Vannochtend stonden we nog al laat op omdat we gisteren tot laat in de stad waren. Om 11 uur waren we ongeveer wakker en om half 12 kwam de eigenaar de kamer in om te vragen wanneer we van plan waren te vertrekken, omdat het uitchecken voor 11 uur moest gebeuren, oops.
We hadden afgesproken met de meiden om elkaar in de ochtend te ontmoeten en dan nog de laatste dingetjes van de stad te bezoeken. Klara had een hotel in dezelfde straat dus ze sloot meteen aan en vervolgens gingen we naar de supermarkt. Nina zou later aansluiten wanneer we klaar waren met ontbijt. We hebben even snel wat gehaald in het winkelcentrum en zijn toen naar de rivier gelopen om vervolgens daar te ontbijten. Klara verbaasde zich over onze manier van ontbijten. Een yoghurtje en brood met chocopasta. Vandaag zou het 40 graden worden dus wel moesten ten allen tijden de schaduw opzoeken, wat was dat zonnetje aan het branden. Na het ontbijt liepen we richting de bazar. Ik had inmiddels Nina geappt om te vragen of ze ook kwam. We hadden afgesproken op de brug en daar Joinde ze ons. We zijn vervolgens even naar het park gegaan, want lopen in deze brandende zon wilde niemand. Inmiddels was het al bijna 15:00 uur en dat was de tijd dat Klara richting de bus moest gaan. Haar volgende bestemming was Kosovo. Ons plan was dat we savonds rond 22:00 de trein zouden pakken naar vranje en dan daar zouden slapen in een hostel. De ouders van Nina vonden het iets te veel gevraagd om ook 4 random gasten in huis te nemen, begrijpelijk. Later hoorde we dat dit te maken had met haar opa, waarmee het niet zo goed ging. Wel mogen we morgen bij haar eten en heeft haar moeder een cake gemaakt voor ons 😊. Overdag zullen we een berg gaan beklimmen 😏. Nu we toch een beetje tijd over hadden tot 22:00 en Klara met de bus ging bracht het ons op een idee. Laten we kijken of er misschien een bus gaat, en ja hoor wat een verrassing er gaat een bus. Zou die om een goede tijd gaan? En ja hoor, om kwart voor 5, hoe perfect wil je het hebben. Dus het nieuwe plan was dat we niet savonds naar vranje gingen, maar dat we eerder gingen, wat natuurlijk super was. Even langs de hostels om de spullen te pakken en op naar het busstation. We hebben daar Klara uitgezwaaid en zijn vervolgens even op een terasje gaan zitten met WiFi. Hier konden we de rest regelen voor onze overnachting die avond. Nina heeft haar moeder gebeld en gevraagd of ze langs wilde gaan om te vragen bij het hostel of er nog plaats vrij was. Een van de vele voorbeelden van de moeite die Nina en haar ouders hebben gedaan voor ons. We moesten verzamelen bij platform 4 om de bus in te gaan. Nina vertelde ons over de “gipsie people”, die ook veel in deze bus zaten. Toen we de tassen in het ruim deden zagen we dat de busschauffeur nogal moeilijk deed over de bagage van deze mensen. Ze namen nogal vreemde dingen mee kwamen we later achter. Eenmaal in de bus heb ik wat aan mijn blog verder geschreven en wat meer gepraat over wat we die avond gingen doen als we in vranje waren. Het duurde maar 2 uurtjes, en de bottleneck zat hem bij de grens. Als de grens snel zou gaan dan zou de bus sneller zijn en anders zou hij er langer over doen. Bij de grens moesten we allemaal uit de bus voor een check van het ruim en we moesten een mooie nieuwe stempel in het paspoort laten zetten.
Uiteraard werden er gekke dingen in het ruim gevonden en de douanen waren niet helemaal blij met de vondst. Ze hadden hij hele tassen volgestopt met rauw vlees. Na een minuutje of 10 was de man de douanen er klaar mee en mochten we door. In de bus heb ik Nina nog geholpen met haar simkaart wisselen. Servië en Macedonië zitten namelijk niet bij interbundel, dus hier werkt je internet alleen met bizar hoge kosten. De man die haar de simkaart heeft gegeven in de winkel heeft alleen eeeeeen klein foutje gemaakt. Hij heeft de simkaart op een groter briefje geplakt zodat hij niet kwijt zou raken. Enige punt van verbetering was te vinden in het feit dat hij de plak kant op het goude deel van de simkaart had geplakt. We hebben de simkaart geprobeerd, maar hij deed het niet meer. Tenminste, na een gronde schoonmaakbeurt was hij weer goed genoeg. Maar het was zeker niet simpel. Wat me direct opviel aan Servië was dat er niet heel veel mensen leven. Er was veel natuur en veel loze ruimte. Verder zag het er op Google maps uit als een Franse camping (geel gras), maar in werkelijk was het heel groen en waren er bergen met groene bossen erop.
Toen we aankwamen moesten we een taxi regelen en haar moeder was er met de auto om de andere mee te nemen. Nina zei dat we geen Engels mochten praten omdat toeristen veel meer zouden betalen voor een taxi. Het ritje zou voor haar 1,50€ zijn, maar voor ons 6,-. Slim dat ik was zei ik tegen een taxi driver hello. Ik dacht dat het haar vader was 😉. De moeder van Nina was met een Volkswagen golf uit 1980. Ik ben 2x met de golf meegereden, en beide keren vond ik het zo geweldig. Wat een leuk autootje. In Nederland zou die al lang niet meer door de keuring gaan, maar hier doet hij het gewoon prima. Of wat er daar in huis vaak werd gezegt; pico bello! Nina woont het grootste deel van haar leven in Italië en haar ouders en opa en oma zijn volgensmij ook voor een groot deel Italiaans.
Dus, terug naar de rit met de auto naar ons hostel. Ik weet nog goed dat Jens en ik bij haar moeder in de auto zaten en eigenlijk gewoon alleen maar aan het lachen waren. We verstonden haar niet en konden bijna niet met haar communiceren. Toch wees ze naar dingen en kwamen er woorden langs die op het Nederlands Engels Frans of Duits leken, en dan konden we het begrijpen. Ze vertelde ons over de nieuwe camera’s die de politie heeft opgehangen om beter op verkeerboetes te letten. De taxi ging door oranje maar zij wilde persee stoppen omdat de politie de laatste jaren echt heel streng was geworden zei ze, logisch ook hahah. Aangekomen bij het hostel liepen we een tuin binnen en Nina regelde de sleutel naar onze kamer. Het was een soort extra kamer van het huis, en dat verhuurde ze. Vervolgens liet Nina ons even alleen om om te kleden en te douchen. Dat uur was uiteraard zo voorbij omdat we WiFi hadden en we moesten douchen. Toen ze terugkwam had ze inderdaad make up opgedaan en andere kleren aangedaan. Het eerste wat we gingen doen is naar haar vader. Haar vader zat in een café en ze wilde hem graag zien omdat ze binnenkort naar Australië gaat en hem dan meer dan 6 maanden niet kan zien. Opnieuw dacht ze dat we dit misschien wel “boring” zouden vinden en dus daarom wilde ze niet heel lang blijven, maar het tegendeel bleek!!! Ik heb zelden zo”n warme man ontmoet. We gingen zitten en hij gaf ons allemaal een hand. We moesten een beetje via Nina met hem praten, omdat hij alleen Italiaans en Servisch kon (denk ik). Toen hij hoorde dat we Nederlands waren begon hij meteen spelers van Ajax op te noemen😄. Voetbal is ten slotte de taal die iedereen spreekt. Wat hij ook echt heel graag wilde was dat we met hem een rakija zouden drinken. Het is een lokale sterke drank en ik weet niet waar het op moet lijken. Volgensmij is het gemaakt van pruimen. Zo”n offer kan je natuurlijk niet af staan, wanneer maak je dit nou mee? We kregen allemaal (behalve Jens, hij had een cola) een rakija, en hij proostte een voor een met ons, iedere keer degene in de ogen kijkend. Ondertussen rookte hij trouwens ook nog, want ja in Servië mag dat gewoon nog binnen. Ik moet zeggen ik heb heerlijk aan de tafel gezeten bij haar vader en het eerste uur was ineens over. Ik denk dat Nina ernaast zat wanneer ze ons vertelde dat haar vader saai was. Ik weet niet goed hoe ik het moet uitleggen maar ik vond het echt een super interessante en aardige man. Daarbij deed hij er alles aan om te zorgen dat wij zijn gasten waren. We mochten absoluut niet betalen en hij stond erop dat we rakija namen, ik vond het zelf wel grappig. Als ik naar hem keek zag ik gewoon een rasechte Serviër, en ik denk dat dat echt cool is. Helaas moesten we na dat uurtje wel weer door omdat we nog niet hadden gegeten. Dat was trouwens normaal, want volgens de traditie moet je eerst drinken en dan pas avondeten. Naborrelen is niet gebruikelijk. Nina had al een suggestie voor een restaurant waar ze volgensmij vaker is geweest. We liepen door de winkelstraat en verbaasde ons over hoe druk het op straat was. Het was een maandagavond. Bij het restaurant bestelde ze 5 maal traditioneel eten. Lekker makkelijk, ik weet niet eens of ze in Nederland gewoon weg zouden lopen of je zouden uitlachen. Het stond namelijk niet op het menu. Wat we ook een beetje gek vonden waren de totaalprijzen die achter sommige gerechten of dingen op het menu stonden. Laten we het erop houden dat voor de prijs die daar stond, je in Nederland nog niet eens een servetje laat staan bestek krijgt. Zo onbegrijpelijk. We maakte er daarom ook meteen een mooie wedstrijd van. Wie kan de totaalprijs goed raden? Nina heeft gewonnen. Misschien leuk als jullie ook kunnen meeraden?
Onze bestelling was 5 maal traditioneel eten, een fles wijn, een cola, en 2 biertjes en 2 brood mantjes en een salade als starter.
Het traditonele eten wat echt weer een ervaring. We kregen echt een hele hoop vlees bestaande uit allemaal verschillende soorten. Daaronder waren frietjes te vinden. Volgensmij zijn er foto’s van.
We hebben zo lang in het restaurant gezeten dat het inmiddels 12 uur was 😬. Nina had 2 vriendinnen gesproken die na ons eten wel graag met ons nog wat wilde drinken bij een bar met Live muziek. We hebben betaald en zijn gaan lopen door de super levendige straten naar deze bar. Alles was super dichtbij het centrum, dus ver was het niet. We hebben daar nog een uurtje gezeten, want om 01:00 stopte daar ook de live muziek. Überhaupt al leuk dat er tot 01:00 op een maandag nog live muziek is. We zijn nog even op het terras van de bar blijven zitten omdat we nog uitgepraat waren. Toen het op een gegeven toch wel een beetje koud werd leek het ons een goed idee om terug naar het hostel te gaan. We namen afscheid van onze lieve reisleidster en gingen lekker slapen. Morgen stond er weer een hoop op het programma.

Geschreven door HarryVakantie