Dag 17, 6 mei. Stralsund - Wolgast, 87 km

De route:
Stralsund - Devin - Meskenhagen - Neunkirchen - Greifswald - Kemnitz - Neundorf - Ludwigsburg - Gahlkow - Vierow - Lubmin - Spandowerhagen - Freest - Kröslin - Gross Ernsthof - Tannenkamp - Wolgast.
De route wederom goed gemarkeerd. De eerste 13 km over een keiweg, daarna asfalt, afgewisseld met bosgrond en grindpaden.lange saaie wegen, maar dat maakte niet uit, want het regende en er was toch niets te zien, later toen de zon kwam werd het weer interessanter.

Het weer:
Toen ik op stond rond 06:00 uur was het stralend zonnig, maar om 08:00 begon het te miezeren, motregen, dat bleef tot we koffie hadden gedronken, want toen begon het opeens harder te regenen, gelukkig niet lang. In combinatie met de wind was het koud, maar we hadden ons goed aangekleed. De regen duurde kort, daarna weer motregen, sproeiregen. Bij de middagpazuze rond half twee was het droog en kwam de zon door. Dit tot in de avond.
Van de wind hadden we weinig last, af en toe als we weer naar de zee reden, maar meestal schuin achter of in het bos en daar merk je niets van de wind.

De technische gegevens:
Om 09:00 uur vertrokken om 11:00 uur koffie gedronken, toen hadden we er 35 km op zitten, om 13;30 uur broodje eten, waren we ongeveer op 58 km en om 16:00 uur gestopt. Geen problemen gelukkig met de fiets, regenkleding voldeed. Zuinig omgegaan met de batterij, hij was toen we stopten nog niet leeg.



Het verslag:

Die niet De ooievaar.

Daar denken we over na hoor. Zo’n titel. En die komt pas aan het einde van de dag als we de dag nog eens herbeleven. Die begon toch niet erg lekker met dat gemiezer. Maar ja. Na regen komt zonneschijn. Wel eerst er door heen zien te komen. Heel af en toe toch nog een foto. De route is toch niet zo als op Rügen. Hier toch regelmatig een fietspad langs een autoweg en dan opeens 13 km lang gehobbel over van die keitjes. Moest wel een keer afstappen om de billen even te laten ontspannen. We waren blij dat dat afgelopen was. Een bos in, een bos uit, stukje langs de kust, een weggetje tussen vakantie/tuinhuisjes door. Afwisselend was het dus wel. Links en rechts velden met koolzaad en haver, maar omdat er ook een autoweg was voelde het toch anders.

Zin in koffie hadden we. De bakkerij/conditorei bleek erg in trek. Het zag er allemaal zo lekker uit dat er mensen waren die niet een, maar twee gebakjes namen en heerlijk oppeuzelden. Aten ze voor twee?
Toen we bij de fiets kwamen stond er een ooievaar. Zou zo maar kunnen dat ze voor twee aten. Nou ja, wij niet hoor? Gelukkig vloog hij weg toen Hans zijn camera pakte. Stel je voor zeg.

De zonneschijn kwam en toen het tijd was voor pauze vonden we toch weer een mooie stille plek. Een plek waar de beroemde Duitse schilder Caspar David Friedrich ook zijn voetsporen had achtergelaten. Men viert zijn 250e geboortedag in deze omgeving met tentoonstelling.

In Wolgast maakten we een rondje door de oude stad. Zagen vreemde foto’s op de muur bij de kerk. De kinderen op die foto’s zagen er niet bepaald vrolijk uit. Een uitleg ontbrak. Bij een aantal gebouwen was die uitleg er wel. En wat toch wel opvallend is, is dat na dat zo’n stad is afgebrand, dat ze hem zo veel mogelijk in de oorspronkelijke stijl weer opbouwden.

Nee vandaag geen juweeltje zoals gisteren. Dat was toch een mooie titel?

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen