De ochtend was niet zo spannend, dus ik zal een kleine samenvatting geven. We zijn opgestaan, hebben wat gegeten en zijn naar het strand gegaan. De bus naar Thessaloniki ging om 14:00 dus we zijn tot 13:15 op het strand gebleven, om vervolgens terug te keren naar het hotel. Bij het hotel hebben we water bijgevuld en onze tassen opgehaald.
Jur ging nog even langs het vorige hotel om te vragen of ze zijn oortjes hadden gevonden. Hiervoor had hij precies genoeg tijd, dus het was spannend. Vanuit mijn perspectief was het vrij grappig om hem aan te zien komen rennen precies op het moment dat de bus stopte. Een soort film moment noemde Walter het. Aangekomen in Thessaloniki moesten we een andere bus nemen naar de grens en daar op een trein stappen naar skopje. Wel moesten we even 2 uurtjes wachten op die bus, omdat we niet wilde riskeren dat we te laat kwamen (een bus eerder naar Thessaloniki genomen). Tijdens het wachten zijn we eerst even naar de supermarkt gegaan voor het broodnodige. Jens en Thijs hebben brood met chocopasta gegeten en jur en Walter hebben op het station een burger gehaald. Halverwege de wachttijd ben ik even naar de wc gegaan. Ik hoopte dat ik er niet voor hoefde te betalen en dat was zo gelukkig. Echter, toen ik aan kwam in een soort schimmige kelder met een Brit die voor me liep kwamen we een oude schoonmaker tegen. Hij schreeuwde meteen naar ons en wuifde ons weg. We vroegen of we bij de dames mochten omdat hij bezig was met het schoonmaken van de heren. Opnieuw prietpraat dus we hebben het maar gewoon gedaan. Ik schrok me dan ook dood toen hij vervolgens achter ons aan rende en opnieuw begon te schreeuwen. Ik stond op het punt om gewoon maar weer weg te gaan toen de Brit terug begon te schreeuwen. Hij schreeuwde dingen als: “you Little prick” en “fuck you, you cunt” “fuck off, old man” “ugly old man”. Ik had het gevoel dat deze man mij wel kon beschermen dus ik bleef en kon even naar de wc. De wc overigens was echt verschrikkelijk, maar als man zijnde heb je niet veel nodig. Ik vertelde de jongens over de rare man, en wat verwacht je? Ze wilde er natuurlijk meteen ook naartoe. Toen ze terug kwamen vertelde ze mij dat de man in gebaren taal zonder te schreeuwen probeerde uit te beelden dat ze er niet in mochten. Met wat communiceren mochten ze bij hem naar de wc, ik vraag me nog steeds af hoe ze dit hebben gedaan. Na 2 uur wachten in de warme stationshal gingen we naar buiten voor de bus. De bus stond er al dus wel konden gelijk naar binnen. Daarentegen, de kaartjescontroleur dacht daar iets anders over. Hij zei tegen ons dat we een reservering nodig hadden... Walter en jur rende meteen naar binnen om de reservering te halen en ik bleef bij de bus om hem eventueel tegen te houden. Uiteindelijk bleek dit niet echt nodig want er ontstond complete chaos dus de bus ging sowieso niet weg. De controleur ging eerst iedereen zonder reservering eruit sturen met de boodschap dat ze een reservering moesten halen. De kaartverkoper was dit na 30 mensen zat dus hij kwam naar buiten om verhaal te halen. Flink wat overleggen en bezwete oksels kwamen de mannen tot de conclusie dat deze bus vol was en dat er een nieuwe geregeld zou worden voor ons, maar hij wist nog niet wanneer die dan zou komen. Dit was niet zo ideaal want wij konden dat moeilijker onze treinverbinding bij de grens halen. Tijdens het wachten raakten we aan de praat met een meisje uit Servië. Ze was in Griekenland voor bergbeklimmen en ging deze avond weer terug naar Servië. Uiteindelijk hebben we nog de hele avond met haar opgetrokken. Jens en ik waren wel benieuwd wat voor bus er nu zou komen en we hoopte op een soort gepensioneerde opa kees die veel te hard zou rijden, zodat we het nog steeds konden halen. Helaas was dit niet het geval en was het een jonge gast, die nogal makkelijk was. Toen we instapte kreeg ik meteen een lijst in mijn handen gedrukt en hij vertelde mij dat ik alle paspoorten moest verzamelen en een lijst moest maken van alle namen. Deze lijst moest ik vervolgens 3 x overschrijven. De lijsten waren onder anderen voor de busmatschappij, de douane en de politie zei hij. Gewoon verantwoord om dit klusje aan een reiziger over te dragen hahaha. Tijdens de busreis realiseerde we ons dat we de trein niet meer zouden halen, maar we waren er nog wel aan het wachten op het door de busmaatschappij voorgestelde alternatief. We waren dan ook verbaast om te horen dat hij zei toen we bij de grens stonden dat de trein as we speak op ons stond te wachten. Toen we aankwamen was dit ook echt het geval. Ze lieten de hele trein wachten voor de 11 mensen in ons busje. Bij de grens was onze buschauffeur trouwens de hele rij bussen ( 30 stuks) voorbij gereden en vooraan aangesloten. Hij vertelde dat de politie had gezegt dat hij weer achteraan moest aansluiten, maar daarop was zijn antwoord dat hij mocht betalen voor onze overnachtingen of eventuele taxi’s. Hij liet is maar gewoon door.
De trein was niet de modernste die we ooit hadden. We hadden een flinke dieselknaller voorop en van binnen waren de wc ronduit vergaan en smerig en bij sommige stoelen kon je het hele kussen eraf halen 🤪. Ook was het in de coupes flink warm, wat ook niet helemaal ideaal was. De reis duurde gelukkig niet zo lang en al snel kwamen we aan in skopje. Het meisje, Nina, was van plan om van Thessaloniki terug te gaan naar Servië, maar ze bleek ons zo aardig te vinden dat ze ook uitstapte in skopje en met ons mee ging naar het hostel. Ze had last minute hetzelfde hostel geboekt. Op het station kwam er nog een meisje naar ons toe en ze vroeg of we misschien naar hetzelfde hostel gingen zodat ze niet alleen hoefde te lopen. Het bleek in dezelfde straat dus zij ging ook met ons mee. Haar naam is Klara en ze komt uit Berlijn. Volgensmij heeft ze iets van vrijwilligerswerk in Turkije gedaan en nu reist ze terug via onder anderen skopje met telkens een kleine stop in de steden.
Het was wel leuk dat we voor het eerst mensen van onze eigen leeftijd hadden gevonden en daar ook prima mee konden praten.
Aangekomen bij het hostel bleek dat Klara en Nina hetzelfde hostel hadden geboekt. Eigenlijk betekende het dat Nina gewoon de verkeerde had geboekt, maar ach. Ons hostel was 40 m verderop dus zo erg was het niet.
We zijn bij aankomst meteen gaan slapen, en ik weet nog dat ik het fijn vond dat er airco was in onze kamer (38 graden overdag).

Geschreven door HarryVakantie