry zal vertrekken. Daarvoor douchen we eerst allebei nog even. We kunnen douchen in onze Exsis, maar dat hadden we deze week nog niet gedaan. En omdat we nu toch op een camping stonden…
Ook was na acht dagen ons Zoetmeerse water wel op. Dus het laatste beetje weg laten lopen, en ongeveer 75 liter Italiaans water genomen. Ook het grijze water gelijk maar geloosd. De camping was maar 20 Euro, met een ACSI pasje was het maar €18 geweest, wat voor een camping in Italië echt niet veel is.
De namen niet de tolweg naar Bari, want dat zou niet veel tijdwinst geven. De wegen waren soms goed, maar vaak vreselijk. En vrijwel nergens mocht je harder dan 50 km/u. We werden door iedereen ingehaald, ook al was er een inhaalverbod. Vaak heb ik dus maar 60 gereden in plaats van 50.
We zouden eerst ergens parkeren, dan Bari een beetje verkennen, en dan pas naar het havengebied gaan om de tickets op te halen.
Het beoogde parkeerterrein was echter vol, maar langs een doorgaande weg vonden Theo en Sophia twee plekjes. Die hielden ze bezet door half op die twee plekken te gaan staan. We waren maar 8 minuten later dan zij, en zo konden we achter elkaar staan.
Te voet ben ik naar het kantoor van Anek Superfast gegaan om de tickets te halen. Behalve het reseveringsnummer had ik ook de paspoorten nodig. Dus terug naar de camper. We besloten dus maar om de parkeerplekken te verlaten, en het havengebied op te rijden. Tickets geregeld, een kaartje wat je aan je binnenspielgel moest hangen waarop onze bestemming stond (Igoumenistsa), een kaartje met ‘camping on board’ en de tickets zelf. Camper geparkeerd naast een aantal ander campers, en via een gratis shuttlebus naar het centrum. Dacht ik. Helaas pendelde deze bus alleen op het zeer grote haventerrein. We hebben dus alleen een rondje gereden, op een halte na. Daar zijn we uitgestapt, en hebben we het oude centrum bezocht. Best leuk. Veel nauwe straatjes, waar alleen voetgangers mogen komen, en scooter rijders die de bordjes niet snappen. Ergens op een terrasje koffie gedronken met wat lekkers erbij. Een aantal straten verder nog een lekker ijsje gegeten. Er gaat toch niets boven vers Italiaans schepijs!
Terug naar de camper gelopen, en nog iets gedronken. Om vijf uur konden we aan boord. Dat was nog een heel gedoe. De campers moesten uiterst links en rechts, en moesten omdraaien. Een aantal mannen gaf aanwijzingen hoe je moest sturen. Dat was knap verwarrend. Maar het lukte. In het midden kwamen de grote trucks met opleggers te staan. En dit was nog maar één dek, er waren nog drie dekken onder! Wij zaten op dek 4. Toen we eenmaal stonden namen we wijn en bier mee naar dek 5. Daar bleek ook een restaurantgedeelte te zijn, maar op het achterdek van dek 5 was het nuttigen van eigen drank toegestaan.
In de camper gegeten. Omdat de gastank dicht moet zijn tijdens de overtocht (je krijgt wel stroom om je koelkast te laten werken) hadden we een elektrische waterkoker meegenomen. Daar hebben we water in gekookt voor een instant pasta gerecht. Daarbij een lekkere salade. Na de afwas hing er ineens een helicopter laag vlak naast het schip. Geen idee waarom, maar het was wel een spectaculair gezicht. Met Sophia heb ik nog even het schip verkend, en later zijn we met zijn vieren op het achterste deel van dek 5 nog een paar glaasjes wijn gedronken. Het was daar wel lawaaierig, en na een poosje hielden we het voor gezien. Terug naar onze camper, en nog een glaasje gedronken. Morgen komen we om 0530 aan, dus we moeten er vroeg uit. Nellie is momenteel een serie van Netflix aan het kijken. Thuis opgenomen. En ik ben aan het schrijven. Ik heb nu geen internet, dus morgen publiceer ik het wel.
We zijn inmiddels de ‘laars’ van Italië voorbij. Rondom ons is het zwart. We gaan zo slapen. Met de wijntjes, het zachte deinen van het schip, het geruis van de golven en het monotone geronk van de scheepsdiesel zal dat vast wel lukken. Welterusten.

Geschreven door Jan.en.nellie.zijn.onderweg