Na de rijstterrassen gaan we door naar een kustplaatsje, San Juan. San Juan is een klein stadje aan de westkust van Luzon, het eiland waar ik de afgelopen week op geweest ben. De rit naar San Juan valt een beetje tegen. Een beetje heel erg zelfs. Ik ben namelijk kotsmisselijk geworden. Het begon eerlijk gezegd wel goed. Looman en ik kregen de plekken achterin de minivan met veel beenruimte en we zaten samen op een 4 persoons bank. Helaas reedt de chauffeur als een halve tamme die aan een aardbeving probeerde te ontkomen. Echt overal vol gas, wat een idioot. Het was de eerste keer in de afgelopen 3,5 maanden dat ik wagenziek ben geworden. En ik kan je vertellen; ik heb bij een hoop mensen in de auto/taxi/bus/watdanook gezeten die als een idioot reden. Dus dat rijgedag van de Aziaten ben ik inmiddels wel gewend maar de weg van Banaue naar San Juan was door de bergen. Bocht na bocht na bocht na bocht. Alleen maar bochten. En dan zaten wij ook nog eens achter in dat hobbel busje van hem, we stuiterde echt alle kanten op. Na een half uur was ik al kotsmisselijk. Na een aantal uur stopten we om wat te eten. Toen knapte ik eigenlijk wel weer een beetje op. Daarna gingen we weer verder en toen was ik gelijk weer na 15 minuten kotsmisselijk. Ik heb niet gekotst maar ik zat wel echt op het randje. Wat een rit…

In San Juan aangekomen eten we wat en gaan we redelijk op tijd naar bed. De dag erop gaan we naar het strand om surf les te nemen. San Juan staat namelijk bekend als surfplaatsje, daarom zijn we hier ook heen gegaan. Het weer is hier heerlijk. Een graadje of 30, strak blauwe lucht. Surf les is ook erg goedkoop; 8 euro per uur. De eerste dag hebben we 2 uur gesurft, echt gaaf. Ik vond het wel aardig moeilijk. Maar zeker leuk.

De dag erop hebben we niet gesurft omdat er geen golven waren. We hebben overdag wat aan het strand gelegen, eind van de middag zijn we naar San Fernando gegaan om wat dingen te kopen. We namen een jeepney, betaalde 10 peso per persoon (20 euro cent) en na een minuut of 15 kwamen we aan in San Fernando. San Fernando is een beetje een vieze stad vlak bij San Juan. Wat ik wel leuk vind is dat hier bijna geen toeristen zijn. De eerste keer dat we hierheen gingen heb ik geen 1 toerist gezien. Door iedereen wordt je dan ook aangestaard. Heerlijk. Van kindjes van een jaar of 5 tot oudjes van een jaar of 80, ze staren je allemaal aan. Wat ik altijd doe is lachen en terug staren. Die avond in San Fernando hebben we bij de Pizza Hut gegeten. Voor totaal €5,60 kregen we allebei een drankje, een soepje, een kleine pizza en een bord pasta. Dat is aardig goedkoop, zeker voor de Filipijnen. De Filipijnen blijken namelijk een stuk duurder dan de andere landen waar ik geweest ben. Verblijf, vervoer en het eten is allemaal een slag duurder. Maar goed, geld moet rollen natuurlijk.

In San Juan spreek ik ook nog met wat oude bekende af. Daan en Sophie zijn toevallig ook in San Juan. Hen heb ik in Laos leren kennen. 1 van de avonden gaan we met hun een drankje doen en spelen we wat kaart spelletjes.

Op zaterdag de 21ste gaan we weer naar het stadje, ditmaal om te pinnen. Op de terugweg zitten we weer in een jeepney die deze keer helemaal vol is getrapt. Er zaten maar liefst 19 personen achter in de jeep en voorin nog een chauffeur en nog 2 mensen. Verder was het “gangpad” afgeladen met boodschappen tassen en andere meuk van iedereen die in die jeep zat. Wij moesten er uiteraard als eerste uit en zaten voorin dus moesten over alles en iedereen heen klimmen. Jammer dat ik er geen foto van heb. Daarna gaan we naar het strand. Men had ons namelijk verteld dat de golven erg goed zouden zijn deze zaterdag. En daar was nies aan overdreven, de golven waren ongeveer 3 x zo hoog als andere dagen. Hierdoor had je ook een erg sterke stroming in het water, je werd elke keer als de golf was geweest terug gezogen het water in. In het begin toen we met een bal in het water aan het kutten waren was dat wel leuk maar toen we gingen surfen viel het wel erg tegen. Er waren namelijk niet alleen hogere golven en meer stroming maar ook veel meer golven. Elke keer als je een golf had gepakt moest je weer terug peddelen tegen de stroming in en dat kost onwijs veel energie. Naast dat waren wij ook gewoon veel te onervaren voor dit soort golven dus het wou niet echt lukken. 1 keer nog goed hard op m’n rug gevallen. Maar verder heb ik me wel vermaakt uiteraard!

Ik heb trouwens geen foto's van de echte hoge golven, helaas.

Geschreven door Giellah