Goedenmorgen allemaal!
Vandaag hebben we de wekker enigsinds vroeg gezet op 09:00 omdat we vandaag het plan hebben om in Kosovo te komen. Vergeleken met de 11:00 en en 12:00 van de twee nachten ervoor was dit een hele uitdaging voor ons. De porto mensen hebben het gisteren weer erg laat gemaakt (uurtje of 04:00) dus helaas konden we geen afscheid meer nemen van ze. Tot onze verbazing kwamen we na het douchen toch nog een paar vroege vogels tegen, die hadden waarschijnlijk genoeg aan de powernap van een paar uurtjes.
Terwijl Jur en Thijs hun spullen inpakten probeerde Walter zijn onderbroek te drogen met een strijkijzer. Hij had gisteren avond een onderbroek in de handwas gedaan en die was vannochtend nog nat. Op de foto is te zien hoe hij dit vakkundig heeft gedaan op het glazen hangtafeltje in de gang. Oops 🙈.
Vooral nice hoe op een van de foto’s een strijkplank op de achtergrond staat, lief dat hij z’n huisgenootjes niet wakker wilde maken. Achteraf kunnen we zeggen dat Walter geen borg hoefde in te leveren 😉.
We kregen bij vertrek nog wat overige boodschappen mee, aangezien dat niet mee ging in het vliegtuig. Met borrelnootjes, fruit en een flesje drank gingen we op stap. Uiteraard lopend, want een taxi kostte waarschijnlijk weer één euro pp en het was anders maar 30 minuten lopen 🙈.
Bij het station werden we verwelkomd door een oud mevrouwtje die naar buiten rende toen ze ons zag, toen we zeiden dat we naar Skopje moesten wees ze meteen naar een anders hokje waar we naar binnen gingen. Ze vertelde ons meteen dat het 20 euro pp was, het de enige optie was en dat ze er al 40 jaar werkte en het daarom dus wel wist. Als klap op de vuurpijl kregen we te horen dat de bus om 17:00 zou vertrekken. Het was 10:00🥲. Bij gebrek aan een alternatief hebben we haar aanbod geaccepteerd. We konden onze tassen laten staan bij haar en liepen naar buiten om een plan te bedenken. Walter wilde graag nog even kijken bij het museum van militaire geschiedenis. Echter was vandaag de enige dag dat dit museum dicht was…. Een alternatief was naar een mall gaan. Op vorige vakanties was dat ook best leuk altijd. Thijs had ook nog een nieuwe riem nodig, er was een Costa Coffee, een billa, en we konden de blog schrijven met wifi. Hiervoor hebben we een taxi gepakt, alleen bleek dit achteraf misschien duurder dan verwacht. We denken dat de toeristenprijs aanstond. Onder het genot van een koffietje hebben we een hele inhaalslag gemaakt. Thijs is daarna opzoek gegaan naar een riem en slaagde in een keer bij de h&m, vervolgens wel even zijn moeder een tikkie gestuurd, thanks mam voor de steun tijdens deze zware dagen ❤️.
Bij de billa gingen we voor een zelfde lijstje aan inkopen, yoghurtjes broodjes en wat lekkers te drinken. Jur wilde eens wat anders proberen en kocht een stuk pizza voor 1,50€, overigens een flink stuk zoals te zien is op de foto’s. Volgens Jur was hij niet zo lekker wat te maken zou kunnen hebben met de rauwe ham, koude mais en droge bodem. Het was te proberen😌
Het was inmiddels drie uur en we besloten maar even langs het museum te lopen om te kijken of er van buiten iets te zien was van de buiten getentoonstelde voertuigen. We waren alleen de heerlijk frisse airco van het winkelcentrum gewend en de 36 graden buiten sloegen in als een bom. We konden een beetje door het hek kijken en zagen allemaal Soviet tanks, straaljagers, helicopters en nog veel meer. Walter had leuke feitjes over de voertuigen zoals bijvoorbeeld over een Soviet tank van 90 jaar oud die anno 2021 nog steeds wordt gebruikt in Yemen. Die dingen horen in een museum joh☮️.
Na de museum tour van buiten het hek was het weer tijd om terug te keren. De tijd ging ondanks dat we geen plan hadden voor vandaag nog redelijk snel voorbij. Als eerst was het plan om een metro te pakken, aangezien onze droom nog steeds niet was vervuld; meereizen met een soviet metro (foto 2 dagen terug). Het station was alleen te ver lopen en de tijd begon te dringen. Een taxi leek ons een saaie optie, en we wilde liever niet nog een keer de toeristen few betalen net als de heenreis. Jur en walter kwamen op het idee om een elektrische step te huren van lime. Je kunt ze op elke hoek van de straat vinden en met een app huren voor een paar minuten en weer achterlaten. Thijs had de app niet dus ging lopen, kijken wie er sneller zou zijn. Onderweg kwamen Jur en walter een wel heel bekende boodschappentas tegen, zoals te zien is op de foto. Jur sprak de beste man aan en hij vertelde dat hij vorige week nog in Amsterdam was. Zijn vriend joinde het gesprek en bij het horen van ‘Hollandia’ maakte hij gelijk een snuifgebaar en zei ‘Narcotik!!’. Hij ging verder met de legendarische quotes “Hollandia very much marihuana very big money! Very big packet money!!”
Een half uur van tevoren kwamen we aan bij de bus en de mevrouw die ons de kaartjes had verkocht had ineens een onwijze stemmingswisseling. Ze was ineens heel aardig, vroeg of we mee liepen naar de vertrekplaats van de bus. Het was een paar minuten lopen maar dat maakte haar blijkbaar niet uit. We liepen hetzelfde wachtgebouw in waar we vorige vakantie ook een paar uur hadden gewacht op de bus naar bansko. Ze liet ons de koffi zijn, waar we broodjes konden halen en de wc konden vinden en zei toen heel lief gedag. Vreemde ervaring. We zijn uiteraard aan precies dezelfde tafel gaan zitten en stuurde een foto naar jens. Walter wilde nog even naar de wc, maar dit bleek 1 lev te kosten, dat hadden we niet meer omdat we al ons klein geld hebben opgemaakt. Walter ging daarom bedelen met z’n zakje haribo snoepjes, en met succes.
In verwachting van een touringbus liepen we naar buiten naar baan 41. Hier werden we verrast met een mooie Mercedes sprinter, waar we later meer over te weten kwamen. Deze bus heeft 818.000km op de klok. Alle lampjes van de kerstboom brandde en de check engine light knipperde. Dit werd duidelijker toen we de grens naar Macedonië overstaken, aangezien de wegen daar slecht waren. Maar dan ook echt slecht, alle 3 waren we het erover eens dat we nog nooit zulke slechte wegen hadden meegemaakt. En dat op de schokbrekers van deze Transporter Van, maakt voor een interessante stuiter rit. Oh en bij wegrijden sloeg de chauffeur meteen af waarop hij zei; long time No drive. Gezellig🙈. Het kostte hem letterlijk 1 minuut om de bus weer aan te krijgen hahahah.
Onderweg zagen we de top van de hoogste berg van Bulgarije; Musala. Verder werd bij de grens uiteraard niet gevraagd om Corona papieren, wat uiteraard niet erg was.
Over de grens werd het snel minder met de wegen, zoals al eerder werd gezegd, helaas was dit niet vast te leggen op film. We kwamen ook heel veel oude wagentjes tegen, beleefde mooie inhaalmanoeuvres en wegwerkzaamheden die de schokbrekers geen goed deden.
Aangekomen in Sofia gebeurde het gebruikelijke weer, het was zooo herkenbaar. Wat we ons realiseerde was dat we nu al hier waren, vorige keer waren we op dit punt na 3 weken van de 4. Nu zijn we er in een week en hebben we er nog 2 te gaan, lets gooooo. Wat trouwens opviel in deze stad, en de vorige twee steden, was dat het asfalt helemaal glad was en dat en onwijs veel spoorvorming is. Telkens als auto’s wegrijden bij het stoplicht hoor je slippende bandjes omdat het zo glad is en waarschijnlijk omdat de meeste rondrijden met niet al te veel profiel. In de bus hebben we al gezocht naar een hostel in de stad, en we kwamen weer uit bij degene van 2 jaar geleden. Na kort overleg leek het ons leuk om weer naar dezelfde te gaan, en te kijken of dezelfde man er nog werkte. Overigens; vanaf nu zijn we buiten de Europese unie en hebben we dus geen mobiele data meer. Het wordt dus nog meer improviseren of beter plannen. Het zal geen verassing zijn welke van de twee het waarschijnlijk wordt.
Aangekomen bij het hostel stond er een nummer op de voordeur en een WiFi wachtwoord eronder. We konden dus via whatsapp bellen naar de eigenaar van het hostel. Hij vertelde ons dat hij er met 3 minuten zou zijn, en ons zou helpen. Toen hij aankwam lopen deed hij meteen bekend voorkomen. Wij vertelde hem dat we hier 2 jaar geleden ook zaten en hij antwoorde dat dit zijn hostel is en dat hij het sowieso was twee jaar geleden. Verder nog wat gepraat over hoe hij kamers anders had ingedeeld, hoe hij vorige keer al onze was had gedaan voor spotgoedkoop en toen zijn we naar de kamer gegaan. De rest van de avond was er geen plan, dus hebben we een uurtje op de kamer gezeten, een mooie foto gemaakt van walter, en de blogs geüpload. Om 23:00 begonnen we toch nog honger te krijgen en zijn we naar het centrum gegaan, het was toch zo dichtbij. In het centrum herkende we alles weer, en zo ook een tentje waar we de vorige keer hebben gezeten. We hadden zelfs nog verbinding met de wifi hier 🤣. De keuken was nog niet dicht dus hier hebben wat eten besteld en nog wat gedronken. Om 01:00 werden we eruit getrapt, en voor 9 euro pp hebben we een leuke avond gehad.

Geschreven door HarryVakantie