Allereerst iedereen bedankt voor de felicitaties voor mijn verjaardag. Bijzonder hoe gemakkelijk berichten zo'n afstand overbruggen.

Ongeveer een week geleden zijn wij verder gereisd langs de kust. Na de luxe badplaats punta del este gingen we naar Punta del diablo. Een klein plaatsje met in de winter 500 inwoners en in de zomer 20.000 vanwege het toerisme. Wij waren er net voor de zomer. Veel huizen stonden nog leeg en er werd flink getimmerd en geklust. Voor zo'n klein plaatsje was het nog een flinke wandeling tot het hostel. Daar werden we verwelkomd door 3 blaffende honden en onze reservering was niet doorgekomen. Maar uiteindelijk kregen we een kamer met zes bedden en twee wc's zonder andere gasten dus wel prima. Wat wel bijzonder was van het gammele houten hutje dat als onze bovenburen liepen bij ons het licht aan en uit ging en het daardoor de eerste avond helemaal niet werkte.
Hoewel het hostel tegenviel en ik regelmatig een hartverzakking kreeg van de honden, was het plaatsje zelf heerlijk en besloten we nog een dagje door te brengen in een ander hostel. Dat was een goede keuze, want dit was een heerlijke locatie met hangmatten en een foodtruck waar ze super lekkere gerechten maakten.

Daarna pakten we de bus naar valizas, een nog kleinere badplaats. Op zondagavond liep hier een karavaan van dansende en trommelende mensen door het stadje. Een erg relaxte sfeer. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om naar het naastgelegen cabo Polonia te wandelen. De wandeling is eenvoudig, want je hoeft enkel het strand te volgen en onderweg met een bootje een riviertje oversteken. Wel is het strand zo breed dat het een woestijn lijkt. Het is een stevige wandeling door het losse zand, maar ineens gaan er twee vogels boven ons cirkelen. Dat voelde nogal dreigend. Daarna gaan ze ons ook nog aanvallen. Om en om duiken ze in een duikvlucht op ons af om ons vervolgens net niet te raken. Wij renden een stuk verder en gelukkig hielden ze toen op. Achteraf denken we te dicht bij het nestje te hebben gelopen. Maar dat was wel even schrikken. De verdere wandeling was ook indrukwekkend door de aangespoelde dode zeeleeuwen die er wel 20 lagen verspreid over de laatste kilometers. Na ongeveer 2,5u bereikten wij het dorpje met kleine huisjes en zandwegen. Maar het leukste van het plaatsje is de enorme zeeleeuwen kolonie die je van hieruit kunt zien! De terugweg konden we met een bus mee en dat was maar goed ook, want het begon keihard te regenen en onweren.

Na een busreis terug naar Montevideo hebben we heerlijk gegeten in de hoofdstad. Het was immers de avond voor mijn verjaardag en de avond van mijn verjaardag zouden we in de bus zitten. De volgende ochtend hadden Stefan zelfs slingers opgehangen en had ik een paar kaartjes uit Nederland. Superleuk, ik voelde me echt jarig!

Die nacht de grens over naar Santa Fe in Argentina, om van daaruit langzaam door te reizen naar de Iguazú watervallen. Santa fe gaan we vandaag verder verkennen...

Geschreven door Ilse.op.reis