Ja, dat kun je wel zeggen. Een misselijk-makende dag, had ook gekund. De hele nacht was al waardeloos. Als ik plat op mijn rug lag, ging het nog, maar als ik maar een graad uit het lood ging liggen kreeg ik braakneigingen. En het bleef niet bij neigingen. Ik zal je de details besparen. Maar het teiltje van vannacht mijn vriend…. De muzikanten bleven maar doorgaan. Gisteren hielden ze rond 2 uur op, nu waren ze om vier uur nog bezig, om half vijf, om vijf uur. Daarna was er verwarde hard schreeuwende man, die meer had gedronken dan lief voor hem was. ‘s Nachts af en toe wat melk gedronken. Rond een uur of 11 een dokter opgezocht. Met de fiets er naar toe. Bleek deze dokter net op donderdag vrij te zijn. Jacques is toen voor mij op de brommer naar een apotheek geweest in het naburige dorp, en heeft Esoméprazole 20mG voor me gekocht. Dit middel gebruik ik thuis ook, maar zonder de ‘Es’. Je mag één capsule per dag. Ik nam een halve beschuit, die desondanks als een steen in mijn maag voelde. En na een half uur kwam deze er weer uit, dus maar een nieuwe capsule genomen. Ik eet maar niets meer, en ik ben alleen maar een glaasje kamillethee op. Volgens Marja is dat ontstekingsremmend. Hopelijk voel ik me morgen beter. Sorry dat ik niets leuks te vertellen heb deze keer.
Geschreven door Jan.en.nellie.zijn.onderweg