Ik was nog vergeten te vertellen hoe het hostel is. Ons eerste hostel in Praag was erg knus en vooral praktisch en gezellig ingericht. Overal waar een bed kon staan, stonden er 2 om zoveel mogelijk mensen aan te kunnen. Daarentegen waren de faciliteiten zoals douche keuken en de tuin erg goed en kwamen we niks te kort. Ons nieuwe hostel in krakow is gevestigd in een gigantische Sovjet flat met een grote trap en lange gangen. Er kunnen hier naar mijn gevoel heel veel mensen slapen en doordat het gebouw zo groot is zit je niet op elkaars lip. Echter geeft dit wel een beetje leegte. Het vorige hostel was wel wat levendiger, maar opnieuw zijn de douches prima, en zullen we hier toch niet zoveel tijd doorbrengen.
Walter heeft voor ons koffie gemaakt, en zoals altijd heel vakkundig (foto). Was wel lekker hoor wallie.
Nu even bedenken hoe we in auschwitz komen, ik denk niet dat meneer uber ons anderhalf uur verder wil afzetten voor 2,50 euro. Uiteindelijk hebben we besloten om ons meest vertrouwde vervoersmiddel te nemen, de trein.
Aangekomen op het station hebben we even kaartjes gekocht en hadden we nog een uurtje over om in het winkelcentrum rond te kijken. Uiteraard ging onze aandacht meteen naar de mediamarkt uit. Een beetje rondkijken bij de games, maar uiteindelijk zijn we gestrand bij de massagestoelen. Omstebeurt mochten we op de stoel der pijniging zitten. Ik snap niet dat je voor 200 euro zo”n ding aanschaft. Er zitten mooie foto’s bijgevoegd van onze genietende gezichten. Volgens de beschrijving van de stoel zouden we nu weer klaar moeten zijn om een hele dag onze zware tassen te moeten dragen. We gaan het zien. De treinrit gaat 2 uur duren, dus onze aankomsttijd is pas om 13:30 ongeveer. Ik hoop dat we genoeg tijd hebben om alles te zien, maar zoals altijd dat moet goed komen 😄
Op de terugweg van auschwitz staat op de planning om te gaan zwemmen en ik hoop dat we dat waar kunnen maken. Gewoon ergens onderweg uitstappen in het meer springen en weer terug de trein in. Er zijn nog wat mooie foto’s bijgevoegd van de treinrit.
We hebben het laatste deel van de treinreis onze eerste zomerse stortbui meegemaakt. Gelukkig begon deze bui precies toen we uit stapte.
Aangekomen op station oswiesim gingen we aan de wandel naar het museum van auschwitz, het zou ongeveer 20 minuutjes lopen zijn. Eenmaal daar aangekomen geloofde we onze ogen niet. Het leek wel gratis (was t ook). Wat een mensen! Na even wat googelen en op de borden kijken kwamen we erachter dat je tot 17:00 alleen met een gids naar binnen mocht in het museum/terrein. Het was toen 14:00 dus dat leek ons niet handig. Het plan was dat we terug zouden komen na 17:00 en dan tot 19:00 zouden blijven. We moesten dan wel snel alles bekijken, maar ach... voorbereiding was toch niet altijd onze hoogste prioriteit.
Maar goed, wat moesten we nu dan doen?
We kunnen ook nu al gaan zwemmen, toch? Ff ge-googlemapst en verrek, er zit een riviertje in de buurt (20 min). Lope maar. Het riviertje bleek bij aankomst ect geweldig. Bassie zou er stik jaloers op zijn, believe me. Echter een klein detail.... er staat een hek voor met “verboden toegang” even snel vertaald uit het pools. De kenners weten dat wij niet snel opgeven, en inderdaad, wat blijkt, 2 kilometer verderop stond er geen hekkie meer, alleen nog een “paar” struikies en brandnetels. Maar er was in ieder eval geen bord meer te bekennen. Het heeft ons een goeie 10 minuten gekost, maar we waren aangekomen aan de oever op een prachtige plek!! U raadt het al, nog een obstakel, in de vorm van een rivier. Zoals altijd ziet de overkant er een stuk rooskleuriger uit en moesten we dus eerst de rivier (incl tassen en schoenen) oversteken. Gelukkig zijn wij hoogopgeleid en vonden we een vakkundig omgevallen boom over de rivier😁. Deze boom heeft ons keurig begeleid over de rivier (foto’s van dit avontuur bijgevoegd). We zijn verder allemaal kopje onder gegaan, megevoert door de stroomversnelling en natuurlijk hebben we de rivier op een punt een beetje nauwer gemaakt met een dam. Zoals al wel verwacht was het “opeens” half 6 en moesten we de mooi plek verlaten. Het plan was om langs het museum te lopen, even te kijken of we makkelijk naar binnen konden en anders door te lopen naar berkenau (een ander kamp aan de andere kant van het dorp). Dat laatste hebben we ook gedaan omdat er nog een rij van hier tot aan Paramaribo stond bij het museum. Van de rivier naar berkenau was 8 kilometer lopen, maar inmiddels waren we dat wel gewend. Tussen de foto’s staan een paar indrukken van berkenau. Ik vond het persoonlijk bizar dat we de hele tijd aan het grappen waren, maar zodra we door de main gate heen liepen er ineens een stilte heerste. Er was duidelijk iets wat indruk maakte. We zijn in een uurtje het hele terrein overgelopen en hebben nu een best goed beeld van een concentratiekamp. Het is toch anders om het in het echt te zien dan op internet.
Even teruglopen, iets gezonds te eten zoeken (te zien in de foto’s) en een kaartje terug kopen. De terugreis waren we allemaal een beetje moe en was het dus meestal rustig, op een filmpje tijdens de overstap (ik ga proberen het filmpje tussen de foto’s te zetten, maar ik denk niet dat het lukt). Iedereen op zn telefoon en ik schrijven aan deze blog.
Even een stukje tussendoor, aangezien er iets leuks gebeurde tijdens dat ik aan het schrijven was. De trein stond al voor 15 minuten stil en onze hoop op vroeg slapen begon af te nemen. Maar toen ging de trein opeens rijden. Gelukkig we waren weer opweg. Maar wat was dat nou in Jens zn ooghoek?? De deur stond nog open🤪. Jawel u hoort het goed, de trein reed weg met een open deur. Uiteraard zijn hier foto’s van hahahah.
De treinreis heeft uiteindelijk iets langer geduurd door de vertraging, en we kwamen daardoor 23:10 aan in krakow. Even snel langs de Mac voor een ijsje en toch maar terug lopen aangezien we ons stappen record van Praag wilde verbeteren. Op dit moment hoeven we nog maar 2 kilometer, dus teruglopen naar het hostel zal het wel moeten doen. Onderweg nog even wat drinken bij een bar op het plein, en dan waarschijnlijk na 12en naar bed... oops. Ohja en morgen is loes jarig, gefeliciteerd loesssss van ons allemaal. Ons kadootje is onderweg.
Onze stappen behalen is helaas niet gelukt!!! We kwamen nog 0,3 km te kort voor ons record van woensdag in Praag van 22,4 kilometer. Maar toch vind ik 22,1 kilometer een goede prestatie.
Morgen gaan we nog wat sightseeing in krakow, en voor savonds zijn er nog geen plannen.

Geschreven door HarryVakantie