Toen ik zaterdag na het ziplinen opzoek was naar een hostel hoor ik opeens iemand mijn naam roepen. Het waren 2 Nederlandse (je verwacht het niet) meiden die ik al eerder heb leren kennen in Luang Prabang, Antoinette en Hannah. Of ook wel Anton en Hans (ik heb het niet verzonnen). Toevallig liep ik ze hier dus in Huay Xai tegen het lijf. Zij gingen 2 dagen later meedoen aan The Gibbon Experience. Zaterdag en zondag heb ik met hun gehangen tot ik naar mijn bus moest om 17:00u. Ik ging namelijk weer terug naar Luang Prabang. Even 13u in de bus zitten.. Gelukkig heb ik een slaapbus geboekt maar toch begon ik er aan het eind van de middag wel aardig tegen op te kijken. Zeker nadat ik de verhalen van de meiden had gehoord die vaker in zulk soort bussen hebben gereisd. Je moet je een normale touringbus voorstellen maar dan met stoelen die helemaal plat liggen. Het probleem voor mij is de beenruimte. De stoelen waren prima alleen kon ik mijn benen nergens kwijt, althans daar was ik bang voor. Eenmaal aangekomen bleek dat ik ontzettend veel geluk had! Ik had namelijk een plek op de voorste rij en kon dus mijn benen laten uitsteken. De busreis ging ook een stuk sneller dan geplant waardoor ik uiteindelijk al om 4:00u in Luang Prabang stond i.p.v. 8:00u. Het viel allemaal wel mee dus. Toen alleen nog een paar uur wachten totdat ik kon inchecken in een hostel die ik trouwens nog even moest uitkiezen.

Aangezien ik vorige week al een paar dagen in Luang Prabang ben gebleven en voor m’n gevoel wel alles gezien heb ga ik de dag erop gelijk door. Ik ga terug naar Vang Vieng. Vang Vieng staat bekend als een feest plaatsje. Het is bekend geworden vanwege het tuben. Tuben kan je vergelijken met een kroegentocht, maar dan op het water. Je gaat namelijk met een groep van ongeveer 40 man op tubes (opblaasbare banden) de rivier af, van kroeg naar kroeg. Helaas zijn er tegenwoordig nog maar 2 pubs open i.p.v. een stuk of 20. Dit komt omdat er in het verleden een aantal doden zijn gevallen tijdens het tuben. Van die gasten die een hoop drank en drugs namen om vervolgens in de rivier te duiken, een rivier die op sommige plekken nog geen halve meter diep is. Maar goed je bent er zelf bij met je gezonde verstand (of blijkbaar niet).

In de bus naar Vang Vieng ontmoet ik een groep Duitse en Oostenrijkse gasten. Met hun ga ik naar een hostel en trek ik de komende dagen mee op. De volgende dag ga ik dus Tuben. Ik had vooraf al meerdere verhalen gehoord over het tuben. Dat het voorheen veel leuker zou zijn geweest omdat er nu nog maar 2 barren open zijn en dat er meerdere mensen zijn dood gegaan. Met dit in m’n achterhoofd stap ik in de taxi die ons naar de rivier brengt. Het was gelukkig een prachtige dag (de dag ervoor heeft het een paar uur gestort hier van het regen) dus dat zat al mee. Na een minuut of 30 drijven komen we aan bij de eerste bar. Het is een klein barretje aan het water, niks spectaculairs. Na een uur of 1,5 gaan we door naar de volgende bar. Het is wel echt heerlijk om met z’n alle een beetje op het water te drijven. Biertje erbij, zonnetje erbij. Na nog een keer 30 minuten drijven komen we aan bij de 2e bar. Deze bar stelt al heel wat meer voor dan de 1e. Er hangt bv een zipline boven de rivier waarmee je jezelf het water in kan slingeren. Lachen. Een uur of 3 later worden we opgepikt door de taxi’s en zit het er alweer op. Heb het erg naar m’n zin gehad! Als je gewoon een beetje normaal doet dan zal je heus niet zo gauw verzuipen daar. Ik heb gewoon wat rustiger aan gedaan dan normaal en dan is er niets aan de hand. ’s Avonds ga ik met de Oostenrijkse gasten eten bij de Indiër en vervolgens de hele avond saufen met de rest van de groep. Het was een mooie dag.

We blijven nog een aantal dagen in Vang Vieng, het is dan ook een relaxed dorpje. Op 1 van de dagen in huren we scooters en gaan we de Blue Lagoon opzoeken. De dag daarop huren we fietsen en gaan we een viewpoint opzoeken. Na 40 min fietsen en 40 min klimmen komen we aan bij het viewpoint, de top van een berg. Het was een hel om de berg te beklimmen aangezien ik de fout had gemaakt om op m’n slippers te gaan... Naast dat was het bloedheet, denk dat ik wel 5L gezweet heb. Maar het was het zeker waard. Wat heb je een verschrikkelijk mooi uitzicht vanaf daarboven. Naar beneden viel helaas ook een beetje tegen. Toen we weer naar beneden gingen was het namelijk al pikkedonker. Nu bleek dat niet het grootste probleem, het grootse probleem was naar beneden gaan op m’n slippers. Dit is wel iets lastiger dan omhoog. Ten overmaat van ramp scheurde m’n slipper ook nog eens in drieën nog voordat ik 5 stappen had gezet. Dus de rest op blote voeten gedaan, alsof je op lego loopt. Maar goed zoals ik al zei; het was het zeker waard.

Op een andere dag in Vang Vieng besluit ik om te gaan ballonvaren. Het kost 80 USD (rond de 70 euro). De groep met wie ik ben (en eigenlijk iedereen die ik erover spreek) vinden dat te duur. Ik vind het niet duur en het leek mij wel geinig dus dan maar alleen. Uiteindelijk heb ik er absoluut geen spijt van gehad. Ongeveer 40 minuten was ik in de lucht, op z’n hoogst 900m. In het begin was ik wel een beetje angstig toen ik die gasten die niet ouder dan 16 waren de ballon zag vullen. Het zag er namelijk niet echt professioneel uit, om het bescheiden te verwoorden. Maar na 5 minuten zweven was ik dat al vergeten. Wat was het ontzettend gaaf zeg!

Wat ook wel geinig is in Vang Vieng is dat er een hoop restaurants zijn waar ze continu afleveringen van Friends herhalen. Op de dag na een kroegentocht heb ik hier de hele dag gezeten.

Na Vang Vieng pak ik de bus naar het zuiden. Volgende bestemming: Thakek.

Geschreven door Giellah