De uitchecktijd van het hotel was om 10:00 dus we konden niet de hele dag luieren. Dit hadden we wel gewild, aangezien we nog geen duidelijk plan hadden voor vandaag en we als hoofddoel hadden, relaxen! Dan maar even snel douchen en inpakken en vervolgens was het tijd voor iets wat we sowieso moesten doen vandaag, ontbijten! De tassen konden we opnieuw laten liggen bij het hotel, en we liepen naar de veel te dure supermarkt waarvan we gisteren de pasta salade hadden. Jur had inmiddels met Babs gesproken en die zou ons komen opzoeken bij de supermarkt. Wat we ook van plan waren vandaag, het was gezellig dus ze wilde mee. Gelukkig dit keer wat minder duur, maar we weten ook wel inmiddels wat er goedkoop is in de supermarkt. Samen met Babs gingen we bij het strand zitten en tijdens het mensen kijken aten we ons ontbijt. Het gesprek was zoals altijd erg leuk, en er kwamen vele onderwerpen naar boven. We konden dan ook niet onder de vraag uitkomen; wat gaan we doen vandaag? Er werden veel dingen geopperd zoals; hiken in de bergen, hier aan het strand liggen of bijvoorbeeld naar split doorreizen. Uiteraard kwam hiermee gepaard wat we de laatste 4 dagen nog wilde doen. 2 reisdagen stonden sowieso vast, want in minder kon je niet in Nederland komen. Thijs gooide het ludieke plan om naar Milaan te gaan, hij had hier blijkbaar gisterenavond al naar gekeken en het was mogelijk. Het moment dat hij dit vertelde zei Jur; dat is toevallig, ik heb daar gisteren ook naar zitten kijken. Nu is de vraag; waarom Milaan, is het gewoon toeval dat jullie dezelfde Italiaanse stad voor ogen hadden? Nouja, nee! Dat is het niet. Nina woont namelijk in Milaan. We hebben haar ontmoet vorige Harry vakantie in Griekenland en zijn met haar meegegaan naar haar ouderlijk huis in Vranje (Servië). Dit was zo’n bijzondere ervaring geweest dat we haar graag wilden opzoeken in Italië, waar ze nu woont met haar moeder. We hebben haar meteen gebeld en ze antwoorde met precies dezelfde gastvrijheid als we van haar gewend waren; You can come to my place, and I will be your host for as long as you want!! Dat was dan geregeld, maar hoe komen we daar, van een strand in een klein dorpje in het zuiden van Kroatië, naar Milaan in Italië? Ja duhuh met de trein, maar dat is nog niet zo simpel. De rit zou volgens de app namelijk 21 uur duren, en zoals jullie weten zitten er maar 24 uur in een dag 🙈. Daar zit een nachttrein bij dus. Wanneer zul je je afvragen? Nouja, Vannavond!! Vanaf Split vertrekt er een trein om 21:45, en dan zouden we 19:00 de volgende dag ongeveer arriveren. Sounds like a plan! Dat betekent ook dat we 2 volle dagen in Milaan hebben met Nina, hoe cool is dat 🥰.
Maar, weer terug naar de orde van de dag. Ontbijt heeft goed gesmaakt, en nu moesten we ons nog vermaken tot 18:00, waarna we naar Split zouden vertrekken. Een wijs persoon zou waarschijnlijk uitrusten aangezien we vannavond starten aan een meer dan 20 uur lange treinreis! Wij daarentegen hadden besloten lekker te gaan hiken, tenminste een stukje, we kijken wel hoe ver we komen. Het was inmiddels lekker warm, en zelfs de eigenaar van het hotel deed het rustig aan onder zn parasol op het terras. Hij moest vast denken dat we knettergek waren🙃.
Langs de kust waar wij verbleven zijn de bergen soms wel 1700m hoog, dan heb je natuurlijk prachtig uitzicht over de zee. Nu wisten we al wel dat dat ons niet zou lukken, maar een stukje omhoog zou ook al leuk zijn! Onderweg kwamen we 3 ouwe barrels tegen, die zo te zien al een tijdje stil stonden. Een Zastava skala 55, een ford sierra en een onbekende/vergeten. Natuurlijk even naar binnen kijken, foto’s nemen en kijken of de deur ope… ja die was open🤣. Helaas kunnen er geen filmpjes gedeeld worden, maar thijs zn autoreview is de moeite waard om te kijken. Past in het straatje van Jur zn huis tours in verlaten gebouwen.
We zijn verder naar boven gehiked en bij een mooie hoogte weer even gaan zitten. Het was heel erg warm en het uitzicht ging waarschijnlijk niet meer super veranderen. We hebben besloten terug naar beneden te gaan, om te gaan zwemmen en nog wat uit te rusten voor de reis. Babs stelde voor om dit een dorpje verder te doen, waar zij verbleef de afgelopen nacht. De Amerikaanse eigenaar van haar hostel was heel aardig dus we konden vast wel even daar de tasjes neerleggen en ondertussen vlakbij naar het strand gaan. We hebben meteen de bus gepakt en zijn naar Marušići gegaan. Hier hadden we nog 3 uurtjes en daarom meteen door naar het strandje. Dit was, vergeleken met het vorige dorp, veel minder toeristisch, er waren grote rotsen aanwezig, en zelfs een paar bomen dichtbij de zee 👀.
We zochten een plekje en daarna zijn we meteen gaan zwemmen. Walter pakte zijn kans en hing z’n hangmat aan de bomen en Jur, Thijs en Babs gingen, met haar go pro😊, het water in. Wat een cool ding is dat! We hebben geweldig leuke filmpjes gemaakt en zelfs twee simpele foto’s die we hebben bijgevoegd. Er was nog een ding wat bleef kriebelen onder Jur en Thijs, dat was die klif van een metertje of 6 waar al meerdere keren mensen vanaf sprongen. Dat moesten we toch maar eens bekijken! Boven aangekomen was het toch wel best hoog, na een paar minuutjes twijfelen sprongen zowel Jur als Thijs van de klif, waar uiteraard een filmpje van is op de GoPro. Maar Babs, ging die ook mee? Helaas niet…. de eerste keer dan. Want we wilden nog wel een keertje, en toen Babs vertelde dat ze wel eens parachute had gesprongen was het voor ons duidelijk, dit moest ze dan ook wel kunnen/ durven 😎. Thijs ging weer als eerste om vanaf beneden te filmen met de GoPro, Jur zou boven wachten tot ze ging. Het is goed dat Thijs zo goed kan water trappelen want het filmpje duurde 7 minuten. Overigens was dit heel gaaf!
Thijs ging alvast terug naar het hostel om te vragen voor een douche, omdat het zoute water niet echt lekker is voor als je een hele dag in de trein moest zitten. De eigenaar was inderdaad heel aardig en hij mocht daar even de douche gebruiken. De eigenaar was een Amerikaanse man die nogal van country muziek houdt. Er stond dan ook de hele dag keihard country muziek op. Hij had verder een uitgesproken mening over onder andere: de recentelijke ontwikkelingen in Afghanistan, de haat aan Bosnië en dat Albanië een slecht land is om te liften (dat hebben we ervaren). Hij was ook van plan om zelf te gaan liften door Europa over een paar weken!
Rond 18:00 hadden we afgesproken bij het hostel om op tijd richting Split te gaan. Toen we vertrokken werd net toepasselijke country-nummer afgespeeld: ‘on the road again’ 🤠. Uiteraard was ons geld op en wilden we een laatste lift ervaring creëren. Dit werd ons niet gegund, want er stopte niemand voor een uur lang! Alle auto’s zaten vol of waren op vakantie. We hebben uiteindelijk toch een lift gehad van 10km de goede richting op, de man heeft ons naar het busstation verderop gebracht. Vanaf hier ging namelijk om het half uur een lijnbus naar split, wat ideaal was! De tijd begon inmiddels wel te dringen dus we zijn gelijk de eerste bus ingestapt, niet wetende dat deze net als alle andere 300.000 auto’s de kustweg nam. Er stond een onwijze file en we gingen een auto per keer voorruit. Gelukkig waren we “op tijd” bij het station. We hadden nog 30 minuten in Split. Echter moesten we snel wat lekkers halen uit de supermarkt voor in de trein en avondeten regelen. De supermarkt ging meteen dicht nadat we hadden afgerekend dus daar hebben we geluk mee gehad! De döner zaak daarnaast hadden we minder geluk. Eenmaal besteld kwamen we erachter dat er niet gepint kon worden. Helaas, dan moeten we iets anders regelen 🙃. We zijn even door een oude binnenplaats geracet, maar daar was niks. Op het station vonden we gelukkig een broodje, wat in ieder geval prima was voor nu!
Snel naar het station waar we blij werden verrast door een blauwe knallert. Een grote diesel locomotief stond al flink herrie te maken met daarachter de typisch lelijke Balkan wagonnetjes. In de trein wisten we gelukkig een coupé met 6 stoelen te bemachtigen. Onze shirts gingen uit en we hebben genoten van de laatste paar hapjes van het broodje! Deze trein zou 8 uur duren en ‘s ochtends om 06:00 aankomen in Zagreb. De trein vertrok volgens planning en al gauw werden we vergast in de tunnel omdat de diesel vaak daar de motor eens flink open trok. In een tunnel gaat de rook dan niet weg, maar meteen je raampje binnen die konden namelijk open, wat goed tijdvermaak is gedurende de lange nacht. We (minus Thijs) gingen na een paar uur slapen, de reis was begonnen!

Geschreven door HarryVakantie