Dag 23, Berlijn - Berlijn. 18 km

De route:
Fietsen door de stad, veel over de stoep gefietst met betonplaten.

Het weer:
Lekker zonnig, nog wel een frisse wind, dus nog met windjack aan.

De technische gegevens:
Batterij gebruikt, beetje leeg, meer lopen dan fietsen.
Gemiddelde snelheid 7 km p/u.
Fiets een paar keer op slot gezet, de laatste keer was de batterij toen we terug kwamen los, maar hij zat op slot dus hij kon er niet af.

Het verslag:

Berlijn. Veilig achterop

Wat een stad. Zo veel te zien. Zo veel verschillende mensen van heel dun tot heel dik en alles ertussen in. Zo veel verschillende kledingstijlen van heel hip en modern tot heel antiek en raar. Zo veel verschillende flats en gebouwen. Het is een hele belevenis. En zo’n dag maakt ook moe.

Nu eens niet om zeven uur je bed uit om om negen uur te kunnen vertrekken. Nu eens in gewone kleren op pad. Al had ik toch mijn fietsbroekje aangedaan onder mijn lange broek. Net even prettiger.

En dan die stad door veilig achterop bij Hans, al kneep ik hem wel een paar keer. Ging wat eerder weg bij een stoplicht. Jaaa, ik moet wel mee. Maar het is allemaal goed gelukt. Stoep op, stoep af, oversteken fietspad, fietspad stopt dus op de weg, fietspad midden op de stoep met van die betonplaten. Fietsen op de stoep slalommend om de mensen heen doet iedereen. Echt een hele belevenis.

En omdat onze fiets in Berlijn is gemaakt zijn we naar de maker gegaan. Dat was een leuke ontmoeting. Heel enthousiast. Vroeg of wij de fiets bij hem wilden laten ombouwen. Vertelde wat de mogelijkheden waren. En als degene in Nederland wilde weten hoe dan mocht hij contact opnemen. Een leuke opsteker nu.

Ons eerste doel afgevinkt. Op naar het centrum. Fiets goed vast aan een paal en fotograferen maar. Genoeg te zien.
De tweede was de brug met de torentjes, die moest en zou gefotografeerd worden. Voordat dat gebeurde waren er al heel wat andere opvallende dingen gefotografeerd. Het. Zijn soms de kleine dingen die het doen. Versieringen, een jaartal, een put of een raampje. Het is kijken, kijken en kijken. Weer lopen naar de andere kant en ja van die plek moet het een mooie foto worden. Soms blijf ik even staan om iets te lezen en moet dan vooruit of achteruit kijken om te zien waar Hans is en het komt altijd weer goed.

De grote fontein van Neptunus met de figuren eromheen was prachtig om te zien. Er zal vast een verhaal bij horen, maar dat kennen we niet en staat ook nergens vermeld. Op bepaalde delen van het beeld glom het verschrikkelijk. Veel beelden moeten aangeraakt worden of het nou mag of niet. Men doet het toch. De glimmende borsten zijn blijkbaar erg gewild.

Ook de mensen op het plein zijn vaak ongewild dankbare objecten voor onze fotograaf. Wat te denken van de drie dames met ieder dezelfde jurk aan. Je vraagt het ze niet, maar zou het zijn om elkaar makkelijk terug te vinden.

In de grote televisietoren zijn we met de lift helemaal naar boven gegaan en hadden een schitterend uitzicht over de stad met heel veel uitleg over bepaalde gebouwen. Ook hier weer heel opgebouwd na WOII. Veel oorspronkelijks is er niet meer, maar het valt niet eens op. Zo goed als ze vaak alleen maar de oude gevels weer hadden opgebouwd en de rest alles nieuw.

De meeste indruk maakte op ons wel het laatste stuk muur dat eens de stad in tweeën deelde. Kunstenaars uit allerlei landen hebben zich op die stukken muur uit mogen leven met in gedachten die scheiding door een muur. Mooi gedaan. En. Hier was niet overheen gespoten. Dat was heel aangenaam, want Berlijn is niet alleen een stad van veel graffiti, maar ook van posters en van stickers plakken op zoveel mogelijk objecten. Als je maar gezien wordt. Op monumenten, en dat is dat stuk muur dus, wordt het blijkbaar niet gedaan.

Tja en dan is het eten en avond. Genoeg geweest voor mij, maar niet voor Hans. De twee heel grote figuren ergens boven het water wilde hij toch nog vastleggen. In de grote televisietoren was al uitgelegd dat het er drie zijn en dat ze uitbeelden dat drie stadsdelen sinds 1990 weer verbonden zijn. Prachtig gedaan. Op de brug over het spoor en langs de Spree zaten de mensen op de zonsondergang te wachten. Maar Hans vond een andere locatie.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen