Dag 16, 5 mei. Poggenhof - Stralsund. 75 km.

De route:
Poggenhof - Schaprode - Granskevitz - Trent - Grossow - Gingst - Volsvitz - Rattelvitz - Varbelvitz -Murswiek - Waase - Marlos - Haide - Suhrendorf - Wusse - Marien - Varbelvitz - Gross Kubitz - Lüssvitz - Unrow - Landow - Dubvitz - Rothenkirchen - Drammendorf - Rambin - Breesen - Gurvitz - Altefähr - Stralsund.

De route weer prima aangegeven, maar de wegen waren niet al te best, of je moest de autoweg nemen, maar die hebben we zoveel mogelijk vermeden moesten over heel veel soorten wegen, wederom, zand, bos grond, steenslag en beton platen, die zijn hier op het eiland wel erg veel. 10% onverhard, 40% betonplaten en 40 % asfalt.
Als we langs het water reden dan werden we aangevallen door duizenden kleine vliegjes en muggen.

Het weer:

Koud, eerst weinig wind, windkracht 2 en later windkracht 4 uit het noord-oosten, soms mee en soms tegen, omdat we nogal veel omwegen maakten. Vooral de binnen wegen geven mooie uitzichten. In combinatie met de witte wolken en blauwe luchten met het koolzaad en de jonge lichtgroene blaadjes van de bomen was fantastisch.

De technische gegevens:
Laat vertrokken, omdat ontbijt pas om half negen kon. Half tien vertrokken en rustig met windje mee.Om 11:00 uur eerste café met koffie gevonden. Daarna door tegen de wind in naar het volgende eiland. Om 4 uur gestopt bij het appartement. Gemiddelde van 17 km p/u. 4 uur fietsen. Temperatuur gemiddelde van 16 graden, tegen de wind in voelde het stukken kouder. Weinig of geen klimmetjes gehad, een paar keer zoals in de duinen bij ons, maar niet zoals in Frankrijk waar je telkens stevig moet aanzetten. De batterij in ecostand gehouden en er was nog over voor 40 km.

Het verslag:

Titel?

Ja. Vraagteken. Wordt het wind, wolkenluchten, vogelgezang, stilte, uitzichten of juweel? Daar wordt over nagedacht onderweg terwijl ik om me heen kijk naar al het moois en Hans op bepaalde mooie plaatjes wijs. Het is ook zo uitzonderlijk mooi. Met geen pen te beschrijven zeggen ze weleens, maar ik probeer het toch.
En oh ja, we zijn ook in Stralsund aangekomen. Had ook nog een titel kunnen zijn. Doen we niet.

Best aardig hoor deze stad met zijn bakstenen gotiek gebouwen, zijn brede straten met kinderhoofdjes, keitjes zeggen ze geloof ik ook. Het fietst niet fijn en het loopt niet fijn. Soms hebben ze en rijtje platte tegels gelegd. Het lijkt erop, we hebben het nergens gelezen, dat er hier niets vernield is in 40-45. Dat geeft toch wel een bepaalde sfeer aan zo’n stad.

We hebben een appartementje geboekt en maken zelf wat eten klaar. Scheelt een stuk in de kosten. Morgen weer verder, want tijdens het boodschappen doen zagen we toch al heel wat. We zijn verwend met die prachtige tocht over Rügen. We zoeken de velden en de stilte weer op.
De wind was toch niet zo krachtig als gisteren, maar achter Hans zijn rug bleef ik heus niet warm al trapte ik genoeg mee. Mijn armen werden koud. Gaat ook weer over als we dan van de wind afgaan en de zon je even opwarmt.

Staan we stil voor een foto dan luisteren we naar het vogelgezang dat tussen het bijna manshoge koolzaad te horen is. Alleen wij twee. Verder zien we bijna niemand. Een paar fietsers, een auto. Dat is alles. We kunnen zowaar ergens koffie drinken en besluiten om dat extra rondje langs de kust nog te doen. Geen makkelijk pad op het laatst. Ooit is het geasfalteerd geweest. Maar ach. En en, dat juweel.

Wel. We kijken hoe laat het is en zeggen dan opeens dat we maar eens ergens op een windstil plekje in de zon, ook dat nog, maar eens een broodje moeten gaan eten.
Vind je echt niet zomaar direct. Soms heb je dan geluk. Zeker deze keer. Een oud kerkje staat daar verscholen tussen het groen in zo’n klein dorpje. De deur staat uitnodigend open en aan beide kanten een bank. Kan niet beter. De zon staat er nog niet op, nog even wachten. In het halletje een glazen deur die open gaat als je op een knop ergens aan de zijkant drukt.

En dan? Dan sta je in een heel oud kerkje waar de tand des tijds aardig zijn best heeft gedaan. Niets is meer perfect, maar toch. Wat een schoonheid. Een houten plafond waar wat planken uit zijn gevallen, hopelijk niet tijdens een dienst. Prachtig beschilderd geweest. Je ziet zeker nog afbeeldingen. De kansel is in stukken bewaard gebleven. Hij moet prachtig zijn geweest. Gaten in de muren waar balken hebben gezeten. Voor aan de rechterkant, ik zie het nog voor me, is op een stok een boomtak vastgemaakt. Een stukje van boven een korte tak dwars erop. Een simpel kruis, maar mooi in al zijn eenvoud. Kleine resten van fresco’s duiden erop dat de wanden ooit prachtig versierd waren. In de nissen lijstjes met bijbelteksten en bijzondere gedichten.

Buiten gekomen laten we al dit moois op ons inwerken en zitten we inmiddels in het zonnetje ons broodje te eten. De kastanjebomen met hun duizenden kaarsen lichten op in de zon. Duizenden wensen. De goede verstaander begrijpt ons.

De heel oude graven laten nog wat letters zien. De mevrouw die Hans eerder sprak komt terug. Of we iets in het gastenboek willen schrijven. Natuurlijk. Ik moet wel even een pen uit mijn tas halen en ga terug. Met portemonnee. Deze kerk heeft duidelijk ondersteuning nodig.

Geschreven door Hans-en-alies.avonturen