De mooi uitziende douches op de camping vielen helaas wat tegen. In de ‘normale’ douche hing de douchekop aan zijn slang treurig naar beneden. Die moest je dus zelf vasthouden. En dan met je andere twee handen jezelf wassen. Lastig, als je maar twee handen hebt. Op de douche voor gehandicapten zat een Covid-19 papier, maar was gewoon open, en daar zat de douchekop wel gewoon vast aan de muur. Alleen was er geen warm water. Ik heb dus alleen maar mijn haar gewassen. Daarna fietsen en stoelen opgeruimd, grijze water geloosd, toilet geleegd en vers water getapt. Daarna naar Faro. We kiezen een camperplaats in het centrum, bij de oude stad, maar we twijfelen of je hier wel mag staan. (NKC sitecode 10757).
Kort na onze aankomst komen Theo en Sophia ook hier staan. We gaan te voet het oude centrum in. Bij een groot plein is een manifestatie, waar diverse hulpdiensten zoals politie en brandweer zich presenteren. Het wandelgebied van Faro heeft prachtige witte en zwarte steentjes, met allerlei patronen. Ook opvallen zijn de grote driehoekige doeken, die over sommige straten gespannen zijn om schaduw te creeëren. Op een terrasje drinken we koffie. Ik moet eigenlijk nodig naar de kapper, en ik ga bij een kapper naar binnen om te vragen wat knippen kost. ‘Quato custa cortar?, en dat blijkt 10 euro te zijn. De anderen wachten buiten. De kapper werkt heel precies, en haalt er een heleboel haar af. Ik kan er weer even tegen. Op een ander terras bestellen we 3 bier en een wijn, helaas krijgt Nellie witte wijn, die ook nog eens erg droog is. We hebben genoeg gezien van Faro. Nellie koopt nog een zak met vier dikke churros met kaneel en suiker. We besluiten toch maar niet om hier te blijven staan, maar naar de CP te gaan die aan het einde van de startbaan ligt van het vliegveld van Faro. (NKC sitecode 53974). Een paar jaar geleden stonden we hier ook, toen regende het. Nu schijnt de zon! Er staan heel veel campers, maar er is nog genoeg plaats. In de camper eten we lasagna, en Nellie twee broodjes met zelfgemaakte tonijnsalade. Na de afwas en de koffie komen Theo en Sophia weer ‘op visite’ en met zijn vieren kletsen we de avond weer vol.

Geschreven door Jan.en.nellie.zijn.onderweg