De busrit naar Vietnam was me ook weer wat… Toen ik om 20:00u instapte dacht ik even dat ik geluk had. Ik had namelijk een slaapplek voor mij alleen. Er kon geen vreemde naast me liggen zeg maar. Het begon dus goed. Naast dat sliep ik, tegen m’n eigen verwachtingen in, ook nog eens redelijk snel. Denk dat ik om 23:00u wel lag te slapen. Helaas werd ik om 01:00u ’s nachts wakker gemaakt. We moesten er uit, overstappen. Ook weer zowat; je betaald 21 euro voor een busrit van 12 uur, tot nu toe de duurste van allemaal, die volgens het reisbureau alleen een paar keer stopt om te plassen. Maar nee hoor, om 01:00u ’s nachts moet je overstappen. Ik had net een uur of 2 geslapen dus ik werd er niet bepaald vrolijk van. Toen moesten we wachten, het zou ongeveer 10 min duren voor de volgende bus kwam. Nou ja die 10 minuten klopte op zich wel, indien je in Cambodjaanse tijd rekent dan. Want z’n 50 min later kwam er een bus aanrijden. Dit was echter een minivan, zonder slaapstoelen, hetgeen waar ik 21 eu voor betaald had. Ik had pas de helft van de rit er op zitten. Dus wij verhaal halen, deze bus zou ons naar de volgende slaapbus brengen. Nou ja prima, niks aan te doen. Komen we aan bij 1 of ander kantoor van een reisbureau, maar er staat geen bus voor de deur. Wat bleek? Er was iets gebeurt met de bus dus we moesten van ongeveer 02:00u tot 05:30u wachten in het kantoor, zonder slaapplaatsen. Haha, heerlijk. Kan er nu wel om lachen maar vond het op dat moment niet zo geinig. Uiteindelijk om 12:00u of zo iets in HCM aangekomen ipv 08:00u. Ik heb de hele middag liggen slapen zo moe dat ik was.

Ho Chi Min City (HCMC) is een hele drukke stad. Onwijs veel verkeer, super chaotisch. Super veel scooters ook trouwens. Heb me laten vertellen dat er 7.000.000 scooterrijders zijn in HCMC. In totaal zijn er iets meer dan 8 miljoen inwoners. Het mooie aan het verkeer is dat iedereen onwijs aan het drukken is. (toeteren, jezelf ervoor gooien etc) Echt niemand zie je defensief rijden, zoals ze dat bij ons noemen. En het is wel logisch ook want als je hier defensief rijdt dan kom je echt nergens. Nee, het is gewoon een kwestie van veel toeteren, gas geven, jezelf ervoor gooien en indien nodig over de stoep of door rood. Als je als voetganger gaat oversteken is het ook altijd feest. Op sommige plekken zijn de straten zo ongelooflijk vol met scooters dat je gewoon nooit een moment heb waarop de straat leeg is. Dus je gaat gewoon lopen tussen al het drukke verkeer door en iedereen wijkt voor jou als voetganger uit. Ik vind het prachtig.

Vietnam ga ik dus per motor bereizen. Nu zal je wel denken: is dat niet harstikke gevaarlijk dan? Op zich valt dat mee. Uiteraard zijn er risico’s. Je zit toch op een motortje in het buitenland, in Vietnam notabene. Maar goed als je met je gezonde verstand op de motor gaat zit kan je de risico’s nog aardig beperken. Als je gewoon normaal rijdt, goed op het verkeer let en goed op elkaar let kan er niet zo veel verkeerd gaan. De motoren rijden geen 130 zoals bij ons. Met de meeste motoren haal je de 80 geeneens. In steden en berggebieden is het uberhaupt niet mogelijk om 80 te rijden. In principe is het dus gewoon schakelbrommer rijden. Ik heb bewust thuis in Nederland m’n motorrijbewijs gehaald zodat ik het hier niet aan me zelf hoef te leren. En omdat ik graag m’n motorrijbewijs wou hebben uiteraard.

In Ho Chi Minh ga ik dus opzoek naar een motor. Tevens ga ik hier een aantal bekende ontmoeten die ik in Laos heb leren kennen. 2 Nederlandse meisjes en een groep Duitsers. Zij zijn namelijk van noord Vietnam naar zuid Vietnam gereisd. Heel toevallig liep ik 1 van de Duitsers zonder af te spreken tegen het lijf! Laat dat nou net een jongen zijn die van z’n motor af wil! Komt dat even goed uit. Na een test rondje was ik helemaal verkocht. Het was precies zoals ik het had verwacht.. Een oud barrel dat voor geen meter rijdt! Haha nee het valt mee hoor. Vergeleken met de motoren waar ik thuis op heb gereden stelt dit natuurlijk helemaal niets voor. Het sturen, schakelen en koppelen gaat veel stroever. Maar goed je moet er niet te veel van verwachten natuurlijk. De motor heeft in ieder geval goede banden, de remmen werken goed, de belichting doen het. Tevens heeft hij een telefoonhouder en oplader. Prima dingetje.

Op 1 van de dagen in HCMC gaan we naar het oorlogsmuseum. Het was interessant maar wel iets minder dan The Killing Fields en het S21 museum in Cambodja. Het oorlogsmuseum in Vietnam is wel echt 1 kant van het verhaal, de Vietnamese kant. Het is echt 100% anti Amerika. Wel erg boeiend!

Op 2 avonden (achter elkaar) doe ik mee aan de kroegentocht. Het hostel waar we zitten heeft namelijk elk nacht een kroegentocht. De eerste avond ging ik met wat mensen uit het hostel die ik net had leren kennen. De 2e avond ging ik met al m’n oude bekende uit Laos en Cambodja. Een groep van 10 man ofzo, met elkaar bij het zelfde hostel afgesproken. Super gezellig, alleen jammer dat ik erg verrot was van de 1e avond. De eerste avond was op zich erg leuk en gezellig. Maar de avond had wel wat consequenties… Ik ben ten eerste van de trap gevallen dus alles was een beetje beurs de volgende dag. Ten 2e is m’n telefoon gejat. Toen ik rond 04:00u alleen naar huis liep werd ik door een scooter aangereden. De lieve vrouw die dit deed hielp me overeind en reed snel door. Ik was straalbezopen dus snapte het niet helemaal maar toen ik daarna wilde kijken hoe laat het was, was m’n telefoon weg. Gejat dus. Heb hem geprobeerd te tracken via de samsung site maar hij was al uitgeschakeld. Volgende dag aangifte gedaan bij de politie.
Op de dag voor ik ga rijden kocht ik een nieuwe telefoon voor ongeveer €110,-. Een Huawei Y6 of zo iets. Best aardig telefoontje maar het was geen Samsung Galaxy S7. Ik dacht dat de foto’s van deze Huawei wel aardig waren tot ik ze vergeleek met m’n foto’s van m’n S7, toen werd ik een beetje verdrietig. Denk dus ook dat ik weer een S7 ga halen uiteindelijk maar even kijken nog. M’n foto’s van Cambodjaa had ik godzijdank 1 dag voor m’n S7 gejat werd op de back-up gezet. Dat kwam even wel erg goed uit!

Naast de groep Duitsers en de gasten uit Oostenrijk ben ik hier nog 2 Nederlandse meisjes en een Belg tegen gekomen die ik in Laos en Cambodja heb leren kennen. Wel grappig je komt elkaar telkens weer tegen. Ik zie Timmi en Patrick waarschijnlijk weer in de Filipijnen.

1-12-2016 begin ik dus met m’n motorreis door Vietnam. Ik ga rijden met een Brit, Tom genaamd. Mooie vent, hem heb ik hier leren kennen. Een aantal mensen zouden ook met ons mee gaan maar hebben er van afgezien. Ze weten niet wat ze missen!!

Geschreven door Giellah