Onze dag begon met wat appen met de meiden. We hadden gisteren al verteld van ons plan om vandaag naar de matka-canyon om daar te gaan kajakken. Het leek ze wel leuk en vannochtend hebben ze beide bevestigd om mee te gaan. We hadden afgesproken over 45 minuten buiten te meeten, dus dat deden we. Voorbereid zoals we altijd zijn hebben we nog niet gekeken hoelaat de bus ging. Over een half uur, of over 3 uur. Dit resulteerde in geen ontbijt, want anders zouden we de bus missen. We wisten niet waar we de buskaartjes moesten kopen en we hadden geen losgeld. De helft ging pinnen en de andere helft rondvragen waar de bus zou gaan. Het bleek bus 60 te zijn dus we gingen snel opzoek naar die bus want we hadden nog 5 minuutjes. We vonden de bus, maar nog steeds zonder kaartjes. Toen ik de buschauffeur, die uiteraard buiten een sjekkie aan het roken was, vroeg waar ik een ticket kon kopen reageerde hij met de wijze woorden: no ticket en hij wees naar de bus. We zijn ingestapt en blijkbaar hadden we geen ticket nodig ofzo hahah. Het was 1 uurtje rijden en we hebben vooral gezellig gepraat met de meiden en jur en ik kregen een of andere meid uit Sydney naast ons die maar niet kon ophouden met praten over die meest onzinnige onderwerpen. 15 minuten is leuk, maar een uur lang in de super warme bus naast de brullende motor is wat minder. Aangekomen met bij canyon zijn we maar gewoon andere mensen gaan volgen want we hadden geen idee waar we heen moesten voor het kajakken. Uiteindelijk zijn we er, zelf in een keer, gekomen. Helaas bleek de verhuur pas om 13:00 te starten en het was toen 11:00. Gelukkig was er een terasje waar we wat konden drinken en onze instgram accounts konden uitwisselen. Om 12:45 gingen we alvast klaar staan bij de kajakken, maar een vrouw daar vertelde ons dat ze meestal begonnen wanneer ze zelf zin hadden. Dit bleek want we waren rond 13:45 aan de beurt. Er was geen veiligheidston waar we onze spullen in konden doen, dus de boodschap was niet omkiepen. Het eerste stukje varen was de indeling: 1. Walter jur 2. Jens Klara en 3 Thijs Nina. Ik kwam erachter dat Nina van plan was om naar Australië te gaan over een maand en dat ze normaal in noord-Italië woont, kan je goed klimmen 👌. Ik weet niet wat de andere jongens te weten zij gekomen, maar er werd volop gepraat in ieder geval. Na 20 minuutjes hebben we de kajaks aan de kant gelegd om eventjes te zwemmen. Het was richting 36 graden dus insmeren en soms even afkoelen was heel belangrijk. Het water was overigens heel koud, nog kouder dan het bergmeer. Maar met deze hitte was het alsnog wel lekker. Na de stop zijn we doorgegaan richting de grotten. Op internet stond dat we naar een grot konden varen en er in zouden kunnen rondlopen. 10 minuutjes verder kwamen we aan bij de grot en liepen in onze zwemkleding en op slippers naar binnen. Er was alleen een LED-strip aanwezig, dus we konden niet goed zien waar we heen liepen. Eenmaal beneden aangekomen vonden we het uitzicht een beetje tegenvallen, er was niks te zien omdat het helemaal donker was. TOTDAT, iemand de dikke dieselgenerator bij de ingang van de grond aanslingerde en opeens overal lichten verschenen. We konden een heel ondergronds meer zien en allemaal druipgesteente rotsen. We hebben hier een foto gemaakt met de de meiden, ook te zien in de fotos. Het was ook echt heel koud in de grot, zeker in vergelijking met de warme buitenlucht, best lekker zo als afkoeling.
Toen we weer uit de grot kwamen hebben we gevraagd aan een booteigenaar of er nog meer grotte waren. Die waren er maar wel 4km verderop, en hetzelfde als deze. Het leek ons een goed idee om weer terug te gaan, nog even te zwemmen en dan de kajaks in te leveren, we betaalde overigens per uur dus dat zou goedkoper uitkomen uiteindelijk. Op de terugweg zijn we nog even gewisseld van kajak zodat we weer met andere konden praten. Ik ging uiteraard met Jens, aangezien we de maximale snelheid wilde testen van de kajak. Jens zat achterin de kajak en was aan et einde flink doorweekt, zou niet weten wat daar de oorzaak van was. De bus zou over een half uur terug gaan dus we hebben de kajaks ingeleverd en zijn meteen doorgelopen terug naar de bushalte. Op de weg terug gebeurde nog iets opmerkelijks namelijk dat de buschauffeur moest stoppen voor een boze man die vervolgens de bus in kwam en hem even flink op zn neus sloeg. We weten niet wat hier de reden voor was. De buschauffeur kreeg hulp van de inzittende en bleef ondanks zijn bloedneus doorrijden tot een busstation waar we konden overstappen.
We we hoefden trouwens voor de terugweg weer geen kaartje te kopen, en zoals Jens en ik dan meestal zeggen: kassa de massa (ik denk dat het geen echt spreekwoord/ gezegde is).
We besloten in het centrum uit te stappen en meteen wat te gaan eten. Voor de duidelijkheid, we hebben geen ontbijt gehad en hebben alleen water gedronken en een pak koekjes opgemaakt. Honger hadden we inmiddels wel. We zijn gaan zitten bij een restaurant aan het grote plein in skopje. We (-Thijs) bestelde iets traditioneel, een soort soepje met vlees. Ik weet het niet hahah. We hebben er in ieder geval bijna niks voor betaald want het was spotgoedkoop. Ik denk dat skopje tot dusver de goedkoopste stop was van onze reis. Nadat we lekker hadden gegeten zijn we nog een klein rondje gelopen door de stad, waar foto’s bij horen. Op de terugweg praatte ik met Nina over dat ze die avond terug ging naar haar ouders. Ze vertelde mij dat ze erover had gedacht om ons mee te nemen, maar uiteindelijk had besloten dit toch niet te doen omdat ze dacht dat het saai zou zijn daar. Ik was het niet met haar eens, en van het een komt het ander. Op dit moment zit ik in de bus naar vrajne. Ohja met de andere jongens natuurlijk. Ze heeft een nacht extra geboekt in skopje en zou met ons morgen met de bus naar vrajne gaan. Gedurende de avond kwamen er steeds meer leuke ideeen vanuit haar, en ik ben oprecht benieuwd naar waar we nu terecht komen. Ze belooft ons nu al traditioneel eten, een bergwandeling en een local drankje. Ik ben heel benieuwd en vind het super leuk dat we op deze manier zijn “uitgenodigd” bij haar thuis om de echte Servische cultuur mee te krijgen. Die avond zijn we nog opzoek gegaan naar een hostel voor haar en we zijn wat wezen drinken bij het restaurant waar we die middag/avond ook waren. De serveerster herkende ons nog en zei: “you again? What is that you want know?”. Tijdens onze wandeling voordat we naar deze bar gingen kwamen we een zwerfhond tegen. Een keer aaien is vragen om problemen, dus deze hond is ons de hele avond gevolgd tot de bar. Na 2 uurtjes in de bar was de hond er weer. Hij was wezen wachten voor ons. Op de terugweg rende hij blaffend naar allemaal mensen, vervolgens fietsers en zelfs auto’s. Het leek een beetje alsof deze hond ons probeerde te beschermen. Helaas toen we naar bed gingen hebben we hem buiten het hek achtergelaten en ook de volgende dag niet meer gezien 😢. Al met al hebben we een leuke laatste avond gehad in skopje en zijn lekker gaan slapen.

Geschreven door HarryVakantie