Vanuit salta (arg) zijn we door gereisd naar uyuni (bol). Deze reis begon erg slecht, maar eindigde goed en erg mooi.
In Salta pakten we de bus naar de grens. Er zijn geen directe bussen naar uyuni vanuit salta, dus je moet naar de grens, stempels halen, en dan de volgende bus pakken. Er gingen verhalen rond dat de grens zou sluiten op wisselende tijdstippen, maar gelukkig was hij open. Dus na de grens gingen we naar het busstation. Een chaotisch en klein busstation, vol met mensen. De eerste bus zou pas de volgende ochtend vertrekken, dus we hebben een overnachting geregeld. De volgende ochtend bleek dat de bus niet kon vertrekken wegens stakingen 'of zoiets'. Onze bus vertrok uiteindelijk om half 5, van een andere locatie, waardoor we deze nipt haalden. Ondanks de chaos in Villazón was het toch gelukt. Op naar uyuni!

De bussen zijn hier wat gammel en de wegen vaak onverhard. En savonds kregen we ook nog een flinke onweersbui op ons dak. Erg dichtbij, best eng, met veel regen. En blijkbaar was het héel veel regen, want om half tien stopte de bus ineens. Wat bleek, de chauffeur had een stroompje over de weg verkeerd ingeschat, waar hij dus niet doorheen kon rijden, en de bus stond volledig stil, het water stond ook best hoog. Vrouwen gilden, het was best wel paniek in de bus en ons Spaans was niet goed genoeg om het te begrijpen. Toen maakte iemand het dakraam open, vlakbij onze zitplaatsen, dus zijn wij ook het dak op geklommen. Het water stond inderdaad flink hoog, maar gelukkig was de regen en het onweer bijna opgehouden. Toen zagen we ook de rivier weer afnemen, pff gelukkig, want het was best een peniebele situatie. Gelukkig kwamen er nog 2 andere touringcars aan. Zij hebben ons een voor een van de bus af geholpen. Provisorisch met een touw, met doorweekte modderschoenen door al het water. Het wordt hier koud snachts, maar we konden opwarmen in de andere bussen, die ook dezelfde route volgen, en dus ook niet verder konden. Andere mensen warmen zich op bij een vuurtje. Het gebeurde om half 10 savonds en we moesten tot de volgende ochtend wachten tot het licht was en het water voldoende gezakt om door te rijden. Tegen de ochtend kwam er een nieuwe bus voor ons, dus wij zijn uit de andere bus naar de nieuwe gelopen. Ook onze bagage konden we pakken. Hier was een aantal uren een modderstroom doorheen gegaan, dus alles wat nat en modder. En mijn tas ipv 10kg wel 30kilo zwaar.. Jakkes.
We kwamen in Uyuni aan met volledig doorweekte rugzakken. Alle kleding was modderig dus die hebben we naar de wasserette gebracht, en we hebben een hostel met een binnenplaats geregeld, waar we de rest hebben kunnen schoonspoelen. In het midden van mijn rugzak zat mijn toilettas, daarin mijn tandenbosteldoosje, en daarin zat nog modder... Alles was doorweekt en modderig. Kaartjes van mijn vriendinnen heb ik open moeten maken, om de tekst te redden. Sorry meiden ;) Een aantal dingen moeten we nieuw kopen. Gelukkig zat mijn telefoon in de handbagage, maar ik weet nog niet of mijn ereader het overleefd heeft. Ook hebben we samen met Argentijnse toeristen aangifte gedaan bij politie. Want wellicht hebben we dat nodig voor de reisverzekering. Maar Bolivia gaan we dus zo snel mogelijk verlaten. Het is een arm land, dus de mensen zijn vast niet beter gewend, maar de bussen zijn oud en krakkemikkig en de wegen zijn gevaarlijk slecht. Van andere toeristen hoorden we dat de bussen op andere trajecten beter zijn, maar daar hebben we geen zin meer in. Dus we gaan Bolivia zo snel mogelijk verlaten, liefst op een andere manier dan de bus.

Gelukkig is die manier er... een driedaagse jeep excursie door zoutvlakte en woestijn die eindigt in Chili. Er zijn vele bureautjes die allemaal dezelfde excursie aanbieden,maar het kwaliteitsniveau verschilt. Wij kozen voor World White Travel, vanwege de goede recensies op internet. Samen met een stel uit Amsterdam en een stel uit Hong Kong vertrokken we onder leiding van onze gids/chauf/kok in een Toyota 4WD. Allereerst naar een treinen begraafplaats. Daar stonden al honderd andere toeristen jeeps en de oude treinwrakken waren een ware speeltuin voor volwassenen. Iedereen klimmen en klauteren. Daarna even langs toeristenwinkels, voormalig zouthotel en dakar monumenten, naar het toppunt van de dag. De fotoshoot op de zoutvlakte. Door de weerkaatsing van het zout, of zoiets, kun je hier foto's maken met een hele leuke dieptewerking. Ik ben daardoor bijna opgegeten door een speelgoed dinosaurus ;) Maar gelukkig kwam Stefan me redden! Die avond hadden we een gezellig diner met de groep in een zouthotel. Wat goed was met warme douche en privé kamer.
De volgende dag zagen we enorm mooie uitzichten met vulkanen, meren, flamingos. Die avond aten we spaghetti en hadden we wederom een gezellige avond met de groep; eigen muziek en extra biertjes. We sliepen op 4300m hoogte.
De volgende ochtend vroeg op en naar geisers op zo'n 5000m hoogte. Daarna naar een hot spring, maar we waren nog niet in de stemming om te zwemmen. Via nog wat gekleurde meren en weer ongelooflijk mooie uitzichten naar de grens. Bij de grens moesten we een ander busje in en reden we naar San Pedro de Atacama (Chili) waar we rond lunchtijd aankwamen.

Tot zover ons Bolivia avontuur. Korter dan gepland, wegens de heftige nachtelijke busrit, maar uiteindelijk toch een hele mooie belevenis. We reizen nu verder via Chili richting Lima, Perú.

Het is overigens leuk om regelmatig jullie reacties te lezen op dit blog. We hebben nog geen cavia (cuy) gegeten, maar al wel een stukje lama. En sorry dat we jullie af en toe een beetje jaloers maken... Maar jullie beleven op deze manier ook een beetje onze avonturen mee.

Tot snel!

Geschreven door Ilse.op.reis