Na een dag flink bergbeklimmen was het heerlijk slapen en de wekker ging weer te vroeg af helaas. Ook vandaag hadden we een flinke tocht op de planning, namelijk een hike van Valbona naar Theth. Hiervoor moesten we eerst naar het einde van het Valbona dal lopen, flink klimmen naar de bergpas, en daarna weer afdalen naar Theth. Dit zou zo’n 7 uur duren maar uit het bed komen en ontbijten duurde iets langer waardoor we pas om 11 uur vertrokken. Het eerste gedeelte was nog een geasfalteerde weg dus hier wilden we graag even liften naar het einde van de weg om een hoop ellende te besparen. Gelukkig stopte al snel een duits stel die ons naar het einde van de weg kon brengen, en dus het beginpunt van de echte hike. We hebben ongeveer 4 km op vlak terrein gelopen maar toen begon toch echt de klim. Het zonnetje stond al lekker op standje kernsplitsing oftewel het was erg heet. Na ongeveer anderhalf uur klimmen met rugzak om kwamen we aan bij een hutje waar we ons water bij konden vullen. Thijs was eerder aangekomen en wilde doorzetten, na Jur volgde ook Walter. We zouden op de top meeten, sommigen hadden nog last ban de vorige beklimming of hadden nu een zwaardere rugzak om. Dus hebben we op ons eigen tempo door ‘gedieseld’, wat wilt zeggen dat we het langzaam aan deden. De klim was erg zwaar maar doorzetten was het echt 100% waard, het uitzicht was onwijs mooi. We hebben het allemaal gered naar de bergpas op 1800 meter hoogte en zijn nog even door geklommen naar een uitzichtpunt. Hier liep Jur langs we een paar nederlandse jongens die met een tour ook op vakantie waren. Hij hoorde dat ze twijfelden om naar boven te gaan: “Het is wel een erg vet uitzicht!” Waarop Jur antwoorde met “Ja heel erg vet!”. Vervolgens rende hij met het laatste beetje energie omhoog naar de top die nog zo’n 80 meter lopen was. Toen ze erachteraan waren gelopen boden ze ons nog een slokje van hun bier aan wat erg goed smaakte na deze klim. Ondertussen was er een situatie ontstaan onder aan de top. De kliffen waren erg steil en de tas van een wandelaar was helemaal naar beneden gevallen😳 echt met alles erin inclusief paspoort, telefoon, etc. Twee mensen waren al een uur naar beneden geklommen om te zoeken maar toen kwamen ze uit op een rotswand naar beneden en konden niet verder. We wensen deze man heel veel sterkte en een veilige reis naar Tirana op weg naar de ambassade voor een nieuw paspoort, heel vervelend. Ooit moet je door dus we hebben even geluncht in de schaduw met michelin ster combinaties als Goulash uit blik en tonijn uit blik met olijven, een slokje Kosovaarse cognac om het weg te spoelen. Toen begon de weg naar beneden, normaal appeltje eitje maar we hadden natuurlijk onze zware rugzakken bij ons. Om je knieën dan te redden moet je je spieren gebruiken maar op een gegeven moment was het met knikkende knietjes naar beneden. Hier had Thijs dan wat meer moeite mee dan Jur en Walter, die nu aan de beurt waren om te wachten. Een paar keer gestopt om bij wat stenen even te rusten en weer verder. We kwamen nog twee mannen tegen die een karavaan van 6 muildieren naar beneden leidde. Niet normaal hoe snel ze gingen, we waren ze al snel kwijt. Toen nog een mannetje van 80 tegengekomen die ‘nog even’ naar Valbona ging wandelen want hij deed het wel vaker, hij was vandaag zelfs al heen gegaan en ging nu terug😲 Na 2 uur afzien waren we eindelijk benden aangekomen in Theth. Het plan was nu om naar de stad Shkodër te liften. Zoals gebruikelijk gewandeld naar het punt waar elke auto die langskomt wel de richting op gaat waar je naar toe wil en al snel stopte een man met een dikke diesel fiat punto die net zijn ouders in Theth had afgezet en toevallig terug naar Shkodër ging. We konden met hem mee en al snel waren we op weg. De weg was erg hobbelig maar onwijs mooi, we waren ongeveer even hoog als de bergpas waar we naar toe hadden geklommen. Onze chauffeur die als unicum in Albanië geen engels, duits of italiaans kon was bij een treintje met auto’s aangesloten. Het werd een soort achtervolging met de auto voor ons die erg graag langs de auto voor hem wilde. Hij haalde de gekste manoeuvres uit om proberen in te halen ook al reed de voorste 80 waar je 50 mocht. Only in Albania… de bergen stopten en toen een heel groot meer met daarachter bergen in zicht. Met een zonsondergang een te perfect plaatje. Door naar Shkodër en door de man afgezet in het centrum, niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk. Hij zei opeens dat hij een taxi was en €60 wilde hebben. We wisten dat hij gewoon even zijn ouders in theth had afgezet en weer terug naar Shkodër ging maar hij probeerde het alsnog. Jur deed zijn portemonnee open en bood hem de laatste €5 aan. Hij probeerde het nog één keer duidelijk te maken door 60E op zijn smerige achterruit te schrijven. Hij zag namelijk dat Jur nog meer flappen bij zich had, maar hij wist niet dat het Roemeense Lei waren die eigenlijk ook slechts 5€ waard waren. Dat heeft Jur dus aan hem duidelijk gemaakt door te zeggen: “Het is 5 euro, of niets”. Die 5 euro hebben we gegeven en zijn toen weggelopen. Gelukkig geen albanese maffia achter ons aan. Jammer dat het zo moest eindigen en totaal onverwacht na onze super goeie ervaringen met de vorige liften en vriendelijke Albanezen, maar we waren in ieder geval aangekomen in de stad. Op zoek naar wifi, een restaurant en een hostel, kwamen we een hostel tegen met alle drie en daar hebben we gelijk ja gezegd tegen een bed voor een schijntje. Het was alleen wel een party hostel maar om 11 uur zou de muziek stoppen vanwege de lockdown, ook al hebben we de hele trip nog letterlijk niks van corona maatregelen gemerkt, prima! Echt een hele lekkere burger op voor €3,80 en het lokale bier was echt heel erg lekker na zo’n dagje hiken. Vroeg naar bed gegaan om even de blogs bij te werken van vandaag en daarna lekker slapen.

Geschreven door HarryVakantie