Vannochtend werden we heerlijk wakker gemaakt met Albanese volksmuziek en de geur van rook in onze kamer. Blijkbaar was het feest al in volle gang in het restaurant en veel mensen waren aan het dansen. De rook was afkomstig van een vuur dat onder ons raam gemaakt werd. We zijn er later achter gekomen dat dit vuur gemaakt werd om een hele geit te grillen. Dit hadden we de vorige avond op het menu zien staan bij het restaurant, met daarachter dat dit gerecht een paar uur bereidingstijd had.
We zijn redelijk vroeg opgestaan want vandaag wilde we een flinke klim gaan maken naar een bergtop. Welke waren we nog niet over uit, dit omdat we geen internet hadden en alleen heel kort hebben gepraat met een gids van een info hutje die ons een ruime schatting gaf hoe lang bepaalde hikes zouden duren. Het plan was dus om gewoon naar boven te gaan en gedurende de klim te bepalen wat binnen ons bereik was.
Het ontbijt bestond uit goederen die we gisteren hadden ingeslagen. Er was namelijk geen supermarkt dus hebben we ingezet op brood en lang houdbare zooi. Onder het genot van de sloomste WiFi ooit aten we zo veel mogelijk zodat er minder omhoog en naar beneden moest. Bij dit informatie centrum mochten we ook onze grote rugtassen veilig achterlaten voor de hele dag, dus bedankt nog daarvoor!
Het eerste stuk van de klim ging vrij goed, het was een goed pad wat zelfs bereden werd door auto’s, na 20 minuten kwamen we aan bij een kleine nederzetting met oud traditionele huizen, diertjes en hele stukken landbouw gebied. Vanaf hier ging het auto pad verder en we volgden het voor iets meer dan een half uur. Hier stopte het en de weg ging over in een wandelpad, wel gek was dat het weer lichtelijk naar beneden ging, ipv verder omhoog. Na 15 minuten liep het dood en wisten we niet meer waar we naartoe moesten. Teruggekeerd en onderweg gekeken op Google maps of er iets aangegeven was. Er stond een soort berghut op de kaart, ongeveer 500 meter hemelsbreed boven ons. Hoe ver kan dat nou zijn, dat is toch wel te doen als we gewoon recht zo die gaat gaan? Dan vanaf het berghutje zal er vast wel weer een paadje verder omhoog gaan. We zaten er een klein beetje naast. De helling werd steeds steiler en teruggaan was geen optie meer. We gingen door maar de progressie was echt heel langzaam door varens van een meter hoog die ook nog kletsnat waren. Hoe kan 500m hemelsbreed nou zo lastig zijn. We besloten richting een rivierbed te lopen, omdat we vanaf daar waarschijnlijk makkelijker omhoog konden klimmen. Thijs was nog even kwijt omdat hij een andere weg nam, maar door hard te schreeuwen konden we contact houden met elkaar. Een ding wisten we wel, we gingen niet meer van het pad afwijken, dit was loodzwaar en super inefficiënt🙈.
Onderweg viel Jur zijn zonnebril uit zijn zak, die hebben we helaas niet meer teruggevonden. Aangekomen bij het berghutje werden we begroet door 2 jonge gasten die in een stenen huisje zaten. Buiten hing een lijst met daarop een paar drankjes die ze te bieden hadden. Er was een houten hutje met daarboven wat bedden, waarschijnlijk kon je er dus ook overnachten. Opeens hoorden we allemaal sirenes, piepende banden en zelfs geweerschoten. Bleek dat de jochies binnen gewoon aan het gamen waren🤷‍♂️ We hebben nog even uitgerust, Jur en Thijs met hun jas aan, omdat er zoveel vliegjes waren. Maakt wel voor een leuke foto.
Het was tijd voor een plan, we hadden veel tijd verloren en alle drie wilden we naar de top van een berg. We hebben er eentje uitgekozen en gingen die kant op, over de helling recht zo die gaat. We kwamen gelukkig al snel een pad tegen wat ons naar boven heeft geleid. Onderweg viel er soms wel eens een steentje over de rand, oeps🤔! Helaas ging dit pad niet tot de top, wat wel ons plan was. Het laatste stukje bestond uit vooral improviseren en rotsen beklimmen, echt heel gaaf! We kwamen zelfs bij wat sneeuw en hebben onze handen even gewassen en afgekoeld. Aangekomen bij de top was het uitzicht echt prachtig. Alle drie hebben we nog nooit zo”n mooie ervaring gehad! Vooral het gevoel dat het geen officiële berg was en dat we dus het laatste stukje zelf moesten klimmen was geweldig. Inmiddels was het wel al laat dus we konden niet lang blijven. Het wordt namelijk vrij snel donker, en zeker omdat het dal heel laag ligt. We moesten de top achter ons laten en zijn weer begonnen aan de afdaling. Nu pas kwam de realisatie dat we alles nog naar beneden moesten lopen. We hadden geen water meer, en het eten was ook nagenoeg op. We hebben in totaal 2,5 uur over de afdaling gedaan, en het was 19:00 eer we terug waren. Op de terugweg kwamen we een man tegen die met twee muildieren (een soort ezels) naar boven liep. Dit was waarschijnlijk de vader van de twee kinderen in het berghutje. Zoals gewoonlijk hebben we hem begroet met; Albania strong, YES!
We zijn naar onze tassen gegaan en hebben daar wat water bijgevuld, konden eindelijk naar de wc en hadden weer WiFi (helaas weer super sloom dus we hadden er niks aan). Het plan was om een hotel te zoeken wat dichterbij de start van de hike morgen, maar we waren zo moe dat we ervoor kozen om dezelfde te nemen als de nacht ervoor. Ondanks dat het niet helemaal fantastisch was; te kort bed, lawaai van het restaurant, douche op het toilet en redelijk prijzig (40,-) vonden we het toch de beste optie voor nu. We konden dan ook gelijk bij het restaurant eten. We begroetten de man en hij vertelde dat hij nog wel een kamer had, helaas niet dezelfde als de nacht ervoor 🙈.
De tassen in de kamer gezet en meteen wat gaan eten. Two big pommes, one big ceasar salad en meat to share with two persons. We hebben heel lang op ons eten moeten wachten, maar na bijna een uur kwam het eindelijk, ondertussen hadden we echt heel veel honger. De salade en de patatjes waren heel lekker, alleen het vlees viel heel erg tegen. Het was taai, en vooral bot of bindweefsel en heel erg weinig. Dit was geen 15 euro waard, gelukkig was de rest sufficiënt, en we wilden niet nog een keer wachten voor nieuw vlees. Walter werd aangewezen om bij de Albanese maffiabaas te klagen over het eten. Bij het afrekenen duidelijk gemaakt dat het vlees niet oké was, waarop hij antwoorde; “when you take it, you pay for it, that is how it works!”. Nou niet bij ons! Walter heeft hem weten te overtuigen en we hoefde er niet voor te betalen 💪
Na het eten konden we even de kamer en bekijken, en we werden opnieuw verrast door het Albanese inzicht van de enginieur van dit hotel. Echt zelfs een kleuter kan dit beter bedenken. Hier natuurlijk een lijstje; de trap naar het huisje toe was overgroeid omdat er een kerstboom was geplant 0.5 meter naast de tredes, de deur sloot niet helemaal omdat het kozijn te klein was voor de deur, de lichtschakelaar van de kamer bevond zich op de gang. De wasbak was verkeerd om aangesloten waardoor je je mond verbrande als je dacht koud water te pakken van rechts, de wc stond recht tegenover de wasbak dus kon je er alleen inzitten alsof het een schoolbank was. de douche bevond zich dit keer niet boven de wc, maar wel naast de deuropening (allemaal water in de kamer) en het doucheputje was aanwezig achter de wc waardoor het voor geen meter wegliep🤔.
Die avond hebben we nog wat aan de blog gezeten, zijn walter en thijs naar de WiFi gerend om slaap lekker te zeggen tegen hun habibi’s en deed Jur een cognac review op de kamer.
Ondanks de slechte uitvoering van de kamers wel enigsinds lekker in slaap gevallen!

Geschreven door HarryVakantie