Vandaag starten we de dag in Wenen. Het plan is om van Wenen door te reizen naar timisoara via Boedapest. Een reis van ongeveer 9 uur, en hemelsbreed maar 450 kilometer. We hebben ervoor gekozen een beetje uit te slapen en vervolgens om 11:50 de trein te pakken. We hebben express niets opgezocht over de stad en lieten ons verassen.
De uitcheck voor het hostel was om 10 uur, dus na even gedocuhed te hebben en onze twee Nederlandse huisgenoten uitgezwaaid te hebben gingen we op stap. Oh en walter vond een mooi speldje in z’n bed, dus die heeft Thijs in z’n haar gedaan (en gehouden totdat hij die avond het speldje weer tegenkwam tijdens het het douchen). Ontbijt halen was niet zo moeilijk want er waren genoeg supermarktjes in de buurt. Thijs heeft geïnvesteerd in een broodtrommeltje om zijn muesli in te doen, want kwarkjes en yoghurtjes stonden dit jaar hoog op z’n lijstje (vorig jaar kreeg hij een beetje afkickverschijnselen van het zuiveltekort🤣).
Walter wist nog een goed plekje in een parkje vlakbij, en daar hebben we ontbeten! Verder nog flink wat bijgekletst want dat daar was gisteren echt niet genoeg tijd voor. We hebben ook een pinpas gevonden, en zouden die wel even afgeven bij het pokitiebureau (side note; we zitten nu in Roemenië en we hebben de kaart per ongeluk meegenomen). Op het perron belde Marijke (foto) en gaf Jur Thijs een geplet cakeje (foto).
De eerste treinreis naar boedapest duurde maar 2,5 uur. De trein was vrij vol, en we moesten in totaal 6x van plek wisselen. ach het hoort erbij. Verder wel luxe stoelen, airco en WiFi (handig voor de blog). Toen walter naar de wc ging kwam hij een strenge Duitse tante tegen. Walter probeerde namelijk de deur te openen, maar die was op slot, gelukkig kon deze vrouw dat nog even extra duidelijk uitleggen met de woorden; ER IST ROT MEIN LIEBE!!!! Verder zijn we nog even door de trein gaan wandelen, kwamen een hoop jongeren tegen zonder mondkapje en geen besef van Corona en zijn uit het restaurant getrapt omdat we niks bestelde.
Eenmaal aangekomen in Boedapest kwamen er meteen heeeeel veel herinneringen naar boven. Dit is namelijk het station van waar we vorige keer zijn vertrokken met de nachttrein naar boekarest. Alles zag er nog hetzelfde uit en het voelde heel gek om daar weer te zijn. Wat ook meteen opviel waren de oude locomotieven, oude treinen, kapotte gebouwen en rommel langs het spoor. Wat ook meteen opviel was een hele oude loc die een spoor verder stond waar wij aankwamen. Thijs zei meteen; ik ga wel even vragen of we erin mogen zitten. De man sprak geen Engels, maar met gebaren taal ging hij meteen lachen en mochten we even zitten en foto’s maken. Hij liet ons ook nog even zien hoe de trein aanmoest en reed een halve meter vooruit (terwijl mensen aan het instappen waren). Ook vertelde hij ons dat hij max 80km/h mocht, maar de trein kon 120 km/h 😉. We hebben de man bedankt en zijn naar een supermarkt gegaan. De volgende treinreis was van 15:00 tot 21:00 dus we wilde wat eten hebben voor de avond. Thijs bleef buiten de supermarkt wachten met de tassen en Jur en walter gingen naar binnen. Ze kwamen terug met 3 lokale biertjes, gelukkig koud, die we in de trein konden opdrinken met het warme weer 😊. Buiten de supermarkt kwamen we een man tegen met een portable stereo installatie om z’n nek die keihard electronic muziek aan het blasten was. Toen we naar hem keken en een beetje mee danste moest hij lachen 😎.
Intussen was het tijd om weer naar de trein te gaan. Deze trein was gelijk een flinke stap achteruit, geen airco, geen WiFi en ja de wc….. Verder wel een chille conducteur die ons wees op een andere coupe waar het wat kouder was en heeeel veel plek. De reis beviel ons wel en we konden doen wat we wilde, omdat het zo rustig was. Op de helft van de rit moest de loc even verwisseld omdat we Roemenië inkwamen. Daar kwamen we ook nog een Nederlandse man tegen, die met z’n kinderen naar Roemenië ging op vakantie. Wel random dat je zo iemand tegenkomt zo ver van huis. Bij de eens werd ons gevraagd om onze vaccinatie, maar dat bleek in order te zijn. We hadden voorzien dat Roemenië nog geen probleem zou worden, maar voor Bulgarije moeten we een plan hebben. 13 augustus willen we in Sofia zijn en Bulgarije heeft op dit moment vrij strenge regels. Dat wordt nog leuk.
Tijdens de stop waren er nog twee leuke dingen gebeurd. Allereerst viel het op dat iedereen aan het roken was in de trein terwijl de trein stilstond. Kan gewoon hier. Een van de rokers hebben we gedoopt tot: Miami vice guy. Hij deed ons gewoon echt aan hem denken. Hij leek een beetje verstrooid, rookte een sjekkie binnen, en sloeg voor de grap de verzegelde nood deurvergrendeling kapot 🤣.
Het laatste deel van de reis gebeurde er iets onverwachts. De verveling sloeg toe, dus we gingen onze foto’s delen met airdrop omdat daar geen data voor nodig is. Iedere keer zien we wel een andere telefoon eronder staan. Deze keer stond hier “ana’s iphone” en dachten: wat kan er nou mis gaan?
Na een tijdje krijgt Jur een foto terug waarop alleen “lekker” stond. Wij waren helemaal verbaasd. We zitten toch in Roemenië, je moet wel gek zijn om hier als nederlander te zijn… maar goed. We kijken om ons heen en zien dat ze de hele tijd al achter ons zit en ons kon horen…
Thijs nodigt haar uit om bij ons te komen zitten en we raken aan de praat. Ze verteld dat ze studeerd in Groningen en haar familie in Roemenië woont. Ook nodigt ze ons uit om kennis te maken met Roemenië.
Eenmaal aangekomen in Timisoara zouden we eerst naar hostel gaan om onze spullen neer te zetten en te douchen (het is hier boven de 30 graden). Daarna bijkletsen op een terrasje met Ana. In de hele stad waren maar een paar terassen open en toevallig was café Hype ook 2 minuten lopen vanaf het hostel.
Het was leuk om te horen wat de verschillen zijn tussen Roemenië en Nederland, Ana kon hier natuurlijk veel over vertellen. Politici zijn hier bijvoorbeeld het best betaalde beroep en water uit de kraan drinken is voor zigeuners, wat een best slechte gewoonte is natuurlijk.
Volgens Ana zou je met een Roemeniër en een drankje nooit een gesprek stil kunt laten vallen, ze houden van “verhalen” maar wij noemen dat mythes. Zo gingen we dus tot laat door. Daarna gedag gezegd en bedankt voor de leuke avond.

Geschreven door HarryVakantie