Dag 7, Calais - Boulogne sur Mer, 50 km.

Weer:
Fris en koud in het begin, bewolking en harde zuid westen wind, in de middag zonnig en warm, minder wind.
Route: zwaar, veel moeten klimmen, korte pittige klimmetjes, waarbij 9 tot 10% geen uitzondering was. Ja het gaat nu dus echt gebeuren.

Voordat we vertrokken Calais bekeken en de fiets na laten kijken, daarna een museum terrein bezocht, koffie gedronken en tegen 12:00 uur vertrokken.

Het was weer goed wennen aan de klimmetjes, de versnelling deed het goed, bij 9% en 10% in de laagste stand, de andere stukken in zijn 3 of 5 kunnen rijden. Het ging net, niet hoeven lopen.

Goedkope kamer

Hans staat boven op een stoel om de stekker van de televisie er uit te halen en er een andere stekker in te doen. Ja, moderne reizigers als we zijn hebben we veel bij ons dat opgeladen moet worden. Een helm met microfoon, een telefoon, een iPad, een gps, een fiets lampje. Het is heel wat.
En de kamer die we gevonden hebben is goedkoop. Vandaar die stoel. Dan weet je dat er iets anders zal zijn. Gelukkig zat de douchekop goed. Was de douche warm, maar lag er geen handdoek op de grond en stapte je zo met je natte voeten op de vloer.
Nog fraaier was het dat het gordijn niet helemaal dicht kon en je zo te kijk stond als je onder de douche vandaan kwam. Was helemaal niet moeilijk hoor. Het gordijn kan nu dicht. Ja, die stoel. En ach wij zullen heus wel slapen.
Toch nemen we in de volgende plaats maar een iets duurder hotel. Hier ontbreken de hangertjes. Maar een keer geen shirtje en sokken uitspoelen ruikt toch niemand.
Opgeladen zijn wij inmiddels ook. Een lekkere pizza gegeten en de serveerster teruggestuurd naar de keuken, want witte wijn drinken uit een warm glas is het nou net niet.

Wakker worden. Gekrijs van meeuwen. Opstaan en over de zee uitkijken. De boten die naar Ierland en Engeland varen. Vaag de krijtrotsen zien liggen. Prachtig. En dan moet onze dag nog beginnen.
We hebben echt moeten werken. Heel wat keren gingen we omhoog en dan werden we ook iedere keer verrast met prachtige panorama’s. Dat glooiende en het geel van het raapzaad en het groen van het gras.
Naar het oosten gestuurd worden, omdat de weg niet anders gaat. Een bocht om en weer naar het westen naar de zee met dat prachtige licht.
Het kan niet op. In de verte bij de zee koeien die op het randje lijken te grazen. Een steile weg naar beneden en dan niet een lekkere aanloop kunnen nemen voor de volgende klim, want bijna beneden maakt de weg een venijnig bochtje waardoor we af moeten remmen. Schakelen en trappen maar weer. Degene die dacht dat het twaalfde gebod altijd werkt heeft het mis.
(Raadsel voor degenen die niet weten wat dat is, net als het elfde gebod. En dat houden we even zo.)
Hans twijfelt en zegt later dat we nog meer moeten klimmen, maar op het kaartje staat duidelijk een gunstig pijltje voor ons.
Gelukkig pakte dat ook zo uit. Hoefden we weer een stuk niet langs de weg. Tussen de weilanden door is een stuk aangenamer en hoor je de vogels zingen en zie je ze vaak niet. Een paar fazanten vliegen op, patrijzen zoeken een veilig heenkomen en wij kunnen zelfs even rustig een plasje doen. Het is nog geen vakantieseizoen.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen