Heel typisch. Als we op een camperplaats in een stad staan, dan moet er altijd bij ONZE camper begonnen worden met gras maaien, de heg snoeien, of de straat vergen. Deze keer was de straatveger de gelukkige die ons mocht wekken, om precies 07.00 uur. Ik vraag me af wie de werkroosters verzint voor deze mensen. Waarschijnlijk iemand die een hekel heeft aan camperaars. Ik viel, na een sanitaire stop, gelukkig weer in slaap, om pas rond 10 uur weer wakker te worden. Salamanca was nog steeds gehuld in een sepia mist. Na de koffie direct de stad uitgereden, de snelweg op. Eerste doel was Valladolid, waar aan de oostzijde van de stad een loosplaats zou zijn. Die was er inderdaad, tegenover de sportvelden. Er viel daar echter verder niets te beleven, en het was te ver van het centrum van Valladolid om daar naar terug te gaan, dus we besloten door te rijden, naar Burgos. Daar staat een enorme en prachtige kathedraal. Drie jaar geleden zijn we er voorbij gesjeesd, omdat we toen geen tijd hadden, maar nu, lees: morgen, gaan we daar wel de tijd voor nemen.
Er zijn vier camperplaatsen in Burgos, wij hebben degene genomen die het verst van het centrum af ligt. NKC sitecode 100475). Opvallend hier was de dikke laag woestijn stof op alle auto’s, stoepen en straten. En nog steeds hangt er een gekleurde mist. Heel vreemd. Ook heel vreemd was, dat vrijwel alle winkels en cafeetjes gesloten waren. De Mercadona, prachtige zaak trouwens, was wel open. Een paar dingetjes gekocht. En daarna hopeloos verdwaald. De accu van Nellie’s telefoon was leeg, en mijn databundel was op, dus dan heb je niets aan Google Maps. Had ik nou de Garmin maar meegenomen! Bij een taal school kon ik even de WiFi lenen, mijn tegoed opwaarderen en de weg weer terugvinden. Onze stappentellers hebben weer overuren gemaakt. Het was trouwens koud in de stad, mede door een gure wind. Het was maar 10º! In zuid Spanje en Portugal hebben we al 27º aangetikt. Wat doen we hier! In ieder geval morgen de kathedraal bekijken, daarna zien we wel weer.
Geschreven door Jan.en.nellie.zijn.onderweg