Na het avondje uit in Skopje was het heerlijk slapen maar we wilden de volgende morgen al vroeg de bus hebben naar Pristina, de hoofdstad van Kosovo. Kort maar krachtig dus, en al snel waren we op weg naar het busstation.
Vandaag hebben we trouwens veel foto’s gemaakt die een korte beschrijving nodig hebben. Echter wordt het verhaal heel langdradig als we deze korte stukjes in de tekst voegen. Vandaar dat de foto’s soms worden uitgelegd onder de foto zelf.
De bus ging alleen wel drie kwartier later weg dan gepland dus we zijn nog even naar, waarschijnlijk het enigste, winkelcentrum van Skopje gelopen. Hier een lekker ontbijtje en lunch gehaald. De supermarkt was echt gigantisch, en wat opviel waren de buitenlandse producten die prominent werden aangeprezen. Verder was alles onwijs netjes gespiegeld, bijna om eng van te worden.
Jur en Thijs gaan elke morgen bij de supermarkt voor een yoghurt alleen kan je dit beschrijven als draaien aan een radje: je weet nooit of het wel yoghurt is, het niet opeens zout is, van schapenmelk is gemaakt of 30% vet bevat. Deze keer was het dubbel raak en had Thijs een yoghurtje gekocht en een fles melk. Bleek alleen dat de melk ook yoghurt was dus had hij 1,5L yoghurt als ontbijt😉. Jur had eentje van schapenmelk die toch echt een beetje smaakte naar kots.
Terug naar het busstation waar we zoals altijd vriendelijk werden gegroet door de taxichauffeurs met ‘hello taxi???’ en door naar de Duitse diesel touringbus die ons naar Kosovo zou brengen. Alweer een mooi ding met ‘maar’ 800k op de teller en slechts een kleine barst in de voorruit. Nog even een klein stukje van de slechte wegen van Macedonië en al snel waren we bij de grens met Kosovo. We spraken nog met iemand uit Madrid die ook aan het reizen was en omdat de grens echt heul lang duurt hebben we leuke verhalen uitgewisseld. Hier waren ze wel wat strenger met corona en iemand uit de bus die geen pcr test of vaccin had moest zelfs terug, hij kwam er echt niet in. Gelukkig wij wel en al snel waren we in Kosovo.
Wat moet je dan alleen verwachten? Een land dat 30 jaar geleden nog een vreselijke oorlog heeft meegemaakt en waar dit nog erg gevoelig ligt. Huizen met kogelgaten? Wegen nog slechter dan Macedonië? Constante politie checkpoints? Het kon niet minder waar zijn want we werden verrast met een super moderne snelweg met alles netjes aangegeven, netjes onderhouden en waar je gewoon 130 mocht. Iedereen reed in een volkwagen, audi of volvo uit 2015-2021 en de huizen allemaal netjes zonder kogelgaten. We waren stomverbaasd en we hadden er niet meer naast kunnen zitten met onze verwachtingen. Het leek net alsof je in Slovenië of Oostenrijk reed soms. Al snel waren we in Pristina aangekomen en dropte de bus ons aan de rand van de stad. Walter had op internet gevonden dat er in de buurt een standbeeld van Bill Clinton was. Dit was te absurd dus daar gingen we even langs. Al snel werden we gegroet door meneer Clinton vriendelijk zwaaiend en een hoop vlaggen en spandoeken. Als we het goed hebben heeft hij Kosovo tijdens de oorlog veel geholpen en daarom zie je in Kosovo ook veel Amerikaanse en NATO vlaggen. Als je zegt dat je uit ‘hollandija’ komt lacht iedereen vriendelijk en beginnen sommigen in het duits, close enough.
We zijn naar het centrum gelopen en even gestopt voor wat verkoeling bij een terrasje, het was dan ook 36 graden. Ze hadden alleen niet heel veel te bieden, en het gesprek tussen Thijs en de ober ging als volgt: Ijskoffie? No sorry. Ice tea? No sorry. Fanta? Yes we have! 5 min later: no sorry no more fanta. Gelukkig nog een volle waterfles, dus dan maar niks besteld. Met wifi gelijk even gecheckt of er een hostel in de buurt was met plek en dat ook gevonden. Alleen kwamen we er later ook achter dat letterlijk 100 meter verder ook een hostel zat, dat gaan we eerst even proberen. Gelukkig hadden ze precies nog 3 bedden over. Even de spullen gedropt en toen appjes bijgewerkt en naar het plan voor de komende dagen gekeken. Walter heeft Klara nog geappt, een Duitse meid die we tijdens onze vorige vakantie hadden ontmoet in Skopje en die als vrijwilliger in meerdere plekken in de balkan had gewerkt. Oftewel hele goeie tips nog gekregen voor leuke dingen om te doen in de balkan. Toen we in de keuken zaten kwam opeens de spanjaard die ook in onze bus zat binnengelopen, erg toevallig.
Inmiddels was het al wat afgekoeld dus zijn we naar buiten gegaan om de stad wat beter te ontdekken. Op google maps had Walter een bazaar gevonden in de buurt en daar hebben we aardig lang rondgeslenterd. Vooral de Kosovaarse souvenirs vielen in de smaak en Walter heeft voor maar liefst 3 hele euro’s een mooie kosovo pet gekocht. Jur heeft daarna ook nog een mooie bril gekocht als toevoeging aan zijn collectie de beste man vroeg eerst 5 euro, wat het lang niet waard was dus Jur antwoorde met 3 euro. De man bleef het bij 5 houden dus liep Jur gewoon weg, toen was het opeens wel een goede prijs en kregen we de bril mee.
Op deze markt hebben we ook alvast groenten gekocht omdat we vanavond zelf wilden koken. Pasta met rode saus, een klassieker. Voor €1,40 een hele zak vol met groenten gehaald, natuurlijk hebben we wel een fooitje achter gelaten.
Walter had op internet het allerlelijkste gebouw van Europa gevonden, de universiteitsbibliotheek van Prishtina. Deze verwachtingen werden wel 100% waar gemaakt, spuuglelijk maar des te interessanter. Terug naar huis om eten te koken en alvast een tomaatje te proeven, deze waren echt onwijs lekker met zooo veel smaak🤤. De keuken in het hostel was zoals verwacht een groot drama, alle pannen waren krom en de kookplaat deed het voor de helft. Dus hebben we maar ons best gedaan. Ondertussen liep er steeds een oude man in de weg, die zijn eigen gerecht in de magnetron had gedaan. En stinken dat het deed. Tijdens het eten liepen er veel meer mensen door de keuken en we raakten aan de praat met een duits meisje. We hebben veel van onze verhalen verteld en ze werd gelijk enthousiast toen we vertelden dat we een paar dagen gingen hiken in Albanië. Dus hebben we gekeken of onze plannen misschien overeen zouden komen. Ondertussen hebben we de duitse taal nog een beetje belachelijk gemaakt omdat het zo gek klinkt. Het hielp niet dat ze Babs heette. Babs zou de volgende ochtend vroeg weg gaan, dus is ze eerder naar bed gegaan. Thijs, met zijn beste duits, zei tegen haar: “Viel spass in bed!” Daar kon ze wel om lachen.
Na het avondmaal nog even buiten gezeten op het balkon en een biertje gedronken. Morgen vroeg op en richting Albanië, weltrusten!

Geschreven door HarryVakantie