Wat waren de plannen voor vandaag? Eerst even wat eten scoren, dan de fietsen inleveren, de bus pakken naar bohinj waar ana ook heen zou gaan en daar vervolgens zwemmen en gebruik maken van haar supboard. Voor jur en mij begon onze dag met een kleine verassing, namelijk de ene fles yoghurt die nog over was van gisteren, en dus een dag uit de koelkast was geweest. Dit hield ons niet tegen uiteraard. Na dit heilige ontbijt zijn we doorgegaan zwaar beladen naar de Mercator om echt eten te halen, ook voor de rest van de dag. Vanaf hier zijn we doorgefietst naar de bushalte. Naast de bushalte was de fietsenwinkel, dus die hebben we ook meteen even ingeleverd. Een ding zat mij nog niet helemaal lekker, en dat was de super zware tas die ik de hele dag mee zou moeten zeulen. Ik ben de moeilijkste niet dus we gaan maar weer lekker rondvragen of we ergens onze tas konden laten. Eerst probeerde we het busstation zelf, dit was 3,5 pp en ja dat is natuurlijk te veel. Misschien iets van een winkel, hotel of hostel zoeken waar we GRATIS onze rotzooi achter kunnen laten. Allereerst een viswinkel, nope, een adventure tour winkel, “nee dan krijg ik zeker de schuld als het wordt gejat?”. De derde keer echter was het raak. Een hostel waar een vrouw ons vertelde dat het niet haar probleem was als de tassen wegwaren bij terugkomst, maar we mochten wel daar onze tassen droppen. Het was ongeveer 1 minuut lopen van de bushalte dus dat was prima. We moesten nog een half uurtje wachten op de bus en in die tijd kochten we een kaartje voor heen en terug. De busreis duurde 40 minuutjes en in die tijd kon ik flink inhalen met mijn reisblog. Walter en ik zaten voorin trouwens, en daar konden we de chauffeur lekker zijn rijden, blijft fascinerend. We hebben zelfs een foto van de chauffeur terwijl hij aan het bellen was, “Only in Slovenia”. Bij aankomst moesten we een kwartiertje lopen naar de plek waar we vorige jaar met ana waren. Dit jaar zet ze echter 5 minuutjes verder, maar dat maakte niet veel uit. Ze was hier met haar moeder en 2 honden. Eentje van haarzelf en eentje om op te passen. We gingen er meteen vandoor met het paddleboard en uiteraard gingen we zwemmen. Toen we uitgespeeld waren vroeg ana nog doodleuk of we even met haar naar de boei gingen zwemmen. Ik kon hem bijna niet eens zien zo ver was hij, maar dat beloofde leuk te worden. Ana is trouwens getraind triathlonner en heeft onder andere meegedaan aan 2 ironmans. Ze kon ons dus wel even laten zien hoe je moest zwemmen. Walter en jur volgende ons met zn tweeen op het paddelboard. Bij de boei aangekomen hebben we ze er natuurlijk afgegooid en op de terugweg is jur zelfs ook nog meegezommen. Aan het einde van de vakantie kan hij net zo hard als wij, ik ben er zeker van. Verder hebben we nog wat met de honden gezeten en gepraat met Nederlanders die naast ons zaten. Om 15:00 moesten ana en haar moeder terug, dus toen hadden we geen paddelboard meer. We zijn nog een uurtje gebleven en daarna ook teruggegaan naar de bushalte. Ana heeft ons trouwens verteld dat we bij haar konden slapen die avond😃, dus dan hoefden we geen slaapplek meer te regelen. We konden uiteraard haar keuken gebruiken dus we hebben wat tosti spullen gekocht bij de winkel en zijn toen de bus ingestapt. Deze bus ging naar Ljubljana via Bled bleek achteraf. Het zou natuurlijk top zijn als we erin konden blijven zitten, maar onze tassen lagen nog in Bled bij het hostel. Echter zijn we slimme jongens dus hadden we een plan gecreëerd. Wat nou als we bij de bushalte in Bled uit de bus rennen, de tassen haalde, en vervolgens weer in de bus stapte. Dit konden we uiteraard vrij snel doen, dus het zou kunnen lukken. Bovendien als we dit zouden doen dan hoefden we geen extra kaartje te kopen van Bled naar Ljubljana, en dat scheelde weer 25 euro in totaal🙂 (het kaartje wat we hadden was alleen een retourtje Bled naar bohinj). Eenmaal in Bled aangekomen begonnen de zenuwen te komen en hebben we ons plan nog een beetje gefinetuned. Er was altijd een flinke file in Bled dus wat nou als we uitstapte en het laatste stukje gingen rennen naar onze tas. Dan zouden we nog dat kleine beetje extra tijd winnen. Achteraf bleek dit een hele Goeie move. Jens bleef in de bus en de andere drie gingen de 4 tassen halen. We hebben flink hard gerend, en zaten na dit avontuur helemaa bezweet en uitgeput weer in de bus. Scheelt toch weer 25 euro. We kregen zelfs complimenten van de mensen in de bus: “good run!!”. Ook de buschauffeur was tevreden met ons 😃. Het laatste uur hebben we lekker in de bus gezeten en onderweg heb ik weer wat aan de blog gewerkt. Ook heb ik ana gevraagd of ze ons op kon halen in Ljubljana want haar huis ligt in een buitenwijk 10 kilometer van het centrum. Vanaf het station zijn we nog even een kwartiertje in haar richting gelopen en daar heeft ze ons opgehaald. Haar huis was in een soort buitendorpje van Ljubljana, op het platteland. Ik verbaasde me dat er zoveel boerderijen zo dicht bij de stad waren. Aangekomen bij haar huis zijn we tosti’s gaan maken en hebben we nog wat gekletst. We hebben 2 kamers toegewezen gekregen van Ana met een groot bed erin. Echt een top overnachting, bedankt Ana! We zijn net als Ana lekker vroeg gaan slapen, want de volgende dag hadden we weer een nachttrein en dat betekende niet zoveel slaap.

Geschreven door HarryVakantie