Nazca
De tijd gaat snel, zo snel dat we de dagen aftellen tot onze vlucht vanuit Lima, om te bedenken wat we nog willen zien en doen. Wanneer we 's ochtends vanuit Cusco in Nazca aankomen, hebben we nog ruim twee weken. Nazca is bekend van de Nazca lijnen, die hele grote figuren weergegeven op de grond. Aangezien we nog misselijk zijn van de bochtige nachtbus, besluiten we de lijnen niet vanuit een vliegtuig te bekijken, maar vanaf een uitkijktoren. Nadeel is dat je dan maar twee figuren ziet ipv twaalf, maar voordeel is dat de figuren van dichtbij goed zichtbaar zijn. Het bijzondere van de lijnen is dat ze maar een paar centimeter diep zijn, maar door het gunstige klimaat toch goed behouden zijn. Wij zagen de kip en de boomfiguur. Daarna hebben we ook nog een lugubere begraafplaats bezocht, waar je alle mummies gewoon kon zien. In Nazca is er verder niet veel te doen, dus snel weer verder.

Huancachina (Ica)
Vlakbij Ica ligt de oase Huancachina in de woestijn. Het is een heel klein plaatsje rondom een meer. Daaromheen overal waar je kijkt, zand, zand, zand... Dus wat ga je dan doen: Op excursie met een zandbuggy, door de woestijn crossen, en af en toe stoppen om te sandboarden. Het sandboarden lijkt op snowboarden als je gaat staan, maar wij gingen op onze buik naar beneden. Ook zijn we nog even gestopt om de zonsondergang te bekijken.

Paracas
Vanuit Huancachina reden we met een luxe bus naar Paracas, een klein plaatsje aan zee. Ons hostel was een bouwval, maar onze kamer was bruikbaar. Het hostel had geen receptie, maar een stoeltje op de stoep, we moesten via een stalen wenteltrap met onze bagage naar onze kamer, en het systeemplafond was van piepschuim en waaide bijna weg als de deur open stond. Maar we hadden een balkon met uitzicht op zee, dus dat maakte het toch nog een prima stekkie. Vanuit paracas zijn we met een bootje naar de Islas Ballestas gevaren. Op deze eilanden wonen zeeleeuwen, pelikanen en vele andere vogels. We zagen zelfs nog een pinguïn. In de middag zijn we het nationaal park van paracas gaan bezoeken. Dat bestaat vooral uit zand, wind en strand. Het hoogtepunt voor ons was de ceviche (vis in limoen gegaard) die we daar heerlijk op het strand hebben gegeten.

Pucusana
Pucusana is een klein vissersdorp op weg naar Lima. Het is een heel leuk plaatsje, maar zonder toeristische trekpleister. Wij hadden het gevoel dat we daar de enige westerse toeristen waren. De weg ernaartoe is ook nogal avontuurlijk. Met de bus wordt je er op de panamerican highway uitgezet. Geen halte, gewoon aan de kant van de weg... Daar hou je een klein busje aan, wat propvol met mensen zit, waarmee je vervolgens naar het stadje rijdt. Naar ons hotel moesten we vervolgens nog een stukje de berg op lopen, maar had daardoor wel een enorm mooi uitzicht over het stadje. Die avond hebben we met twee Franse jongens baco's gedronken en ceviche gegeten. Ons Frans is niet goed, maar met wat Spaans en Engels konden we prima communiceren. De volgende dag hebben we heerlijk rustig aan gedaan en een stukje met een bootje gevaren.

Dit was een heerlijke plaats, voordat we de drukte van Lima in zullen gaan.

Geschreven door Ilse.op.reis