De 12e vlieg ik om 08:40 van Kuala Lumpur naar Manilla, de hoofdstad van de Filipijnen. De nacht ervoor kon ik door de pleuris herrie van het feestje bij het hostel niet slapen dus toen ik om 03:00u nog steeds wakker was en er 2u later al uit moest heb ik maar besloten om door te halen. De hele nacht heb ik dus een serie liggen kijken en om 05:10 ben ik er uit gegaan. De 4 uurtjes in het vliegtuig heb ik dus lekker geslapen. ’s Middags rond een uur of 13:00 kom ik aan en daarna gelijk naar bed. Ik werd nog ff opgelicht door de taxi chauffeur.. Hij zei dat het 20 peso per kilometer zou kosten, dat is niet veel. Dus halverwege de rit, na z’n 5 km vraag ik het voor de zekerheid nog eens na en toen was het op eens 20 peso per 100 meter! Toen zat ik dus al op het bedrag van 1000 pesos, ongeveer 20 euro. En ik had ook nog een stuk of 4 km te gaan. Dus ik heb die beste man verteld dat hij m’n rug op kan met z’n 20 pesos per 100m. Uiteindelijk 800 betaald voor de hele rit.

’s Avonds ga ik met Looman een sappie doen in het hostel en daarna in wat kroegen. Het was niet zo heel bijzonder eerlijk gezegd, het nachtleven in de buurt waar wij zaten. We zijn nog wel even naar een tent geweest waar je naar MidgetBoxing kon kijken. Was wel leuk om te zien.

De dag erna gaan we naar een aantal winkelcentra, naar de bios en ’s avonds weer een sappie doen bij het hostel. Nu zat de rooftopbar van ons hostel helemaal vol dus deze avond hebben we het wel wat langer vol gehouden. Wel geinig dat 90% van de mensen die hier bij de rooftopbar staan local zijn. Onwijs veel lokale jongens en meiden en maar heel weinig toeristen. We hebben dus ook de hele avond met locals gestaan. Wel interessant om hun meningen te horen over bijvoorbeeld de beruchte president die drugscriminelen zonder rechtszaken laat afschieten. Iedereen hier houdt namelijk van hem, hij heeft dan ook veel resultaat. Duizenden drugs verslaafden hebben zich inmiddels vrijwillig bij de afkickkliniek gemeld omdat ze bang zijn dat ze anders vermoord worden. Als een Filipijn namelijk iemand vermoord die drugsdealer is of drugsgebruiker zal hij niet vervolgd worden. Duterte roept z’n volk ook op om deze moorden te plegen, bizar he? Maar iedereen die je hier spreekt houdt van hem. Het werkt wel wat hij doet, er is veel minder criminaliteit dus overal wordt alles steeds veiliger. De Filipijnen spreken trouwen wel echt perfect Engels. Iedereen die je spreekt, zelfs als je een zwerver aanspreekt, spreekt goed Engels. Ik heb me laten vertellen dat de Filipijnse kinderen eerst Engels wordt aangeleerd, daarna pas Filipijns. Verder is bijna iedereen hier ook katholiek. Je ziet veel kerken. Weer eens wat anders dan al die tempels.

Op 1 van de avonden in Manila werd ik nog bijna beroofd… Onderweg naar de bioscoop kwam er een jongentje van een jaar of 8 naast me lopen om te bedelen. Ik zei dat hij niets van me gingen krijgen en liep door. Maar hij bleef maar mee lopen en tegen me aan lopen. Hij liep rechts van me en hield z’n linkerhand voor m’n buik. Hij had een vest over z’n armen dus ik zag niet gelijk dat hij met z’n rechterhand in m’n heuptasje zat te graaien. Toen ik het zag gaf ik hem een duw en checkte ik gauw of ik alles nog had. Gelukkig had ik nog alles. Het jongetje is snel weggerend. Ongelooflijk.. Ik was net op tijd want m’n portemonnee stak al half uit het tasje. M’n nieuwe S7 zat er ook in.. Maar gelukkig heb ik alles dus nog.

Wel grappig, naast normale taxi’s heb je hier Jeepneys en tricycles. Een jeepney is een soort van grote Amerikaanse jeep die als taxi wordt gebruikt. Een tricyle is een motor met daaraan een wagentje waar je in kan zitten.

De laatste dag in Manila gaan we naar het oude deel van de stad. Een beetje koloniale gebouwen bekijken en we zijn naar een museumpje geweest. Ook bij een aantal kerken naar binnen geweest. Bij iedere kerk die we bezochten was een bruiloft bezig. Was wel geinig alleen was een beetje verrot van de avond daarvoor. Die zelfde avond om 21:00u pakken we een nachtbus naar Banaue.

Geschreven door Giellah