De 2e rit was een stuk beter dan de 1e. Na Mui Ne gaan we dus naar Da Lat. Dit is een stad in de bergen. Dit was een stuk van 150 km. We zijn ongeveer 5 uur onderweg geweest. Voor we weggingen hebben mensen in Mui Ne ons nog gewaarschuwd voor politiecontroles. Die zijn er namelijk dagelijks in Mui Ne. Als je wordt aangehouden moet je tussen de 500.000 VND (21 euro) en 1.000.000 VND (42 euro) betalen. Toen we gingen rijden reden we dus rustig om het allemaal even aan te kijken. Net buiten Mui Ne zag ik ze staan en toen zijn we snel omgekeerd. Terug in Mui Ne hebben we even overlegd. Tom wou om rijden maar dit zou minstens 1 uur extra rijden opleveren. Ik zag dit niet zo zitten, ik wou liever met de motor in de hand voorbij de controle lopen. Op een gegeven moment heb ik hem dus overgehaald en zijn we gaan lopen. Toen we voorbij de controle liepen werden er ongeveer 7 toeristen aangehouden. Toen we de politie passeerde riep een agent: You can drive! No problem, just drive. Grapjas. Daar trapten wij natuurlijk niet in dus ik riep dat onze motoren kapot waren en we liepen door. Na een uur of 2 rijden moesten we door de bergen. Echt super leuk om dit met de motor te doen. Onwijs mooi ook trouwens. Halverwege begon m’n motor alleen een beetje raar te doen. Als ik bergop reed dan gaf hij niet volledig gas leek het wel. Tom reed de bergen op in z’n 3 en ik ze 2 of vaak zelfs in z’n 1. In Da Lat maar eens naar laten kijken. ’S Avonds in Da lat gaan we bij een Indiër eten. Het was wel wat prijzig want het restaurant was erg netjes maar wel heerlijk gegeten. Verder nog een paar biertjes gedronken en naar bed gegaan. Al met al een leuke dag.

In Da Lat was het koud, zo voelde het tenminste. Het was natuurlijk niet echt koud, een graadje of 19 was het de eerste avond. Overdag 21 of 22. Veel wind en regen. Tot nu toe wel het slechtste weer van heel de reis. Als je meer dan 30 graden gewend ben dan valt dit toch best tegen. De eerste dag gaan we dus wat kleding kopen en de motoren laten repareren. Ook heb ik een moneypelt gekocht. Z’n tasje dat je om je middel doet. Leek me wel handig na het incident met m’n mobiel in HCMC. Het repareren viel een beetje tegen. Veel sleutel winkeltjes waren gesloten op zondag en de winkels die open waren wilden ons niet helpen omdat ze geen Engels spraken. Iemand van het hostel raadden een mechanic aan maar die was wat ver weg. Uiteindelijk zijn we daar dus heen gereden maar we zijn nooit aangekomen want Tom z’n motor hield er mee op. De as van z’n achterwiel kwam er uitzitten dus we zijn maar niet verder gegaan. Tom moest dus terug lopen (z’n 20 minuten bergop, door de stromende regen). Ja dat viel wel even tegen. Gelukkig gebeurde het hier in de stad.

De volgende dag doen we mee aan “canyoning”. Dit is een dag vol met abseilen, zwemmen, hiken etc. ’S ochtends om 09:30 werden we opgehaald en naar de locatie gebracht. Daar kregen we een korte uitleg en vervolgens gingen we dus aan de slag. Als eerste moesten we bij een waterval naar beneden abseilen. Uiteindelijk beland je in het water, dat nog best koud is moet ik er bij vermelden. Het weer zat gelukkig wel mee deze dag, bijna geen regen gehad! Na de eerste waterval hebben we een stukje gehiked en gezwommen bij een andere waterval. Vervolgens nog een keer abseilen en nog wat meer hiken. Toen kwamen we bij een rots waar je naar beneden kon springen. Je kon springen vanaf 7m, 9m en 11m. Ik heb ze alle 3 gedaan, echt gaaf. Daarna geluncht, nog wat gehiked en bij de laatste waterval naar beneden gegaan met abseil. Bij deze waterval beland je dus midden in de waterval die je naar beneden sleurt. Ik dacht even dat ik verdronk. Maar dat viel mee. Daarna nog een half uur gehiked ongeveer en toen zijn we terug gebracht, het was erg leuk.

Die avond doen we bij het hostel mee aan het familydinner. De familie van het hostel kookt dan voor iedereen die mee wilt eten en dan zit je gezellig met z’n alle aan tafel te eten. Toen wij wilden aanschuiven was de tafel echter helemaal dus er was voor ons geen ruimte. Toen heeft die beste man nog een extra tafel tevoorschijn getoverd waar wij aan mochten eten. Alle locals kwamen ook bij ons aan zitten, dus het personeel van het hostel en nog wat mensen die toevallig voorbij liepen en ook aanschoven. Het eten was echt super lekker. Naast dat was het aan onze tafel een stuk gezelliger dan die andere tafel waar ongeveer 3 x zoveel man aan zat. Wat wel geinig is, is dat elke keer als de locals een slok drinken nemen, dan proostten ze. Dus elke keer als iemand een slok wil nemen roept hij of zij luidkeels “yooo” en dan doet iedereen aan tafel natuurlijk mee en dan moet iedereen drinken. Dus wij hebben de hele avond yo zitten schreeuwen daar, echt heerlijk. Daarna zijn we nog naar een of andere vage bar geweest in de stad maar niet zo gek laat gemaakt.

De volgende ochtend hebben we onze motoren laten repareren. Nu wel met succes. Tom had een nieuwe ketting nodig en z’n bagagerek was afgebroken dus die hebben ze er weer aan gelast. Bij mij waren de problemen echter wat groter. Ik had namelijk motorproblemen. Dat was de reden dat ik power tekort had als ik bergop ging. De eerste 5 mechanics wilden niet aan de motor zitten. De 2 daarop wilden er veel te veel geld voor. De laatste zei dat ik beter deze motor kon weg doen. Ik moet nog honderden kilometers rijden en volgens hem zou ik er alleen maar problemen mee krijgen. Toen ben ik naar een Honda winkeltje gegaan, bij die man heeft Tom ook de reparaties gedaan. Hij had namelijk nog wat Hondas staan. Ik heb m’n Honda Win geruild voor een nieuwere en krachtigere Honda win. Moest 80 dollar bij betalen. Nu heb ik dus een motor die rijdt als een zonnetje, hoop dat het zo blijft.

Geschreven door Giellah